به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، ویژه‌برنامه بزرگداشت مرحوم نصرالله ناصح‌پور خواننده و مدرس آواز با عنوان «آواز عشق» سه‌شنبه دوم آبان ماه با حضور هنرمندان و اهالی موسیقی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در این برنامه سعید مجیدی خواننده و پژوهشگر آواز ضمن تشکر از فرهنگسرای ارسباران برای برپایی این نشست، بیان کرد: من سعادت دیدار حضوری با استاد ناصح‌پور را نداشتم، ولی از طریق روانشناسی صدا می‌توان با شنیدن آواز یک شخص به نکات و ظرایف شخصیتی‌اش پی برد. به نظر من ایشان یک شخصیت متعادل و منظم بودند که در اجرای ردیفشان هم خشم وجود ندارد.
وی اضافه کرد: تحریرها دقیق، شسته‌رفته و با دقت در گوشه‌های مختلف اجرا شده است. در حوزه سرعت گفتار و آوازشان هم می‌توان گفت سرعت میانه و متعادلی دارند که به شخصیت آرامشان باز می‌گردد.
مجیدی با بیان اینکه یکی از ویژگی‌های صدای استاد ناصح‌پور کیفیت دینامیکی آن است، اظهار کرد: چیزی که متاسفانه در صدای بسیاری از خوانندگان امروز مغفول مانده و بیشتر بر کیفیت زیر و بمی صدایشان تمرکز دارند. این دینامیک بودن حتی در آثار استاد در سنین بالاتر هم به خوبی شنیده می‌شود.
وی تصریح کرد: استاد ناصح‌پور یک ردیف‌دان و یک معلم شایسته ردیف بودند. سال‌های سال با حوصله ردیف را آموزش دادند و ثمره‌اش پرورش شاگردان خوبی است که آموزه‌های ایشان در صدایشان قابل شنیدن است.
مجیدی با اشاره به وجه معلمی استاد ناصح‌پور گفت: این وجه ایشان باعث شده بود که به دلیل تکرار زیاد آواز، حشو و زوائد از صدایشان زدوده شود و البته نگاه باز و سیالی که به ردیف داشتند، قابل توجه است. مثلاً در بزرگداشت استاد عبدالله دوامی گوشه‌ای به نام «نوروز صبا» را می‌خوانند و می‌گویند در حال تلاش برای اضافه کردن این گوشه به ردیف هستند. یعنی ردیف را یک چیز جامد و صلب نمی‌دانستند و سعی داشتند گوشه‌هایی را به ردیف بیافزایند.
این خواننده و پژوهشگر آواز در پایان گفت: اجراهایی که استاد ناصح‌پور در گذشته به زبان ترکی داشتند، آوازهای راحت‌تر، شوریده‌تر و آزادانه‌تری است و تفاوت‌های زیادی با اجرای ردیف‌های ایرانی توسط ایشان دارد که بسیار دقیق و خط‌کشی‌شده است.
در ادامه پیامی که محسن حجاریان پژوهشگر موسیقی قومی برای این نشست فرستاده بود برای حاضران قرائت شد. متن این پیام به این شرح است:
«در سال ۱۳۹۴ دانشگاه هنر از من دعوت کرده بود تا گفتاری داشته باشم. علی‌رغم ناتوانی جسمی پذیرفتم و زمانی زودتر در دفتر دانشکده موسیقی در کرج حاضر شدم. لحظاتی نگذشت که استاد ناصح‌پور آمد، من با احترام بلند شدم و او در کنارم نشست. مدتی به گفت‌وگو گذشت. به خودم گفتم لحظه خوبی است تا مراتب تشکر و قدردانی از ایشان را به خاطر تصحیح کتاب ارجمند «درّة‌التاج» ابلاغ کنم. این کتاب را چندین بار خوانده‌ام و از آن بهره‌ها برده‌ام. استاد ناصح‌پور اظهار خشنودی داشتند که من بارها این کتاب را خوانده‌ام. این کتاب مهم در دوران ما با زحمات استاد ناصح‌پور چهره نویی از خود نمایاند و به طور قطع می‌گویم که هنوز آن‌چنان که باید شناخته نشده و قدر جایگاه پراهمیت آن و تلاش‌های ارزنده استاد برای تصحیحش را نمی‌دانیم.»
در این نشست چندین اجرای موسیقی نیز پیش‌بینی شده بود که در چند بخش توسط عاشیق سلجوق شهبازی (ساز عاشقی)/ غلامرضا رضایی (آواز) و هامان خلیلی (تار) / احمد بیرانوند (آواز) و حسین لک (تار) / علیرضا حاج‌طالب (آواز) و حمید اعتمادنیا (تار) و حسن ادیب (سه‌تار و آواز) روی صحنه رفت.
