نامه سرگشاده زهرا باکري خواهر شهيدان باکري به رئيس سازمان صدا و سيما

در پي انتشار برخي اخبار مبني‌بر ساخت سريالي در مورد زندگي شهيد مهدي باکري، خانواده اين وي، اعتراض خود را نسبت به ساختن چنين سريالي بدون اطلاع از آن‌ها اعلام کردند.

به گزارش پايگاه خبري فراکسيون خط امام(ره)مجلس«پارلمان‌نيوز»، خواهر شهيدان علي، مهدي و حميد باکري بعد از آنکه سه هفته پيش نامه‌اي خطاب به ضرغامي نوشت و رئيس صدا‌وسيما اين نامه را بي‌پاسخ گذاشت، اين نامه را در اختيار رسانه‌ها قرار داد.

اين نامه به شرح زير است:

بنام خداي مهر و عدالت 

اين جانب زهرا باکري خواهر شهيدان علي و مهدي و حميد باکري از طريق رسانه‌هاي مجازي مطلع شدم فيلمي در مورد زندگي شهيد مهدي باکري در اروميه در حال تهيه مي‌باشد. ظاهرا مجري اين طرح سازمان صدا و سيما جمهوري اسلامي مي‌باشد.

با توجه به گفت‌و گوي تلفني که بنده با شما در رابطه با نقطه‌نظر و ديد‌گاه‌هاي زندگي مادي ايشان داشتم انتظار مي‌رفت در نوشتن فيلم‌نامه با خانواده تماس حاصل شود.

همه مي‌دانيم شخصيت انسان‌ها، اول در محيط خانواده شکل مي‌گيرد و با توجه به اينکه آنها به گمنام زيستن و عملکرد خالصانه بدون وسوسه‌هاي دنيوي معتقد بودند. سياق خانواده ما همواره بر اين استوار بوده که عقايد همديگر را محترم بداريم. بعد از تمام شدن زندگي فيزيکي آنها به عقايد‌شان احترام گذاشته و مطلبي در رابطه با خانواده بازگو نکرديم. اما از زندگي سال‌هاي حضور در جنگ ما اطلاعي نداشتيم و اين بخش از زندگي آنها از زبان هم‌سنگرهاي راستين‌شان روايت شده که خانواده ممنون آنهاست.

متاسفانه بخشي از مطالبي که تا کنون راجع به زندگي خانوادگي مهدي گفته يا مکتوب شده دور از واقعيت بوده و موجب تالم و اندوه روحي ما گرديده. من باز هم مي‌گويم برادران من مردمي بودند و مردمي زندگي کردند و علاقه‌اي به شهرت‌و‌مقام نداشتند. دليلم عملکرد آنها بود که در جنگ در گوشه و کنار نبودند تا بعد از جنگ در تقسيم غنائم دنبال پست‌و‌مقام و فراموش کردن زندگي اخرت باشند. چون هر سه آنها درآرزوي بر قراري حکومت عدل علي و پياده شدن فرامين خدا که برادري و برابري بودند، نه دشمني و دروغ‌گويي و تفرقه؛ چون اين فيلم شامل زمان کودکي و جواني ايشان نيز مي‌شود بر خود واجب دانستم به‌خاطر ارائه واقعيت به مردم و احترام به شعور آنها در اين زمينه اقدام نمايم و مجددا درد‌دلم را با شما در ميان بگذارم.

در عجبم چه اصراري است اگر بخواهيم فردي را به‌خوبي و بزرگي ياد کنيم لازمه‌اش بودن فقر در زندگي اوست. لوکيشن اين فيلم خانه سازماني است که ما تا سال 58 در آن ساکن بوديم و آن خانه شامل حياطي سرسبز و بزرگ و ساختماني شامل سه خواب و يک سالن و محيط کارخانه قند اروميه محيطي سرسبز با ساکناني داراي فرهنگ بالا و محيطي گرم و صميمي بدون وجود فاصله طبقاتي بود. ولي متاسفانه آن فضا در طول 30 سال اخير به مخروبه‌اي تبديل گرديده که البته از فيلم‌نامه هم خبر نداريم.

آقاي ضرغامي؛ در عجبم راجع به خانواده ما فيلم تهيه مي‌شود که ما از آ ن بي‌خبريم. آيا قانونا نمي‌بايست موضوع به اطلاع افراد اين خانواده مي‌رسيد و نظر‌خواهي مي‌شد. اگر چنانچه در اين فيلم غيرواقعيات زندگي و شخصيت مهدي به تصوير کشيده شود اقدامات لازم از طريق مراجع قانوني مبذول خواهد گرديد.

والسلام.

با تشکر زهرا باکري