به گزارش خبرنگار «شهر»، ثبت تاريخي برخي از رويداد‌ها و مناسبت‌ها در تقويم بين‌المللي فرصتي مناسب براي جلب توجه گرو‌هاي هدف بوده است. فرصتي كه برخي از نهاد‌ها يا سازمان‌هاي مرتيط با مناسبت تاريخي از آن به بهترين نحو براي ارايه اهداف و برنامه خود استفاده مي‌كنند اما به نظر مي‌رسد سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري از اين مهم امسال نيز غافل مانده است و كمترين توجه را به آن دارد.
"گردشگري، گرامي داشت گوناگوني‌ها" شعار امسال روز جهاني جهانگردي است كه بيست‌وهفتم سپتامبر، پنجم مهرماه سي‌امين سالگرد خود را در كشور غنا پشت سر مي گذارد.
اين روز فرصتي است تا دو ديدگاه صنعت گردشگري، يعني توسعه و اتحاد ميان ملت‌ها گرامي داشته شود. عنوان روز جهاني جهانگردي امسال تلاش مي‌كند تا به جنبه‌هاي انساني اين صنعت بپردازد و ظرفيتي را براي پرورش دادن نيروي انساني، شمول اجتماعي و افزايش سطح استانداردهاي زندگي در نظر بگيرد.
اما به نظر مي‌رسد اين روز در ايران در عمل، با معرفي نكردن برنامه هاي خود همچنان كم فروغ است .
در حالي كه سالهاي پيش، هر چند يک ماه مانده به روز جهاني گردشگري نشست خبري برنامه‌هاي اين ايام با چالش از سوي رسانه ها برپا بود اما در هر صورت برنامه هاي هفته گردشگري بانصب بنر و برگزاري يک همايش و ارائه تخفيف بليت موزه ها برگزار مي شد اما امسال سازمان ميراث فرهنگي به جز اعلام تاريخ بازديد‌هاي رايگان از موزه ها ،برنامه هاي ديگري را عنوان نكرده است .
بي توجهي به اهميت اين روز از سوي مسئولان و متوليان سازمان ميراث فرهنگي در حالي صورت مي گيرد كه معاون گردشگري اين سازمان دو هفته مانده به بزرگترين اتفاق گردشگري در جهان بركنار و سرپرستي اين معاونت با حفظ سمت به حسين فاضلي سپرده شد.
شايد اين واگذاري مسئوليت آنچنان بي ارتباط با اعلام نكردن برنامه هاي اين روز نباشد اما اين توجه به اين روز طرحي نيست يك شبه و يا هفته درباره آن بحث شود.
گردشگري در بسياري از كشورهاي بزرگ و كوچك جهان، يکي از بزرگترين و سودآورترين صنايع است. كشور ايران با پيشينه تمدني كهن و جاذبه‌هاي متنوع و موقعيت برجسته اقليمي، ضمن آنكه خواهان منافع اقتصادي از جمله اشتغالزايي و درآمد ارزي است؛ بر حفظ ارزشهاي متعالي و هويت فرهنگي، تمدني خود نيز تاكيد دارد و الگوي گشت و گذار را از انديشه‌هاي قرآني و احاديث مستند دريافت مي‌دارد.
كشور ايران علي رغم غنا و تنوع فرهنگي، تمدني، زيست محيطي و آداب و رسوم ،جايگاه و سهم متناسب با خود را در صنعت گردشگري كسب نكرده‌است. گردشگري؛ فرهنگي ترين حوزه اقتصاد است. آگاهان اقتصادي معتقدند گردشگري تنها بخشي از مجموعه عظيم اقتصاد است كه در حد بسيار زيادي با رگه هاي فرهنگي گره خورده است.
به نظر مي رسد كشورهاي صاحب نفت و يا كشورهاي ديگري كه تنها يك منبع درآمدي در اختيار دارند بايد از كنار صنعت گردشگري به راحتي عبور نكنند چون عامل بسيار مهمي براي تنوع درآمد آنهاست.
مقايسه درآمد كسب شده توسط كشور تركيه و همچنين آثار گردشگري اين كشور از لحاظ جاذبه هاي تاريخي ، فرهنگي و طبيعي با كشور ايران نشاندهنده آن است كه سالانه چه مقدار از ظرفيت اين صنعت را از دست مي دهيم.
محمدتقي رهنمايي مدير گروه جغرافياي دانشگاه تهران در اين مورد مي‌گويد: تقاضاي سفر به ايران به دلايلي، رشد مورد نظر را پيدا نكرده، زماني ورود گردشگران اروپايي به ايران بالاترين آمار را داشت، اما اكنون تعداد آن‌ها كم شده و تعداد گردشگران ورودي از كشورهاي همسايه افزايش يافته است.
مطالعات انجام شده توسط آژانسهاي بين المللي وابسته به سازمان ملل نشان مي دهد كه تا سال 2010تعداد گردشگران بين‌المللي به رقمي بالغ بر يك ميليارد نفر خواهد رسيد.براساس گزارش سازمان جهاني جهانگردي (WTO) و برنامه چشم انداز توريسم در سال 2020 ميلادي، تعداد گردشگران در سراسر جهان در سال 2020 ميلادي به يك ميليارد و 600 ميليون نفر خواهد رسيد. در اين راستا سازمان مذكور پيش‌بيني مي‌كند كه منطقه خاورميانه پس از منطقه شرق آسيا بالاترين ميزان رشد توريسم را در جهان دارا باشد. كارشناسان اين سازمان بر اين باورند كه تا سال 2010 ميلادي، 36 ميليون نفر از منطقه خاورميانه بازديد خواهند كرد و اين رقم در سال 2020 به 69 ميليون نفر افزايش خواهد يافت اما به راستي سهم ايران از اين آمار چه ميزان خواهد بود و مسؤولان سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري نسبت به اهميت اين روز در فرهنگ‌سازي عمومي، چه نقش و يا ابتكار عملي دارند؟
