به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان "شهر"، بر اساس آمار بهداشت جهاني، 5/1 درصد از کل جمعيت کشورهاي در حال توسعه داراي کمبود شنوايي متوسط تا شديد هستند. در کشورما نيز با توجه به آمارهاي به دست آمده از سوي سازمان‌هاي متولي، افزون بر يک ميليون نفر از افراد مبتلا به کمبود شنوايي متوسط تا شديد هستند که به همين دليل به آموزش‌هاي خاص و توجهات ويژه نياز دارند.
به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان "شهر"، شنوايي، يكي از حواس برتر انسان است. محروم بودن از حس شنوايي فقط به مفهوم نشنيدن صدا نيست، بلكه ممكن است اين محروميت، عملا موجب شود بعضي تجربيات مفيد و اميدبخش زندگي فردي و اجتماعي را اين افراد نداشته باشند، به طوري كه بعضي وقتها فرد را از مسير موفقيت دور كند.
گوش‌هاي انسان به صداهايي در محدوده فركانس 20 هرتز تا 20 كيلوهرتز حساس هستند؛ البته بعضي از انسان‌ها مي‌توانند صداهاي نزديك به 22 كيلوهرتز را نيز بشنوند. براساس تعاريف، علت ناشنوايي به تناسب محل درگيري گوش به سه دسته تقسيم مي‌شود؛ در گروه نخست (ناشنوايي انتقالي) اختلال در گوش خارجي و مياني وجود دارد و در گروه دوم اختلال شنوايي مربوط به گوش داخلي و مركزي‌تر (عصب و سيستم شنوايي مركزي) و در گروه سوم تا حدي هر دو اختلال را دارد.
اين درحاليست كه در خصوص درمان اين معلوليت مي‌توان گفت كه عوامل متعددي در ميزان موفقيت درمان‌هاي نوين جراحي ناشنوايان مؤثر است؛ از جمله اين عوامل مي‌توان به بحث سن، مراقبت‌هاي پس از جراحي، بهره هوشي كودك و حتي به جنس پروتز مصرفي اشاره كرد.
خوشبختانه ايران نيز هم راستا با پيشرفت‌هاي اخير در تكنيك‌هاي جراحي و پروتزهاي موجود در دنيا پيش رفته است و براي نمونه در گروهي كه به طور مادرزادي ناشنوا هستند، جراحي كاشت حلزون در ايران انجام شده و هم اكنون ايران جزو كشورهاي صاحب نام در اين شيوه جراحي است و يا جراحي VSB كه در گروهي از ناشنوايان كه با علت حسي عصبي سودمند است، براي نخستين بار در سال 2007 ميلادي در كشور انجام شد كه با نتايج خوبي همراه بود.
به طور كلي ناشنواياني كه به شيوه جراحي درمان مي‌شوند تا پايان عمر از عمل جراحي مجدد بي‌نياز خواهند بود.
از سوي ديگر يكي از مهمترين مسائل در زندگي كودكان ناشنوا، شيوه برخورد خانواده با آنان است. نحوه رفتار اعضاي خانواده با كودك ناشنوا، در رشد عاطفي، سازگاري اجتماعي، آمادگي آموزش مهارت‌هاي زباني و تحصيل او بسيار مهم و حياتي است.
وظيفه اصلي در تربيت كودك ناشنوا و كمك بر رشد او بر عهده خانواده است؛ خانواده با پذيرش واقع‌بينانه مشكل فرد ناشنوا مي‌تواند، او را در پرورش استعدادها و توانايي‌هايش ياري دهد. بايد وضعيت واقعي كودك را پذيرفت و بهترين كار را براي كمك به وي انجام داد. پذيرش فرد ناشنوا از طرف خانواده، اجتماع و شناخت تفاوت‌هاي او و كنار آمدن با آن، نيازمند عشق، علاقه، صبر، حوصله و برخورد منطقي است.
براساس آمار سازمان بهزيستي، تعداد ناشنوايان و كم‌شنوايان ثبت شده كشور حدود 500 هزار نفر است، البته بدليل دسترسي نداشتن به تمامي مناطق روستايي، امكان ارايه آمار دقيق در كشور وجود ندارد.
