به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، مصطفی کیایی معتقد است که جشنواره فیلم شهر باید تخصصی تر باشد و از روابط شخصی خارج و گسترده‌تر شود ضمن اینکه در این جشنواره به فیلمسازانی که فضای شهری را نشان می دهند بها داده شود تا فضای جشنواره بهتر و متفاوت تر باشد.
مصطفی کیایی کارگردان سینمای ایران گفت: وقتی درباره شهر صحبت می کنیم بیشتر سمبل شهر را تهران در نظر می‌گیریم زیرا تهران پایتخت است البته فکر می کنم معرفی فضای مدرن تهران در اذهان بین‌المللی تاثیرگذار است بنابراین حمایت از فیلم های شهری ضروری است.
وی افزود: همانطور که می‌دانید تولید فیلم شهری با جغرافیای شهری در ایران سخت است زیرا همه المان های شهر از جمله خیابان، بانک، مغازه، پیاده‌رو، بزرگراه و... و به طور کلی شهر و همه مختصات آن باید نشان داده شود به همین دلیل کمک شهرداری برای این نوع فیلمسازی بسیار موثر است.
کارگردان فیلم سینمایی «عصر یخبندان» ادامه داد: اگر فیلم‌ها را به خیابان‌ها بیاوریم و مردم را با پوشش و نوع زندگی فضاسازی شهری نشان دهیم کمک می‌کند تا فیلم‌های شهری ما به دنیا معرفی شود. شاید یکی از دلایلی که امروز فیلم‌ها آپارتمانی شده‌اند همین موضوع باشد زیرا فضای شهر سخت است بنابراین اگر شهرداری کمک کند تا فیلمسازان راحت‌تر فیلم بسازند اتفاقات بسیار خوبی در این زمینه خواهد افتاد.
کیایی همچنین گفت: می‌توان فیلم‌های شهری را از دو منظر محتوا و جغرافیا مدنظر قرار داد. ممکن است داستان فیلمی در آپارتمان اتفاق افتد و درباره معضلات شهروندی و شهری باشد که در این صورت قطعا فیلم شهری محسوب می‌شود. فیلم شهری فیلمی است که در جغرافیای یک شهر اتفاق بیافتد یعنی همه معضلات و مشکلات شهری را به تصویر بکشد.
کارگردان فیلم سینمایی «خط ویژه» افزود: فیلم شهری باید جغرافیای شهری اعم از خیابان‌ها، مغازه‌ها، بافت، جمعیت، آدم‌ها و ... را به تصویر بکشد.
کیایی درباره ضرورت برگزاری جشنواره فیلم شهر نیز گفت: نفس برگزاری جشنواره بسیار خوب است اما جشنواره فیلم شهر باید هدف‌های از پیش تعیین شده‌اش را هم دنبال کند و همچنین باید تخصصی‌تر باشد و از روابط شخصی خارج و گسترده‌تر شود ضمن اینکه در این جشنواره به فیلمسازانی که فضای شهری را نشان می‌دهند بها داده شود تا فضای جشنواره بهتر و متفاوت تر باشد.
فیلم شهری باید فرهنگ شهر را انعکاس دهد
یک سینماگر معتقد است که حتی یک فیلم می‌تواند داخل ساختمان هم باشد البته به شرطی که چشم اندازی از آپارتمان به بیرون داشته باشد و شهر یک کاراکتر فیلم و یا آپارتمان باشد.
شهرام شاه‌حسینی گفت: در ابتدا شهرداری باید توجه داشته باشد تا شهر تهران به خاطر معماری، چهره زشتی پیدا نکند و از یک معماری با ثبات در ساختمان‌سازی پیروی کند.
وی افزود: امروزه فیلمسازان شهری می‌توانند در هر کجای شهر تهران فیلمی را بسازند و بگویند در شهر دیگری است در حالیکه شهر تهران به عنوان پایتخت نباید این چنین باشد.
کارگردان فیلم«خانه دختر» خاطرنشان کرد: در سایر کشورها زمانیکه در پیاده روها قدم می زنیم سالن‌های موسیقی، تئاتر، سینما، اپرا را می‌بینیم و همین زیاد بودن و تعدد سالن‌های فرهنگی مردم را ترغیب می‌کند تا ساعاتی از زندگی خود را صرف دیدن این مکان های فرهنگی کنند و گوش و چشمشان هم عادت کند اگر بتوانیم در ایران هم چنین چیزی داشته باشیم قطعا استقبال خواهد شد.
شاه حسینی ادامه داد: درست است که شهر تهران باید بزرگتر و وسیع‌تر شود اما مهم این است که این بزرگ شدن از یک فرم و رنگ پیروی کند زیرا همه این عوامل موجب می‌شود تا زمانیکه یک فیلمساز می‌خواهد درون شهر تهران فیلم بسازد با کمبودهایی مواجه نباشند و زمان خود را صرف پیدا کردن لوکیشن مناسب نکند.
وی در تعریف فیلم شهری گفت: فیلم شهری فیلمی نیست که همه اتفاقات آن در خیابان بگذرد بلکه می‌تواند چهار سکانس در خیابان داشته باشد و یا آدمی مسیری را در تاکسی طی کند و این خود فیلم شهری محسوب می‌شود.
کارگردان فیلم «زن‌ها فرشته‌اند» همچنین افزود: باید دقت داشت که حتی یک فیلم می تواند داخل ساختمان هم باشد البته به شرطی که چشم اندازی از آپارتمان به بیرون داشته باشد و شهر یک کاراکتر فیلم و یا آپارتمان باشد.
شاه‌حسینی همچنین گفت: یکی از کسانی که بهترین فیلم شهری را ساخت «فریدون گله» بود که فیلم کندو را ساخته بود که هرچند بیشتر در شب می گذشت اما کاراکتر اصلی فیلم نماد خود شهر است و همچنین نماد جا به جا شدن از فرهنگی به فرهنگ دیگر است.
کارگردان فیلم «آقای هفت رنگ» با بیان اینکه یکی از اصلی‌ترین معضلات شهر ترافیک است گفت: این مشکل تا بدان جا پیش رفته است که روی اخلاق شهروندان هم تاثیرگذاشته است و باید فکر اساسی برای آن شود که همین موضوع می‌تواند فیلم شهری خوبی برای آن ساخته شود.
در سینمای ایران نگاه اختصاصی به شهر از بین رفته است
آرش معیریان معتقد است که وظیفه مسئولان و هیات داوران جشنواره در کشف فیلم‌هایی است که با نهایت صداقت قابلیت‌های شهری را به نمایش بگذارند و ایجاد انگیزه برای شهروندان برای شهری ایده آل تر داشته باشند.
این فیلمساز در تعریف فیلم شهری گفت: زمانی یک فیلم را می توانیم فیلم شهری محسوب کنیم که تمامی معادلات و مناسبات رفتارشناسی، روانشناسی و جامعه شناسی که متعلق به اجتماع شهری است در آن لحاظ شده باشد.
وی در ادامه افزود: به همین دلیل هم شاید الزامی نداشته باشد تا خود شهر را در تصاویر فیلم ها به صورت مصداقی داشته باشیم و اگر مقررات شهری در فیلم اشاره شده باشد باز هم فیلم را شهری می‌دانیم البته با این توضیح می‌شود گفت فضای بصری فیلم محدود به نمود عینی فیلم نمی شود.
کارگردان فیلم«ساعت شلوغی» افزود: اگر فیلم داخل خانه هم فیلمبردری شده باشد به شرط آنکه مناسبات و ملاحظات مختص شهر را داشته باشد جزو فیلم‌های شهری محسوب می‌شود و اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم زمانی فیلمی را به طور کامل سینمای شهری قلمداد می‌کنیم که از نظر عینی و مفهومی از مختصات جامعه شهری باشد.
معیریان با بیان اینکه متاسفانه عمده تمرکز صنعت فیلمسازی در سینمای ایران محدود به شهر تهران است، گفت: فعالیت های تولید فیلم اگر از محدوده تهران خارج باشد و به طور عینی اشاره داشته باشیم اینکه هر فیلمی تمدن شهری را در بافت دراماتیک داشته باشد فیلم شهری است و هر فیلمی مانند فیلم‌های جاده ای ، جنگی و روستایی متماز از فیلم شهری هستند.
وی با بیان اینکه اگر در تصویر نمود از شهر نبینیم اما در رفتار و گفتار ها وجود داشته باشد فیلم شهری است، ادامه داد: در سینمای ایران نگاه اختصاصی به شهر از بین رفته است و به دلیل اینکه فیلم‌ها به نوعی شهری تولید می‌شود نگاه تخصصی و انتقادی از بین رفته است.
کارگردان فیلم «سایه روشن» همچنین گفت: در سینما با وجود اینکه شهرداری به یمن وجود فعالیت های دلسوزانه شهردارها جلا و جلوه متمدن شهری را دارد اما به این دلیلی که وظیفه سینما این است که نمود چشمگیری داشته باشد شائبه شهرزدگی و تجمل گرایی و فریبندگی مظاهر شهری به غلط از جانب مخاطب استنباط می شود و از دلایلی است که موجب می شود به لایه ها و جنبه های کم رنگ جلوه های شهری روی آوریم و خودمان را از قابلیت های زیبای شهرها محروم کنیم تا ممیزی پیش نیاید.
معیریان درباره عملکرد شهرداری در زمینه فرهنگی نیز گفت: تلاش های شهرداری برای پیشرفت امروزی در شاخه های مختلف فرهنگی غیرقابل انکار است.
وی بیان کرد: مشکلی که ما فیلمسازها در فضای شهری داریم این است که هر فیلمی در فضای شهری می سازیم آن فضا برای تماشاگر است بنابراین زمانیکه می خواهیم تصویربرداری کنیم از فضای شهرداری منطقه و پیمانکاران برای استفاده از فضا هزینه می گیرند.
معیریان گفت: برای استفاده بصری از فضای مدرن شهری شهرداری و یا پیمانکار نباید محدودیتی برای فیلمسازان به‌وجود آورند زیرا همین موضوع موجب شده تا اغلب فیلمسازان به سمت فضاهای داخلی روی آورند و به جای فیلم های شهری اغلب شاهد فیلم های آپارتمانی باشیم.
وی ادامه داد:مسئولان و مجریان فضای شهری باید با فیلمسازان همکاری خوبی داشته باشند.
کارگردان «چپ دست» پیشنهاد داد: قطعا جشنواره فیلم شهر دارای هیات داوران حرفه ای است که از نظر تخصصی برای خود تعریف مختص سینمای شهری در قالب یک بیانیه دارند. اینکه نمودهای شهری در این نوع فیلم ها چگونه باشد و با یک نگاه دلسوزانه به نیات فیلمسازان به مقوله شهر نگاه کنند.
معیریان ادامه داد: من به عنوان یک فیلمساز همواره تلاشم این بوده تا در خصوص شهری که در آن به دنیا آمدن و زندگی می کنم حساسیت و دلسوزیی ام را به تصویر بکشم و جذابیت های آن را نمایش دهم و وظیفه مسئولان و هیات داوران در کشف فیلم هایی است که با نهایت صداقت قابلیت های شهری را به نمایش بگذارند و ایجاد انگیزه برای شهروندان برای شهری ایده آل تر داشته باشند.
