به گزارش گروه اجتماعي شهر، در ماههاي پاياني دولت دهم داغترين تيترهاي رسانهها حال و هواي متفاوتي دارند. براي مثال به اين تيترهاي نگاهي بياندازيد: حاشيه هاي حضور احمدي نژاد در مراسم تشييع چاوز(+عکس و فيلم)/ 2 بوسه احمدي نژاد بر تابوت چاوز (+عکس)/ توجيه روزنامه دولت براي «رجعت چاوز»: او فرصت نکرد اسلام آوردنش را اظهار کند/ رونمايي از تمبر هوگو چاوز با حضور احمدي نژاد و مشايي / احمدي نژاد: مشايي مردي «بهاري بهاري بهاري» است/ ملت ايران در طول تاريخ به دنبال بهار بوده است / مشايي: دنيا بداند امام ما بهار است / گريه همزمان احمدينژاد و مشايي (عکس)/ روايت کيهان از مدال الکي مشايي / بغض توامان مشايي و احمدينژاد / فتوشاپ است اين هم سندش/ صالحي مصافحه احمدينژاد را تکذيب کرد / مصافحه احمدي نژاد با خاتمي متفاوت است/ خاتمي با جوانها مصافحه ميکرد
يا در ميان اخبار اقتصادي ميخوانيم: قيمت سکه و طلا در بازار امروز/ جدول قيمت خودرو منتشر شد/ نهاد رياستجمهوري هم آجيل نخريد!/ بازهم تاخير در ارائه بودجه/ بودجه 92 تورم را چاق ميکند
اين موضوع مربوط به يک ماه و يک اتفاق هم نيست. اگر آرشيو روزنامهها را به عقب ورق بزنيم به سرعت ميرسيم به يکشنبه سياه مجلس و اگر بخواهيم مو را از ماست بکشيم نمونههاي خيلي بيشتري ميتوان مطرح کرد.
اگر نگاهي عميق به اين اتفاقات و انعکاسهاي خبري داشته باشيم متوجه بياهميتي و مبتذل بودن آنها خواهيم شد. وجه مشترک همه اين اتفاقات به راه انداختن هيجاني توخالي است، هيجاني که نگاهها را از مسائل اصلي کشور دور ميکند؛ توان و توجه را منحرف و حقايق را تار ميکند.
نتيجه اين همه بيتدبيري ميشود نرخهاي سرسام آور تورم، بالا رفتن بيکاري، ورشکستگي توليدکنندگان، مايوس شدن هنرمندان و دانشگاهيان، هرچند در ميان اين همه حوادث بکر در راس دولت و تيترهاي جذاب جايي براي تحليل و تعميق و تفکر نميماند.
به اميد ...
يکي از راههاي بررسي وضعيت تاريخ هر جامعه بررسي رسانهها در مقاطع مختلف است. از ميان اخبار ميتوان دريافت که حال و روز جامعه در هر برههاي به چه صورتي بوده است. حال امروز پس از 8 سال خدمت بيوقفه دولت مهرورز، مهمترين خبر بينالملل رسانهها تبديل ميشود به مصافحه رييس جمهور با مادر چاوز، داغترين خبر اقتصادي حول و حوش قيمت آجيل شب عيد است و جدول نرخ خودروها و نرخ ارز و سکه و از همه جالبتر مهمترين خبر فرهنگي ميشود و نمايش اعطاي نشان فرهنگ به يک مقام دولتي.
البته اين همه هنگامي که رييس دولت بزرگترين افتخارش را اعطاي نشان به دستيارش ميداند، دور از انتظار نيست.
نتيجه انتخابات 92 هرچه باشد اميدواريم در پايان دولت يازدهم رييس جمهوري داشته باشيم که با نزديک شدن به پايان روزهاي قدرتش ثبات رويه داشته باشد و مردم را شگفت زده نکند، رفتارش تبديل به طنزهاي پيامکي نشود. اميدواريم در دولت بعدي پايان سال همراه با تاخير بودجه نباشد.