سعيد حاجي ميري ، تهيه كننده سينما در گفت و گو با خبرنگار شهر ، ضمن بيان اين مطلب گفت: جشنواره جاي اكران زياد فيلم نيست جشنواره بايد مخاطب را تشنه كند. يك عده اي فيلم را ببينند و به بقيه مخاطبان بگويند كه در اكران عمومي فيلم مخاطبان از فيلم استقبال كنند.
تهيه كننده فيلم «بيداري» گفت: همه كارگردانها دوست دارند كه فيلم شان در جشنواره نمايش داده شود ولي در جشنواره چند گونه فيلم داريم ، برخي فيلمها که عمدتاً يا دولتي هستند يا فيلمهاي بسيار ارزان و سياه مشق! فيلمسازانش يا آنکه با رويکرد جشنواره هاي خارجي فيلم ساخته اند ، مي خواهند كه از طريق پمپاژ جشنواره فيلم را به مخاطبان تحميل كنند . زيرا اميدي به اكران جدّي ندارند و در شرايط عادي اكران عمومي نخواهند داشت ، از اينرو ترجيح مي دهند كه در جشنواره اكران هاي زيادي داشته باشند تا شايد بر اثر سيطرة اتمسفر جشنواره تعداد مخاطبان بيشتري با اجبار يا اکراه و يا بطور کاملاً تصادفي هم که شده فيلمشان را ببينند . فيلمهايي كه مخاطب عام ندارند و اصولاً با رويکرد مخاطب محور ساخته نشده اند .
حاجي ميري درباره فيلمهايي كه مخاطبان زيادي دارند و در جشنواره استقبال مي شوند هم گفت: اما فيلمهايي كه براي مخاطب عام ساخته مي شود و مخاطب را در جشنواره هم جذب مي كند ، جشنواره در جايگاه متقاضي اين فيلمها ست نه عرضه كنندة آنها . فيلم هاي پرمخاطب كه به خاطر شهرت كارگردان يا شهرت خود فيلم شلوغ مي شود ، دهنده اند به جشنواره ، نه گيرنده .
تهيه كننده فيلم «پسرآدم ،دخترحوا» درباره فيلمهاي سفارشي گفت: برخي فيلم ها هم راجع به موضوعي خاص به صورت سفارشي ساخته مي شوند ، اينگونه افراد نيز براي جلب نظر سفارش دهنده ها و مقامات بالاتر برايشان بسيار مهم است كه در جشنواره اكران زياد داشته باشد و ابداً فقدان مداخل اين نمايش ها برايشان اهميتي ندارد. زيرا در جاي ديگري بهره هاي بيشتري خواهند برد . اما در جشنواره هم يك پديده داريم به نام تو ذوق خوردن تماشاچي و مضمونش اين است كه مخاطب به خاطر جشنواره بليت فيلمي را با زحمت بسيار تهيه مي كند و بر اثر حسن ظن به جشنواره و شوق حضور در اين کارناوال پر شور اما پس از ديدن فيلم توي ذوقش مي خورد ونتيجه اش آن است که تا مدتي با کل سينما قهر مي کند و اين به ضرر فيلمهاي مخاطب محور است .
سعيد حاجي ميري در پايان با اشاره به كاركرد مهم جشنواره فيلم فجر در اين سالها گفت: جشنواره فيلم فجر در اين 3 سال اخير مهم ترين كارش اين بوده كه نماينده هاي مجلس و هيات دولت به ديدن فيلم هاي جشنواره فيلم بنشينند و لذت ببرند و بتوانند چانه زني كنند و بودجه بيشتري براي سينما در سال آينده بگيرند . زيرا در همين ايام است که بودجة ساليانه تنظيم و تصويب مي شود . البته اين چيز خوبيست به شرطي که اينگونه فيلمها که عملاً باعث تأمين يا ارتقاء بودجة ساليانة کل سينما مي شوند خودشان از کمترين تشويق و پاداش و در واقع حقوق قانوني شان محروم نباشند . متأسفانه سالهاست که تعدادي فيلم خوب جور کش دولت و کل سينما بوده اند و به جاي آنکه حمايت شوند عملاً وظيفة دولت را بر عهده گرفته اند و افتخار و مواهب و در آمد هنگفت نمايش آنها در جشنوارة فجر عمدتاً به جيب دولت سرازير شده است و خود تهيه کننده که غالباً حتي مورد اجحاف و بي مهري هم قرار مي گيرد حتي از داشتن تعداد کافي کارت جشنواره نيز محروم است و شأنش رعايت نمي شود . اينها همه مظالمي استکه روزي بايد مرتفع و جبران شود . تا آنروز دست به دعا خواهيم بود!
