به گزارش خبرگزاری شهر، مرکز اطلاع رسانی سازمان ملل اعلام کرد: شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل قصد دارد تا با توجه به افزایش جمعیت شهرنشینان تا سال 2050 میلادی موضوع چالش‌ها و فرصت‌های آینده برای پایداریِ شهرها را با وجود افزایش قابل توجه جمعیت شهرنشین و تسخیر جهان درشهرها مورد بررسی قرار دهد.
بان کی مون دبیرکل سازمان ملل درباره نشست سه روزه چالش‌ها و فرصت‌های زندگی در شهرها اعلام کرد: در حال حاضر شهرهای بزرگ جهان با چالش‌های اساسی در زمینه نبود زیرساخت‌ها، آلودگی هوا ، تغییرات جوی خطرناک و معضل بیکاری مواجهند آنچنان که این مسائل به خطر فزاینده‌ای در تمامی شهرها تبدیل شده است.
بان کی مون شهرها را کانون چالش‌ها ، انتظارات و فرصت های بزرگ دانست که مردم برای یافتن شغل و فرصت‌های دیگر به شهرها هجوم می آورند و در این رابطه اظهار کرد : باید بدانیم که برنامه و سیاست‌هایی اتخاذ شده بر شرایط زندگی افراد در شهرها اثری مستقیم دارد. از این رو موضوعاتی همچون توجه به سیاست‌های حمل و نقل شهری ، امنیت زنان، دسترسی معلولان به امکانات شهریو تامین نیازهای افراد آسیب‌پذیرجوامع شهریباید به اصلی ترین رویکرد تصمیم گیرندگان در شهرها تبدیل شود.
بر اساس این گزارش برآوردهای شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل حکایت از آن دارد که تا سال 2050 میلادی جمعیت ساکن در شهرها به رقمی بالغ بر 6.3 میلیارد نفر در مناطق شهری جهان می رسد و این بدان معنا است که 70 درصد جمعیت جهان طبق برآوردها در شهرها ساکن می شوند.
این گزارش می افزاید یکی از دلایل مهم توجه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان مللبه بحث روند شهرنشینی ماهیت توعه شهرنشینی به طوری که برسسی های صورت گرفته گواه آن است که 95 درصد توسعه شهری در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد.
قرار است با توجه به افزایش جمعیت مناطق شهری جهان در نشستی سه روزه چالش‌ها و فرصت‌های زندگی در شهرها بررسی شود. طبق بررسی‌های انجام شده امروزه بیش از 50 درصد جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می‌کنند. همچنین انتظار می‌رود تا سال 2050 حدود 70 درصد جمعیت جهان در شهرها ساکن شوند.
علاوه بر این 95 درصد توسعه شهری در کشورهای در حال پیشرفت اتفاق می‌افتد که اگر در این راستا سیاست ها و رویکردهای مناسبی اتخاذ شود می‌تواند نیروی متغیری باشد که اساسی ترین چالش‌های جهانی همچون فقر، بیکاری و تغییرات جوی را مرتفع سازد و اگر در این زمینه راهکارهای مناسبی ارائه نشود این توسعه شهرنشینی می تواند خطرات قابل توجهی برای محیط زیست جهان ، سلامت مردم و ساختار زندگی اجتماعی در جهان داشته باشد.
