به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، فیلم مستند «فرشتگان آلوده صورت» به کارگردانی «آرزو برادران ابراهیمی» و با حضور دکتر «حمیدرضا صدر» کارشناس و منتقد فیلم و «معصومه لطفی» مسئول انجمن سینمای جوانان شهرری، توسط کانون فیلم کوتاه فرهنگسرای رسانه و شبکه‌های اجتماعی، برگزار شد.
حمیدرضا صدر در این نشست با بیان این که پرداختن به موضوع افرادی که دچار سوانح سوختگی شدند و نزدیک شدن به چنین سوژه هایی کار بسیار سختی است، گفت: یکی از نکات مثبت و متفاوت فیلم این است که به سمت ایجاد احساس ترحم و دلسوزی در مخاطب نرفته است. ما در برنامه هایی مانند مثل ماه عسل رویکرد ایجاد دلسوزی را می بینیم که البته این رویکرد هم جای خود را دارد. ولی این فیلم سعی کرده که نگاهش به موضوع مثبت باشد.
آرزو برادران ابراهیمی نیز در این نشست گفت: در این مستند با احساس مسئولیت شدید به آدم ها نزدیک شدم و سعی کردم عزت نفسشان خدشه دار نشود. به نظرم به گریه انداختن تماشاگر ضعف یک فیلم می‌تواند باشد. هنر در این است که زندگی و امید را جاری کنیم. معمولاً اینجور آدم‌ها (دچار نقص ناشی از سوختگی یا قطع عضو) با اینکه دچار مصیبتی شدن ولی آدم‌های قوی هستند. دلشان می‌خواهد بجنگند و به هر ترتیبی هست جلو بروند.
وی افزود: در این فیلم سعی کردم به فلسفه زندگی کمی نزدیک شوم. به این که وقتی بحران‌ها سراغ آدم می‌آیند به چی چیزی می‌توانیم متوسل بشویم؟! کاری کردم که بتونیم لحظه لحظه خودمان رو جای این آدم‌ها قرار بدهیم.
ابراهیمی با اشاره به مشکلات در روند ساخت این مستند گفت: قبل از شروع ساخت فکر نمی‌کردم که با اینهمه مشکلات مواجه بشم. اما در ایران، مستند سازان یک قسم نانوشته دارند که وظیفه شان این است که عزت نفس آدم‌ها را حفظ کنند. چیزی که در تلویزیون کمتر دیده می‌شود.
وی افزود: تلویزیون درگیر فیلم های داستانی است و فقط مستندهای ساخت خودش را پخش می‌کند و یا برای پخش سایر مستندها اصلاحیه‌هایی می دهد که فیلم از فرم خودش خارج می‌شود.
لطفی مدیر انجمن سینمای جوان شهرری نیز در پاسخ به این سوال که چرا ارگان های تأثیرگذار در انجام پروژه های اینچنین همکاری خوبی ندارند؟ گفت: خیلی از ارگان‌ها به دلیل اتفاقاتی که قبلاً افتاده همکاری نمی‌کنند. حتی الان هم روی مراکز مذهبی و مساجد این سخت گیری تشدید شده است.
صدر در ادامه این نشست تاکید کرد: ما ایرانی‌ها خودمان هم مشکل داریم. رویکرد ما انکار است. سعی می‌کنیم مسئله جلوی چشممان نباشد و آن نبینیم. مسئله را حل نمی‌کنیم، پاک می‌کنیم. ما ترجیح می‌دهیم به خاطر اینکه سیاه نمایی نکنیم یکسری واقعیات را مطرح نکنیم و بسیاری از فیلم ها هم به خاطر این مسئله مجوز نگرفته اند.
این منتقد سینما تاکید کرد: ما بازتاب واقعیات را در رسانه نمی‌بینیم. یعنی نمی‌خواهیم ببینیم. با این روشی که چشممان را می‌بندیم، چیزی حل نمی‌شود. در هر حوزه ای ( فحشا، فساد، رذیلت های اخلاقی و... ) یکی از وظایف رسانه نشان دادن درد است. همه اش که نمی‌شود با خنده و شوخی بگذرد، روالی که الان در تلویزیون وجود دارد.
وی اظهار داشت: هنوز هم معتقدم اگر مستند کوبنده‌ای در خصوص مسائل منفی (اعتیاد، آسیب‌های اجتماعی، فحشا و ...) نشان داده شود، شاید باعث نجات یک نفر باشد. برخی از جوان‌های ما الان در برزخی گیر کرده اند که نیاز بیشتری به اطلاع رسانی و چراغ خطر وجود دارد.
لطفی نیز در این رابطه گفت: تلویزیون به عنوان نهاد فراگیر، نمی‌تواند افکار عمومی را مشوش کند و هر فیلمی اگر مکان‌های نمایش خود را پیدا می‌کنند، به درستی قابل استفاده برای سازمان‌های خودش هست که به نظرم این فیلم را می توان در شبکه سلامت نشان داد.
صدر در پاسخ به این اظهارنظر گفت: چرا با پخش مستندهای اینچنینی مردم کشوری مثل هلند مشوش نمی‌شوند؟ من اعتقاد دارم ما در برابر این مسائل یک تابو ساخته‌ایم که نشان ندهیم.
وی یادآور شد: واقعاً اخبار صفحات حوادث سخت و تلخ شده است. یه جایی ما بالاخره باید با این مسائل روبرو شویم که خانواده مورد تهاجم قرار گرفته، مثل همین تهاجم دیگری که در مراودات ما سرایت کرده است.
وی افزود: مردم ایران برخلاف آن چیزی که به نظر می‌رسد، با دیدن چهارتا فیلم مساله و مشکل پیدا نمی‌کنند و به نظر من دست کم گرفتن مردم ایران شایسته نیست.
ابراهیمی کارگردان مستند «فرشتگان آلوده صورت» در بخش دیگری از این نشست گفت: در خارج از کشور تیم های درمانی همزمان بر روی بیمار و خانواده بیمار کار می کنند. اما اینجا این چیزها رو نداریم. بعضی از آدم های اینچنینی(دچار سوختگی چهره) ایزوله اند و حتی فقط شبها بیرون می آیند.
وی افزود: این روزها با گسترش شبکه‌های اجتماعی به نوعی خوشحالم که این آدم ها می توانند ارتباط اجتماعی داشته باشند و دوستی های مجازی رو تجربه کنند، جایی که نیاز به نشان دادن چهره خودشان ندارند.
