يك شليك از تونس به اسراييل!

به گزارش «شهر» و به نقل از روابط عمومي مرکز گسترش سينماي مستند و تجربي،آنچه که در پي مي آيد، گزارشي از تلالو سينماي ايران در يکي از مهمترين جشنواره هاي قاره آفريقا است:

استقبال از فيلم هاي ايراني در جشنواره کارتاژ

معمولا شب هاي پاياني هر جشنواره، با رخ نمايي و استقبال از فيلم هاي بکر و هيجان اعلام کانديداها و بازي شيرين حدس و گمان انتخاب بهترين ها در رشته هاي مختلف همراه است و در اين ايام، کمترين توجه به بخش هاي جنبي است، اما در بيست و چهارمين دوره جشنواره فيلم هاي عربي آفريقايي کارتاژ اين قصه هميشه تکراري در مسير تازه و غيرقابل پيش بيني قرار گرفت و استقبال بي نظير از هر آنچه نام «ايران» بر آن حک شده بود (صرف نظر از آنکه در بخش جنبي قرار داشت) همه را متحير کرد.

سالن هاي لبريز از مخاطب که همواره با کمبود جا مواجه مي شد و حقارت ظرفيت سالن ها را در مقابل اين سينماي پاک و بالنده ايران برجسته مي کرد، باعث غرور هر ايراني مي شد. اين در حالي بود که کمترين ظرفيت و فضاي تبليغي در اختيار آثار ايراني قرار داشت، اما عموم تماشاگران با شوق وصف ناپذير از اينکه فيلمي از سينماي ايران را به تماشا خواهند نشست، به سالن ها هجوم مي آوردند.

هئيت ايراني در آغاز هر فيلم، وقتي اين همه ازدحام را مي ديد نگران مي شد که آيا انتخاب درستي براي معرفي سينماي ايران چه از جهت موضوعي و يا ساختاري صورت گرفته است و به اصطلاح اين فيلم ها شايستگي نام نماينده سينماي ايران را دارند يا خير؟ و مخاطباني با اين تمايل شديد و درعين حال با اين اختلاف شديد فرهنگي مي توانند با فيلم ها ارتباط برقرار کند؟ در تمام لحظات نمايش فيلم اين استرس نه تنها با کارگردان بلکه با تمام اعضاي ايراني همراه بود که چه تعدادي از سالن خارج خواهند شد! اما وقتي فيلم به پايان مي رسيد و چراغها روشن مي شد و انبوه جمعيت مشتاق از صندلي ها برخاسته و به نشانه لذت تماشاي يک فيلم ايراني و رضايت از انتخاب خود، دقايق شعف انگيزي با کف زدن هاي شديد به ابراز احساسات مي پرداختند و کارگردان را تشويق مي کردند، بي اختيار اشک شوق از ديدگان جاري مي شد و حس غرور جاي اين استرس را مي گرفت. اين استقبال چه براي فيلم هاي کوتاه ايراني، چه براي فيلم هاي بلند در هر بار نمايش تکرار مي شد تا مفهوم معجزه سينما عيان گردد.

بدون شک سينماي ما فارغ از مسموميت هاي اذهان و نگاه ها و زبان هاي موجود در خانواده سينماي ايران، چنان بالنده و تناور شده و از همه گفته ها و ناگفته هايش پيشي گرفته است که ساليان سال مي تواند بعنوان علمدار معرفي فرهنگ اصيل ديني و ملي ايران بزرگ و عزيز، وظيفه خود را در جهان به انجام برساند. 

شب پيروزي بزرگ سينماي ايران

در کنار موفقيت هاي پي در پي سينماي ايران در جشنواره کارتاژ که در قالب نمايش هاي پرمخاطب ترين فيلم هاي حاضر در جشنواره، رنگ و بوي تازه اي به اين رويداد بزرگ آفريقايي مي داد، برپايي کلاس هاي آموزشي از سوي رضا ميرکريمي و برگزاري جلسات نقد و بررسي فيلم ها با حضور کارگردانان اين آثار (محمدرضا بزرگ نيا، رضاميرکريمي، عليرضا سعادت نيا) و همچنين نشست هاي متعدد خبري و تحليلي «شفيع آقا محمديان» مديرعامل مرکز گسترش سينماي مستند و تجربي و برگزاري کارگاه آموزشي «علي علايي» در معرفي سينماي ايران، فضاي عمومي جشنواره را کاملا به نفع سينماي ايران تغيير داده بود.

در مجموع هئيت ايراني روزهايي پر کار و پر جنب و جوش را در جشنواره کارتاژ گذراند؛ از حضور در داوري بخش هاي مسابقه تا نشست و مصاحبه و مراودات سينمايي و حتي دريافت طرح و فيلمنامه براي توليد و نمايش در ايران.

اما از همه اينها مهمتر، تلاش هيئت ايراني براي واکنش به تجاوز و گستاخي اسرائيل به مظلومان فلسطيني بود که در اين زمينه تمام اعضاي هيئت ايراني سنگ تمام گذاشتند و هر يک به زبان و طريقي در توضيح و لزوم چنين اتفاقي کوشيدند. همه با شور و حرارت، به توجيه فيلمسازان با مليت ها و زبانهاي مختلف پرداختند و البته بودند و هستند کساني که هنوز درک درستي از اين رخداد ندارند يا نگران مشکلات فراروي آن براي خود در کشورشان بودند، اما براي هيئت ايراني مهم آن بود که به تکليف خود عمل کند. نتيجه اين اقدام شوق آفرين امضاء قريب به پنجاه فيلمساز از مليت هاي گوناگون در پاي بيانيه محکوميت صهيونيست ها بود که با توجه به تداوم اين استقبال، شب هاي پاياني کارتاژ را مي توان شب هاي بزرگ پيروزي سينماي ايران در وجوه مختلف آن قلمداد کرد.

يک شليک از تونس به اسرائيل

تقريبا 48 ساعت مانده به آغاز بيست و چهارمين جشنواره فيلم هاي عربي آفريقايي کارتاژ، هجوم بي رحمانه و جنايت کارانه رژيم غاصب اسرائيل براي چندمين بار به شکلي گسترده جان و مال مظلومان فلسطيني را به آتش کشيد و قلب هر شنونده و بيننده اين فجايع را به درد آورد تا آنجا که مسئولان برگزاري جشنواره بيم آنرا داشتند که فعاليت هنري آنها در زير حجم اين اتفاق بزرگ کاملا کمرنگ شود. از سويي و همانطور که شرح آن رفت، هيئت ايراني به دنبال راهي براي ايفاي رسالت هميشه پايدار و برآمده از انديشه امام راحل در واکنش به اين اقدام و حمايت از مردم مظلوم فلسطين بود تا آنکه راه را در آن جست که با تهيه يک بيانيه و دعوت مشارکت از فيلمسازان ساير کشورها براي امضا در اعلام همدلي با کودکان و زنان و پيران فلسطيني و ابراز انزجار از اقدامات جنايت بار رژيم اسرائيل، براي اولين بار در قلب يک جشنواره هنري سينمايي صداي اعتراض هنرمندان را به گوش جهانيان برساند.

اين ابتکار و تدبير خيلي زود به ثمر رسيد و با استقبال بي نظير از سوي بخش قابل توجهي از فيلمسازان ملل ديگر روبرو شد که به امضاء اين سند اعتراض پرداختند و دهها تن از فيلمسازان اين بيانيه را امضاء کرده اند.

اين اقدام تا آنجا مورد اقبال قرار گرفت که شفيع آقامحمديان با توضيح اين ابتکار هئيت ايراني به وزير فرهنگ تونس، وي را نيز ترغيب به همراهي نموده و ايشان نيز اين بيانيه را امضاء کرد و دستور داد تا در بولتن روزانه جشنواره و مراسم اختتاميه منتشر و اعلام شود و اين پيروزي بزرگي براي هئيت ايراني بود تا همزمان با تاسوعا و عاشوراي حسيني امام مظلومان و سرور شهيدان عالم، فرياد هيهات من الذله وي را به گوش جهانيان، به شکلي ديگر و از سوي مريدانش برساند.

در اين ميان تدبير يکي از فيلمسازان افريقايي هم جالب توجه بود که اين اقدام هيئت ايراني را به مثابه آن دانست که يک شليک از قلب آفريقا به اسرائيل صورت گرفته است و اين نشان داد که ايران فقط در جنبه هاي نظامي و مالي با اسرائيل درگير نيست، بلکه موشک هاي فجر فرهنگي را نيز براي دفاع از جهان اسلام در اختيار دارد.

بر اساس اين گزارش، جشنواره بين المللي فيلم کارتاژ روز چهارم آذرماه در کشور تونس به پايان رسيد.