به گزارش خبرنگار "شهر" به نقل از آسيوشيتدپرس، پژوهشگران در ادامه افزودند: تنها حدود نيمي از پزشکان قلب مي‌گويند که افسردگي بيمارانشان را درمان مي‌کنند و همه بيماراني که در آنها، تشخيص افسردگي داده مي‌شود، درمان نمي‌شوند.
«اريکا فورليچر»، استاد پرستاري در دانشگاه کاليفرنيا در سانفرانسيسکو دراين باره مي‌گويد: "به نظر من، ما مي‌توانستيم رنج بيماران را تا حد قابل ملاحظه‌اي کاهش دهيم و پيامدهاي بيماري را بهبود بخشيم."
اين هيات انجمن قلب آمريکا مي‌نويسد: در حالي‌که شاهد مستقيمي در دست نيست که بيماران قلبي که از لحاظ افسردگي غربالگري مي‌شوند،اوضاع بهتري پيدا مي‌کنند، افسردگي مي‌تواند عواقب بيماري قلبي و کيفيت زندگي را بدتر کند.
به گفته اين کارشناسان، بيماران قلبي افسرده ممکن است داروهاي خود را نخورند، رژيم غذايي‌شان را تغيير ندهند و در برنامه‌هاي بازتواني شرکت نکنند.
"فورل‌چير"، يکي از روساي هياتي که توصيه‌ها را ارايه کرده‌اند، مي‌گويد:هر کسي از متخصص قلب گرفته تا پرستار و پزشک عمومي مي‌تواند و بايست در تعيين اين‌که آيا بيمار قلبي دچار افسردگي است يا نه، شرکت داشته باشد.
اين هيات پيشنهاد مي‌کند که بيماران قلبي در ابتدا با پرسيدن دو سوال استاندارد مورد غربالگري قرار گيرند: آيا در دو هفته گذشته به انجام کارها علاقه‌اي داريد يا از انجام آنها لذت مي‌بريد؟ آيا احساس نوميدي، افسردگي و غمگيني داريد؟
اگر پاسخ بيمار به يک يا هر دوي اين پرسش‌هاي مثبت باشد، استفاده از يک پرسشنامه براي تعيين افسرده بودن بيمار و شدت ان توصيه مي‌شود.
اين هيات مي‌گويد: اگر بيمار افسرده تشخيص داده شود، ممکن است لازم باشد او را به يک متخصص واجد شرايط در درمان افسردگي ارجاع کرد، گزينه‌هاي درماني ممکن است شامل استفاده از داروهاي ضدافسردگي، مراجعه به روان‌درمانگر و ورزش باشد.
توصيه‌هايي انجمن قلب آمريکا در نشريه Circulation منتشر شده است.
