جمعه ۲۸ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۰۵:۱۷
کد خبر: ۶۰۲۰۶
|
تاریخ انتشار: ۰۵ اسفند ۱۳۹۱ - ۱۳:۴۸
مسئول شوراي سياست‎گذاري سومين جشنواره مردمي فيلم عمار از موارد مربوط به اين جشنواره مي گويد.

به گزارش شهر و به نقل از جهان، وحيد جليلي، مدير دفتر مطالعات جبهه فرهنگي انقلاب اسلامي و مسئول شوراي سياست‎گذاري سومين جشنواره مردمي فيلم عمار است. با او به مناسبت ديدار جمعي از مسئولان و دست‎اندرکاران جشنواره مردمي فيلم عمار با رهبر معظم انقلاب، به گفت‎وگو نشستيم. جليلي از پيامِ اين ديدار، از دغدغه‎‎هاي فرهنگي رهبري و از آينده جشنواره عمار گفت.

 

به‎نظر شما ديدار حضرت آقا با بچه‎‎هاي عمار درحالي‎که شايد در برخي رسانه‎‎ها به اين‎‎ها ظلم شد، چه پيامي مي‎توانست داشته باشد؟

 

پيامِ ديدار به‎نظرم حرف جديدي نيست. آقا هميشه براي هنر در شاخه‎‎هاي مختلفش، موضوعيت قائل بوده و تأکيد داشته‎اند که هنر بايد همواره يکي از اولويت‎‎هاي فرهنگي نظام جمهوري اسلامي باشد. رهبري وقتي با ماجراي جشنواره عمار مواجه شدند، احتمالا رگه‎‎ها و نشانه‎‎هايي از راهبرد‎هاي درستِ فرهنگي را در اين جشنواره ديدند. از طرفي ديگر شايد تلقي ايشان اين بوده که چنين جريان‎‎هايي نيازمند حمايت جدي، به‎خصوص معنوي هستند.

 

ايشان به‎ علت فرهنگي‎بودن و موضوعيت قائل‎بودن براي فرهنگ و هنر، وقتي با چنين حرکتي، به تعبير ايشان در جلسه، «حرکت مبارک» مواجه شدند، به‎عنوان يک کارشناسِ فرهنگي از يک طرف و به‎عنوان ولي جامعه اسلامي از طرف ديگر، مناسب ديدند که به درخواستِ دست‎اندرکاران جشنواره عمار، چنين تجاوبي بکنند و تقاضاي آنان را بپذيرند. ايشان اين جلسه‎ را براي تشويق و انگيزه‎دهي بيشتر به نيرو‎هايي که در اين جريان فعال بودند، پذيرفتند.

 

اين برگزاري ديدار رهبري با دست‎اندرکاران جشنواره عمار، دُرست پس از جشنواره فجر چه معنايي مي‎تواند داشته باشد؟

 

اين جلسه به فجر ربطي ندارد. ما خيلي پيش از اين براي اين ديدار تقاضا داده بوديم. بعد از اختتاميه جشنواره، گزارشي خدمت ايشان فرستاديم و تقاضاي ديدار کرديم. اين داستان به طول انجاميد تا شرايطش ايجاد شود و هيچ دنبال برنامه‎ريزي خاص براي زمان جلسه نبوديم. لذا هيچ معناي اين‎چنيني ندارد.

 

آيا قرار است جشنواره عمار تنه به تنه فجر بزند و براي خودش در فضاي سينمايي کشور جايي باز کند يا قرار است فجر ‎را در مسير انقلاب قرار دهد؟

 

ما به اين چيز‎ها فکر نمي‎کنيم و نوع بچه‎‎هايي هم که در عمار فعاليت مي‎کنند، نوع پارادايم ذهني‎شان متفاوت از چيزي است که شما گفتيد. اساسا جنس هدف‎گذاري ما اين‎گونه نيست. ما ديديم در کشور فيلم‎سازان انقلابي و متعهد بسياري وجود دارند که جايي براي ديده‎شدنشان نيست. بستري فراهم شد به نام جشنواره مردمي فيلم عمار، البته با يک آسيب‎شناسي دقيق و مفصل از مجموعه سينمايي ايران. خوشبختانه در طول سه دوره‎اي که انجام شد، آن جريان واقعي که در سينماي کشور وجود داشت، اما ظهور نداشت و جلوي ظهورش گرفته مي‎شد، ظاهر شد. جشنواره عمار مجرا و روزنه‎اي شد براي آنکه آن جرياني که وجود دارد، ظهور هم پيدا کند. بقيه‎اش بستگي به اين دارد که خود اين جريان واقعي چقدر در سال‎‎هاي آتي رشد پيدا کند.

 

جشنواره عمار نيز برنامه‎اي براي اين زمينه دارد. يعني ما برنامه‎اي را بنا به همت و توان خودمان بايد تدارک ببينيم تا جشنواره رشد پيدا کند. ولي اميدواري ما بيشتر به خود اين واقعيت است که بخشي‎ از آن در جشنواره عمار ظهور پيدا مي‎کند. به اندازه بود، بايد نمود! ما دنبال اين نيستيم که نمودمان خيلي بيشتر از بودمان باشد. به اعتقاد ما امروز مشکل سينماي انقلاب اين است که بودش جلوتر از نمودش است. نمودش خيلي پايين‎تر از بودش است. نبايد بياييم يک نمود اغراق‎شده و به ويترين تبديل‎شده ارائه دهيم.

 

همان‎طور که مي‎دانيد جريان سينمايي دنيا با سينماي داستاني بيشتر محشور است و علقه دارد، آيا عمار بنا ندارد وارد اين حوزه شود؟ با توجه به نياز‎‎هاي تخصصي و مالي اين حوزه، چطور مي‎خواهيد به اين سو قدم برداريد؟

 

البته بايد نکته‎اي را بگويم. سينماي مستند هم نياز به تخصص دارد. ما در دو جشنواره اخير، بخش پربيننده‎اي هم داشتيم که بخش انيميشن ما بود. انيميشن هم سينماي داستاني است. در اين چند دوره، انيميشن‎‎هايي که بچه‎مسلمان‎‎هاي ما ساختند نيز بسيار مورد استقبال قرار گرفت.

 

اما اينکه براي سينماي داستاني چه برنامه‎اي داريم، اولا قرار نيست استقبالي را که از سينماي مستند شده است دست‎کم بگيريم؛ به‎طور مثال در همين اکران اخيرمان - که الان ديگر تعداد اکران‎هايمان به 950 نقطه رسيده است - مشاهده کرديم که چقدر سينماي مستند مورد توجه و استقبال مردم قرار گرفت مثال روستاي معزآباد فارس را عرض مي‎کنم فيلم در مسجدي در حال اکران بود که دستگاه ايراد پيدا کرد. مردم آ‎ن‎قدر شوق داشتند که ادامه مستند را ببينند. وقتي اکران‎کننده گفت دستگاهمان اشکال دارد، 2 ميليون تومان پول جمع کردند تا بروند تجهيزاتشان را نوسازي کنند و فيلم را نمايش دهند. معلوم مي‎شود سينماي مستند ظرفيت‎‎هاي مغفولي دارد که اگر به آن اعتنا شود، چه بسا در برخي حوزه‎‎ها به اندازه سينماي داستاني بتواند مخاطب داشته باشد. اما سينماي داستاني هم قاعدتا بايد به‎مرور رشد کند. البته ما اين رشد را از جشنواره اول به دوم و دوم به سوم ديديم؛ هرچند شتاب رشدش به اندازه مستند نبوده است. اميدواريم در سال‎‎هاي آتي به‎طور طبيعي اين اتفاق بيفتد.

نظر شما