به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، حجت‌الاسلام شهاب مرادی درباره آرزو، دعا و درخواست کردن از خدا گفت: نفس آرزو و اینکه دل انسان کارخانه آرزوسازی باشد، خوب نیست. البته این مطلب بیشتر برای بزرگسالان است و در مورد کودکان صدق نمیکند. چرا که بچه در خردسالی مالکیت را می‌فهمد و می‌گوید این برای من است. کودک باید ابتدا مالکیت را بفهمد و بعد انفاق را درک کند.
وی با بیان اینکه اظهار فقر برای یک مرد بی‌عفتی است، افزود: مرد عفیف مردی است که نگوید ندارم و با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارد اما اکنون در جامعه ما این اظهار نداری رسم شده است. فرهنگ اسلام این است که باید محل درآمد فرد را بپرسید. اگر ما نپرسیم باید در دینداری، اخلاق، مردی و مردانگی‌مان تردید کرد.
رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تصریح کرد: اگر کسانی برای خودشان مدام آرزو بسازند، این آروزسازی انتها ندارد و قلب انسان را سیاه می‌کند.ما باید یاد بگیریم دل آرزوساز نداشته باشیم اما دنبال برآورده کردن آرزو و حاجت دیگران باشیم.
حجت‌الاسلام مرادی درباره تفاوت نیاز و آرزو هم گفت: نیاز حداقل‌های ضروری زندگی است و امروز در جامعه ما داشتن شغل، تحصیلات و امنیت یک نیاز است. اگر اینها رنگ اشرافیت، تفاخر و تجمل بگیرد، جنبه منفی و نامطلوب پیدا می‌کند و به عنوان آرزوی بد و نیاز کاذب معنی می‌شود. البته مردم فهم تشخیص نیاز و آرزو را دارند و آنچه زشت و بد است، تفاخر است.
وی افزود: اگر خواسته‌های ما برای سعادت در دنیا و آخرت باشد، معقول است و اهل بیت و بزرگان دین توصیه کرده‌اند هنگام عبادت اگر دعایی در ذهن دارید که می‌دانید مستجاب نمی‌شود، همان را از خدا بخواهید. خواستن از خدا ادب است. وقتی انسان دل بزرگ داشته و دعایش بزرگ باشد، آبروی شخص در درگاه الهی بالا می‌رود. ادب بندگی طلب کردن و با دل پرامید دست به آسمان بردن است.
رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران با بیان اینکه بین عبادت‌ها هیچ چیز شبیه توجه به یتیم نیست، گفت: از رسول خدا(ص) روایت است که ایشان انگشت وسط و سبابه‌شان را به هم چسباندند و فرمودند: در بهشت من و کسی که یتیمی را سرپرستی کند مثل این دو انگشت کنار هم هستیم. در بین اهل تقوا در بهشت اول سرپرست یتیم، بعد خوش‌اخلاق‌ها و متواضع‌ها به پیامبر نزدیک‌ترند.
حجت‌الاسلام مرادی در پایان گفت: در بهشت خانه‌ای به نام خانه شادمانی هست و فقط کسانی وارد آن می‌شوند که به یتیم رسیدگی می‌کنند. وای به حال کسانی که مال یتیم را می‌خورند. روایتی از رسول خدا هست که می‌فرماید در قیامت افرادی از قبر بیرون می‌آیند در حالی که از دهانشان آتش زبانه می‌کشد، می‌گویند این افراد در دنیا مال یتیم را خورده‌اند.
