خبرآنلاين- اين لغتنامه 21 جلدي شرح زبان باستاني اهالي بينالنهرين است و بالاخره پس از نزديک به يک قرن تلاش و کوشش، ترجمه آن به پايان رسيد.
اين اثر با نام «لغتنامه آسوري دانشگاه شيکاگو» شامل مدخلهايي است که به خط ميخي روي لوح توسط آسوريها و بابليها در بينالنهرين بين سالهاي 2500 پيش از ميلاد تا 100 پس از ميلاد نوشته شدهاند. هر مدخل با توضيح و توصيف همراه است.
اولين بار در سال 1921 جيمز هنري برستد، بنيانگذار انستيتو شرقشناسي دانشگاه شيکاگو ايده نوشتن اين لغتنامه را مطرح کرد. در طول اين 90 سال صدها هزار نوشته براي جمعآوري اطلاعات درست و دقيق 28 هزار مدخل اين لغتنامه مطالعه و بررسي شده است. تعداد فيشهاي اين لغتنامه به دو ميليون عدد ميرسد.
معناي هر واژه به همراه بافتي که در آن کاربرد دارد و موقعيتهاي استفاده از آن در پايين هر مدخل آورده شده است. براي مثال مدخل «umu» به معناي روز 17 صفحه را دربر ميگيرد و استفاده از اين لغت در «گيلگمش» نيز براي نمونه آورده شده است.
رابرت بيگز، پروفسور انستيتو شرقشناسي نزديک 50 سال است با باستانشناسان در کشف لوحهايي که با خط ميخي روي آنها نوشته شده و همچنين ترجمه لغتنامه همکاري داشته است.
او دراين مورد گفت: خاک را از روي لوح پاک ميکنيد و ميبينيد يک نامه جلوي شماست، از تولد کودکي يا وام درو محصول. ميبينيد اين فرهنگ فقط متعلق به پادشاه و ملکه نبوده بلکه مردم واقعي هم در آن دخيل بودند، آنها هم مثل ما فکر و ذکرشان امنيت، خورد و خوراک، سقف بالاي سر و خانوادهشان بوده.
او افزود: هزاران سال پيش اين چيزها را نوشتند، فکرش را هم نميکردند بعدا کسي آنها را بخواند، اما به شکلي با ما سخن ميگويند انگار همين حالا حضور دارند.
ميتو استاپلر، استاد دانشگاه شيکاگو که 30 سال با اين پروژه همکاري کرده، گفت: خيلي از نوشتههاي آنها ملموس و قابل درک است. حرفهايي از خشم و عشق و ترس. نوشتههايي درمورد پادشاهان خوب و بد. نمونههاي بسياري از عبارت «بي خيال» يا «يک نامه داريد» در نامههاي آن دوران ميبينيم.
جيل استين، رئيس انستيتو شرقشناسي دانشگاه شيکاگو با اعلام تکميل اين پروژه گفت: اگر بخواهيم گذشته خود را درک کنيم بايد تمدنهاي نخستين را درک کنيم.
در تهيه اين لغتنامه سترگ متخصصاني از وين، پاريس، کپنهاگ، برلين، هلسينکي، بغداد و لندن همکاري داشتند. متنهاي بررسيشده براي نوشتن اين اثر شامل نامه، دفاتر ثبت خراج، نسخههاي پزشکي، مشاهدات منجمان، متون مذهبي، قراردادها، حماسههاي منثور، اشعار و غيره بوده است.