جمعه ۲۸ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۱۴:۱۲
کد خبر: ۵۲۸۰۳
|
تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۲
اين بر چسبهاي کوچک مانند ورد جادوگردان مي‌ماند، کافي است به لباسي نصب شود آن وقت آن لباس ساده نخواستني تبديل مي‌شود به يک مارک گران قيمت که همه طالب آن هستند. محله پاچنار حجره هايي دارد پر از اين برچسبهاي جادويي.

به گزارش «شهر»، روايت شلوارهايي که در حمام هاي قديمي سنگ شور و با برچسب هاي تقلبي تبديل به يکي از مارک هاي معروف مي شوند داستاني تکراري است. براي آن که به معدن برچسب هاي تقلبي برند هاي معروف برسم از سبزه ميدان وارد بازار مي شوم، جايي خوانده ام که مغازه هاي مارک فروشي در راسته کيلويي هاست.

 

 

از ابتدا که به بازار نگاه کني جمعيت به سيلابي مي ماند که براي رسيدن به انتهاي بازار بايد خود را در ميان سيل جمعيت بيندازي و بروي تا برسي به انتها . از کنار حجره اي که لباس احرام و سجاده چيني ارزان مي فروشد، مي گذرم و مي رسم به يکي از مغازه هاي لباس فروشي . سراغ راسته کيلويي ها را مي گيرم . مي گويم همانجا که مارک مي فروشند . نشاني را مي دهد. به انتها نرسيده دوباره سراغ آدرسم را مي گيرم اما خبري از مارک فروشي ها نيست.

 

 

 

 

در پيچ و خم بازار، سرگردان و حيرانم. مي رسم به راسته کيلويي ها. به دنبال حجره هاي مارک فروشي ام. اما اينجا تنها پارچه هاي چادري چيني و ژاپني دارد. کمي جلوتر مغازه هاي جين فروشي است. خوشحال مي شوم که نشاني از مارک ها پيدا کرده ام . شلوارهاي اين مغازه هاي قيمت هايشان از مغازه هاي بيرون ارزان تر است. اما کسي اين جا تک فروشي ندارد. تک مغازه هايي که تک فروشي دارند، قيمت هايشان مشابه بيرون است.

 

 

 

از ميان نيم کوچه هاي بازار از اين راسته به آن راسته مي روم. اما خبري از مغازه هاي مارک فروشي نيست. تيمچه حاج الدوله را نشان مي کنم که راه تکراري نيايم. اما ميان آدرس پرسيدن ها دوباره به راهروي اصلي بازار مي رسم. کمي پايين تر دو سه مارک فروشي خلوت است. دکمه ومارک هاي کاغذي. سراغ راسته کيلويي ها و مغازه هاي مارک فروشي را مي گيرم که مي گويد: بايد بروي پاچنار. اين راسته هيچ وقت پاتوق مارک فروش ها نبوده است.

 

 

براي رسيدن به پاچنار نياز به تغيير مسير نيست. همان راسته را که تا انتها برويم به راهروي سمت راست بپيچيم، آن وقت اولين مغازه هاي مارک فروشي نمايان است.

 

 

 

تمام قفسه هاي مغازه پر شده از مارک هاي چرمي و کاغذي "دي اند جي"،"ديزل"،"اديداس" و... . فروشنده مرد جواني است . يک مارک کاغذي "ليوايز" يا "تامي" ده تومان است. جنس مارک هاي کاغذي که بهتر شود مي شود 25 تا 30 تومان . البته مارک هاي 30 تا 40 توماني هم داريم که بستگي به جنس و تراکم کار دارد. اينها را مرد فروشنده مي گويد.

 

بسته هاي مارک ها 100 تا 5 هزار تايي است و مارکهاي چرم و آنها که مرغوب ترند تا 300 هم قيمت دارند. اين جا تمام ريزه کاري ها براي تبديل شدن يک لباس به مارک اصلي وجود دارد. از دکمه و نوار هاي حاشيه اي و... گرفته تا کارگاهي که آرم ها را بر روي لباس ها داغ مي کند.

 

 

قيمت دکمه ها نيز از 120 تومان است تا 180 تومان . فروشنده ديگر دارد با تلفن حرف مي زند و ازمخاطب پشت خط مي پرسد: سنگ شور 5 سانت هم انجام مي دهي . حدس مي زنم آن سوي سيم بايد مرحله ديگري براي مارک شدن يک شلوار معمولي در جريان باشد.

 

 

 

 

مي پرسم راست است که در حمام هاي قديمي شلوارهاي ايراني سنگ شور مي شوند و به عنوان جنس ترک مي آيند در فروشگاه هاي معروف؟ پاسخم منفي است. مي گويد ما تنها مارک مي فروشيم از اين مدل کارها اطلاعي نداريم .

 

فروشگاه بعدي اما آدرس محله اي که در آن شلوارها را سنگ شور و مارک هاي قلابي را آويزانشان مي کنند، مي دهد . مي گويد گزارش ننويسيد نان ما آجر شود. خودش اما پاسخ خودش را مي دهد . ما سالهاست اين جا مغازه داريم و کسي به کارمان کاري ندارد. مي گويد: محله "مطهري" در چهار دانگه محل سنگ شور شدن شلوارها است و اين که حمام هاي قديمي بلااستفاده پايتخت، محل دگرديسي جين هاي ايراني به ترک است، افسانه است.

 

 

 

کمي جلوتر مقابل بازار توتون چي ها کارگاهي است که چاپ انواع مارک هاي PVC را انجام مي دهد . مقابل کارگاه، مغازه کوچکي است. مي پرسم اين مارک ها از کجا مي آيد؟ مي گويد همه ما واسطه ايم . سفارش مي دهيم با واسطه برايمان مارک مي آورند اما جلوتر دو مغازه عمده فروش هاي اصلي هستند و آنها بي واسطه مارک توزيع مي کنند.

 

به جاي عمده فروش ها مي روم. به يکي از مغازهاي پر مشتري . مرد فروشنده مي گويد: تمام مارک ها از چين مي آيد.

ادامه مي دهد: چند سال پيش تمام مارک ها در کارخانه اي در اطراف تهران توليد مي شد اما از وقتي مارک هاي چيني وارد بازار شد و اين مارک ها به ده تومان هم رسيد ديگر براي توليدي ايراني صرف نکرد و در رقابت با چيني ها کم آورد و حالا همان کارخانه، واسطه اي است که مارک هاي خارجي را از چين براي‌مان مي آورد.

 

 

 

او برايم توضيح مي دهد: گراني و ارزاني مارک ها ربطي به نوع مارک ندارد. اين جا ديزل و نايک فرقي ندارد. همه يک قيمت است. آن چه سبب تمايز مارک هاي 10 توماني با 300 توماني است جنس، تراکم و کيفيت مارکها است. مارک هايي که ليزر کاري شده و يا سه بعدي است، گران تر است. دکمه هاي سه بعدي هم همين طور.

 

مي پرسم مارک هاي ليزري چه نوع مارک هايي هستند و تکه چرم سفيدي نشانم مي دهد که يکي از برندهاي معروف روي آن کنده کاري شده، مي گويد: اين کنده کاري ها توسط ليزر انجام شده است. داخل اين مغازه ها پر مشتري کسي نگراني کپي رايت و کمک به تقلبي کردن کالا ها و ... را ندارد. پيچ راهرو را که رد کني و از کنار يکي از قديمي ترين شيريني فروشي هاي بازار که بگذري درب خروج پيداست.

 

 

 

از اين راهرو که بيرون مي آيي ديگر سخت مي توان به ويترين هاي پر مارک اعتماد کرد. به عدد و رقم هايي که به بهانه کيفيت از مشتري مي گيرند.

 

خرج تبديل شدن يک لباس بي مارک به يکي از برندهاي معروف 300 تومان است و حالا بوتيک داران، اين مارک ها را چقدر با مشتري هاي عاشق مارک حساب مي کنند، به محل مغازه و نوع مشتري ها بستگي دارد

 

منبع: مهر

نظر شما