-
- |
-
- |
-
- |
-
- |
-
شنبه ۲۹ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۰۷:۵۶
ساعت : ۰۷:۵۶
دكتر مصطفي معين در همايش «سلامت روان و رسانه» كه در بيمارستان مركز طبي كودكان برگزار شد، اظهار كرد: اختلالات رواني در جهان بسيار شايع است، به گونه‌اي كه 20 تا 30 درصد مردم جهان به آن مبتلا هستند. در ايران نيز حدود 30 درصد افراد دچار اختلالات رواني هستند، اين در حاليست كه «انگ» و «تبعيض» مهمترين علت مراجعه نكردن 70 درصد از اين بيماران در سطح جهان به روانپزشكان است.
وي افزود: رسانه‌ها كه در حال حاضر بسيار گسترش پيدا كرده‌اند، بر نوع نگاه و تفكر افراد به دنياي پيرامون اثر زيادي مي‌گذارد و ثابت شده است كه واكنش افراد به مسائل سلامت روان بيشتر بر پايه تصاوير ذهني آنهاست تا واقعيت‌ها، در اين زمينه رسانه‌ها نقش مرجع را براي مخاطبان خود بازي مي‌كنند.
رييس مركز تحقيقات ايمونولوژي، آسم و آلرژي در ادامه گفت: 42 درصد مبتلايان به اختلالات رواني مشكل خود را به خانواده‌هايشان اطلاع نمي‌دهند و 60 درصد آنها علت انگ و تبعيض در محل كار را به رسانه‌ها نسبت مي‌دهند.
وي درباره تبعات ادامه وضع موجود درباره اختلالات رواني گفت: در اين شرايط ناآگاهي نسبت به ماهيت و اهميت اختلالات رواني، انگ و تبعيض و نقض حقوق شهروندي مبتلايان به اختلالات رواني، مترادف دانستن مشكلات رواني با خشونت و وحشت ادامه پيدا مي‌كند، اما در صورت اصلاح وضع موجود، ديدگاه واقع بينانه‌اي نسبت به مبتلايان به اختلالات رواني به وجود مي‌آيد و انگ زني كاهش مي‌يابد.
رييس كرسي يونسكو در آموزش سلامت با بيان اينكه براي انگ‌زدايي بايد نهادهاي مختلفي فعاليت كنند، اظهار كرد: خانواده‌ها در اين زمينه مهمترين نقش را بر عهده دارند، علاوه بر آن تبليغات رسانه‌ها نيز بايد اصلاح شود. البته نوع نگاه و رفتار برخي از مراكز تخصصي روان پزشكي با بيماران مناسب نيست در نتيجه فرهنگ و افكار عمومي بايد اصلاح شود و سياست‌ها نيز تغيير كند تا تبعيض موجود نسبت به مبتلايان اختلالات رواني كاهش يابد.
به گفته معين، با توجه به شيوع و اهميت روزافزون اختلالات روانپزشكي در جهان و ايران و با توجه به بار بهداشتي، اقتصادي و اجتماعي اين اختلالات براي كشور، پرداختن به اين موضوع در بهبود سلامت جامعه نقش بسزايي دارد.
وي افزود: بر اساس آمار سازمان بهداشت جهاني (WHO) در هر چهار خانواده، حداقل يك نفر دچار اختلالات روانپزشكي است و اعضاي خانواده‌ها نيز معمولا درگير مشكلات بيماران مي‌شوند، در اين ميان ارائه اطلاعات نادرست درباره بيماري‌هاي رواني همانند غيرقابل پيش بيني بودن يا خشن بودن اين بيماران، غيرقابل درمان بودن اين بيماري‌ها و سربار جامعه بودن آنان، باعث تشديد انگ گذاردن بر اين بيماران و انزواي اجتماعي آنان مي‌شود.
.
.
