به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، هفته گذشته ۱۴تیر برنامه نقد و بررسی «آلبوم نهفت یک» بعد از دو دهه فعالیت در حالی برگزار شد که استادانی چون حسین علیزاده، علی اکبر شکارچی، اعضای گروه هم‌آوایان، محمد امین اکبرپور، مهران مهرنیا، جواد بطحایی و بخش عمد‌ه‌ای از دانش‌آموختگان دانشگاه‌های هنر و تهران حضور داشتند.
درابتدای این مراسم قطعه «پیش درآمد اصفهان» اثر علی‌اکبر شهنازی توسط گروه نهفت اجرا شد. کلیپ کوتاهی از فعالیت‌های این گروه به نمایش در آمد.
«جهانشاه صارمی» سرپرست گروه دربارۀ شکل‌گیری، فعالیت‌ها و اهداف این گروه، روش‌های آموزش کودکان و نوجوانان در بخش گروه نوازی صحبت و تاکید کرد: آموزش دستگاهی حتما باید از سنین پایین برای کودکان شروع شود.
در ادامه فیلم «رنگِ اصفهان درویش خان» به صورت تصویری با اجرای گروه نهفت پخش شد.
همچنین امیر عباس ستایشگر مدیر مسوول موسسه فرهنگی هنر موسیقی دقایقی درباره شکل‌گیری وتولید آلبوم نهفت و همکار‌ی‌اش با جهانشاه صارمی سخن گفت.
فیلم اجرای پیش‌درآمد ماهور اثر درویش‌خان بخش دیگری از این مراسم بود.
همچین دکتر «حمیدرضا اردلان» اتنوموزیکولوگ و موسیقی‌شناس درخصوص سنت و شکل‌گیری فعالیت‌های گروه نهفت بر اساس آموزش سنت، حفظ و انتقال سنت‌ها و ارزش‌های فرهنگی به کودکان و نوجوان صحبت کرد.
حمیدرضا اردلان بیان کرد: «جهانشاه صارمی» کسی است که معتقد به مرتبه استاد شاگردی است و همان سیستم را در کار خود پیاده می‌کند و دقت خوبی در دیکته موسیقی دارد.
پخش فیلم پیش درآمد بیات شیراز اثر عبدالله قربانی و فیلم تک‌نوازی‌های اعضای قدیمی گروه، سخنرانی نوید دهقان و حسام اینانلو درباره گروه نهفت، اجرای تک نوازی کمانچه حسام اینانلو، پخش فیلم قطعات «کاروان شهید» اثر لطفی و سوگ اثر حسین علیزاده بخش دیگری از این برنامه بود.
حسین علیزاده گفت: جهانشاه صارمی با فعالیت‌های ۲۰ ساله‌اش در این گروه به عشق و لذت رسیده است.
این آهنگساز مطرح در ادامه افزود: جهانشاه صارمی کارهایی را انجام داد که همه می‌گفتند، امکان انجام آن وجود ندارد؛ اما او به خاطر عشقی که به این ماجرا داشت با تمام سختی‌ها آن هم در زمانی که ساز‌ها را می‌شکستند به کارش ادامه داد و بیش از هر کسِ دیگری خودش راضی شد. با اینکه این مرد شجاع سال‌ها در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فعالیت داشته و بخش مهمی از زندگی امروزش را مدیون کانون و تجربیاتی می‌داند که شیدا قراچه داغی در آن سال‌ها در کانون خلق کرد.
حسین علیزاده آهنگساز و نوازنده پیشکسوت ضمن بررسی تاثیرات «گروه موسیقی نهفت» در موسیقی کودکان، دربارۀ آموزش موسیقی برای کودکان و نوجوانان صحبت کرد و یادآورشد: اگرچه در شرایط امروز کسی ساز‌ها را به شکل عیان نمی‌شکند؛ اما دلِ اهالی موسیقی را می‌شکنند.
این آهنگساز و نوازنده نامدار خاطر نشان کرد: موسیقی بخش رها شدن انسان از زندگی است. زندگی همه شوخی است و هنر هم این را می‌گوید. کسانی از هنر دور می‌شوند که زندگی را جدی می‌گیرند. همه از تلخی‌ها به هنر پناه می‌برند.
وی از وضعیت بد آموزش موسیقی برای کودکان گلایه کرد و افزود: وقتی کمی به دوروبرمان نگاه می‌کنیم، حتی به کشورهایی مثل افغانستان و ترکیه، می‌بینیم آنان چه فعالیت‌های گسترده‌ای در زمینه آموزش موسیقی به کودکان دارند. در واقع موسیقی فقط برای بزرگان نیست که با آن ژست بگیرند یا گریه کنند. موسیقی برای زندگی است و به همین خاطر در تمام دنیا مرز سنی برای یادگیری موسیقی وجود ندارد. حتی آنانی که مسلمان هستند؛ اما موسیقی در سرزمینشان حرام نیست، آموزش موسیقی را از مدارس شروع می‌کنند. ما در این زمینه با نقصان روبه‌رو هستیم و به همین خاطر گروه‌هایی چون «نهفت» تلاش می‌کنند تا بخشی از این کمبود‌ها را برطرف کنند. در این میان تمام کسانی که در کودکی تحت تعلیم موسیقی قرار می‌گیرند، قرار نیست کارشان موسیقی شود؛ بلکه باید معرفت موسیقی پیدا کند تا شنونده خوبی شوند؛ چون جامعه‌ای که شنونده‌اش کیفیت داشته باشد، خواه‌ناخواه موسیقی‌اش نیز با کیفیت خواهد شد.
حسین علیزاده در ادامه یاد آورشد: ما نباید برای همه سنین از یک نوع موسیقی استفاده کنیم. قطعات درویش خان و آثاری از این دست، مثل شعر حافظ و مولاناست و نمی‌توان انتظار داشت که کودک بتواند آنان را درک کند و در این میان «نهفت» فعالیت‌های موثری را انجام داده است. چنانچه استاد «پایور» به این مساله اشاره داشتند که این گروه مثل یک هنرستان است و همواره فعالیت‌ها و ابتکارات فراوانی خلق کرده است. با این وجود، آموزش کودکان و نوجوانان مساله مهمی است که در قرن اخیر در تمام دنیا روی آن کار‌ها و تحقیقات بسیار گسترده‌ای انجام شده است. ماهم باید از آن بهره بگیریم، به همین خاطر است که من در این جشنِ گروه نهفت که قهرمانش آقای صارمی است، یک انتقاد نیز مطرح کرده و می‌گویم این آثاری که توسط گروه اجرا شد، قبل از اینکه یک سری نت باشد، قطعاتی دارای احساسات درونی است؛ اما آیا واقعا بچه‌ها در این سن می‌توانند با این‌ها ارتباط برقرار کنند؟ اگر نمی‌توانند باید از چه راهی وارد شویم که این احساسات و محتوای درونی قطعات به آنان منتقل شود؟ و بدانیم در فلسفه و هنر شرایط سنی وجود دارد تا بتوان به درک رسید.
علیزاده همچنین درباره نگاهش به موسیقی پاپ گفت: اتفاقاً موسیقی پاپ خیلی خوب است؛ اما این نوع موسیقی اصولا برای شرایط غیرجدی و تفننی است، ضمن اینکه ما گاهی یادمان می‌رود هر موسیقی جایی دارد.
