دكتر جواد محموديقرائي در گفتوگو با خبرنگار "شهر" با بيان اين كه خانواده ميتواند از جهات مختلف موجب بروز يا تشديد پرخاشگري كودكان شود، اظهار كرد: شيوههاي نامناسب فرزندپروري، تنبيهها و تشويقها از سوي والدين يكي از مهمترين دلائل اين پرخاشگريهاست، همچنين نشان دادن رفتارهاي پرخاشگرانه از سوي يکي از اعضاي خانواده موجب الگوسازي اين رفتار از سوي کودک ميشود.
وي با اشاره به اين كه رسانهها عامل مؤثري در رشد و تحول سيستمهاي ارزشي و شکلدهنده رفتار هستند، تصريح كرد: تحقيقات مربوط به تأثير رسانهها بر کودکان و نوجوانان نشان دادهاند که اين کودکان، ترس از خشونت ندارند و به تدريج ميپذيرند که خشونت راهي براي حل مشکل است، از اين رو به تقليد خشونت ميپردازند و ناخودآگاه همانندسازي ميکنند.
اين روانپزشك خاطرنشان كرد: گاهي اوقات حتي مشاهده يک برنامه خشونتآميز ميتواند پرخاشگري را افزايش دهد و ميتوان گفت: کودکاني که مکرر نمايشهايي پر از خشونت را تماشا ميکنند و ازاين کار منع هم نميشوند، به احتمال زياد به تقليد آنچه ميبينند، ميپردازند.
وي به والدين توصيه كرد: به برنامههايي که کودکان ميبينند، توجه کنيد و بعضي از آنها را همراه کودک خود ببينيد؛ چنانچه کودک خود را هنگام تماشاي برنامههاي خاص تلويزيوني همراهي کنيد، ميتوانيد پرسشهاي او را بهتر برايش توضيح دهيد و جلوي کجفهمياش را بگيريد.
محموديقرائي گفت: به کودکان خود تذکر دهيد که اگرچه هنرپيشه در حقيقت مجروح نشده يا به قتل نرسيده است، اما اين گونه خشونتها در دنياي واقعي يا بسيار دردناک است يا منجر به مرگ ميشود. همچنين در حضور كودكان صحنههاي خشونتآميز را تأييد نکنيد و بگوييد که بدترين شيوه براي حل يک مشکل، روش خشونتآميز است.
به گفته وي، پرخاشگري و رفتارهاي تهاجمي نوعي از اعمال خشونتبار عليه ديگران است که ميتواند موجب آسيب يا صدمه به ديگران شود. بيشتر کارشناسان پرخاشگري کودکان را به شکل پرخاشگري آشکار دربردارنده پرخاشگري جسماني مانند زدن، هل دادن، لگد زدن، پرتاب اشياء و تهديد به انجام اين اعمال همراه با حملات عمدي بيزارکننده و آزاردهنده براي قرباني و پرخاشگري رابطهاي که موجب حذف ديگران از جمع ميشوند، تعريف کردهاند. در پسران بيشتر پرخاشگري جسماني و در دختران پرخاشگري رابطهاي بيشتر گزارش شده است.