به گزارش خبرنگار شهر ، فتوکلاژهاي نوبخت در قالب 9 قاب بزرگ که ابعادشان به 240 سانتيمتر هم ميرسد، از بيستم آذر تا دوم ديماه در محل نگارخانه شيرين برپا خواهد بود.
هومن نوبخت در عکاسي فيلم کوتاه «هيچ» که تيرماه پنج سال پيش انجام داده، اقتباسي شخصي را اجرا کرد و با ادغام اينعکسها با عکسهايي که بهار سال 1388 از بناهاي قديمي شيراز گرفته، آدم و حوايي از ديد خود «از جانب بهشت» ساخته است.
فيلم کوتاه حدود 10 دقيقهيي «هيچ» پنج سال پيش توسط مريم فخيمي ساخته شد. مرضيه شهبازيار و آريا عظيمينژاد در آن نقش آدم و حوا را بازي کردند. ساسان توکلي فارساني فيلمبردار اين کار بوده و امين بهرامسري تدوينگري فيلم را برعهده داشته است. «هيچ» تا کنون به نمايش عموم درنيامده و قرار است با گشايش نمايشگاه عکسهاي نوبخت در گالري شيرين نمايش داده شود.
قالب کار به ويدئو آرت نزديک است و چهار اپيزود دارد: خاک، باد، آتش و آب. اين فيلم نمايش ابعاد وجودي انسان است. نوبخت بازيگران «هيچ» را آدم و حوا فرض کرده و اقتباس خودش را نمايش ميدهد.
مريم فخيمي - هنرمند عکاس کارگردان و فيلمساز - باور دارد: در نيستي، در مطلق، ميان زمين و آسمان، بادها ياد بهشت را خوش رنگونگار رسم کردند. آنجا که آدم و حوا از آن رانده شدند. روي زمين و خاک، آبها جاري شدند و نقشها با صداي باد ياد خود را بر پيکر آنان چونان دردي قديمي اشقهوار پيچاندند و در آني به جاي گذاشتند و جاودان کردند. «درد زندگي ابدي».
«از جانب بهشت» ششمين نمايشگاه هومن نوبخت بهشمار ميرود. گالري اعتماد، هتل رويال ميراژ دبي، نارنج گالري و شيرين پيش از اين نيز ميزبان کارهاي عکس وي بودهاند.
گالري شيرين واقع در تجريش ، خيابان دزاشيب - خيابان كريمي(بوعلي) - خيابان سليمي، نبش كوچه اميرنوري - انجمن خوشنويسان ايران برپاست.
فربد مرشدزاده – هنرمند نقاش - در يادداشتي براي اين نمايشگاه آورده است:
آدم گرتهايست از جمال خالق، نه تنها در صورت. روح آدم نيز ذره ايست از دم خالق که در او دميده شده است. آدم چنان ميخواست تا در هر جز، نمايي از خالق باشد که در گناه ورزيدن نيز از همه "ما سواالله" نيز پيشي گرفت. همانگونه که خدا در همه چيز اولين است. به جزاي گناه اول است که آدم رانده ميشود از بهشت و مطرود از باغ عدن. آدم بي معشوق، غريب و بي هيچ مرحمي براي تنهاييش، سرگردان شد در زمين. تنها ياد بهشت با او بود و تنها توشه راهش خيال. خيالي از جمال معشوق. و خود چون آيينه، بازتابي بود بر آن جهان که ميشناخت. آدم به هر زيبايي خيره شد به دنبال نشاني از معشوق...و آدم، زيبايي را آفريد همچون يادگاراني از جانب بهشت...