به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، سیزدهمین نشست ماهانه «سرو چمان» با اجرای سعید بیابانکی و علیرضا لبش با حضور شاعرانی چون محمدسعید میرزایی، ابراهیم اسماعیلی اراضی، راهله معماریان، محمدجواد آسمان، سید امیر سادات موسوی و مجید سعدآبادی در فرهنگسرای سرو برگزار شد.
اسماعیل اراضی شاعر نام آشنای اصفهانی نخستین شاعری بود كه به شعرخوانی پرداخت. او دو غزل با حال و هوای شهر پدری اش خواند:
...که زنده‌رود کنارت کمی قدم بزند
شب تو را به بلندای خود رقم بزند
که (آمدی) همه‌ی شهر را دچار کند
که می‌روی همه‌ی قصه را به هم بزند
که عاشقی در بازار پیر نقش‌جهان
دوباره بنشیند عشق را قلم بزند
که اصفهان بشود دستگاهی از آواز
که یک نفر هی مضراب زیر و بم بزند
که راز گنبد فیروزه‌فام مسجد شاه
به جان اسلیمی طرح پیچ و خم بزند
که پیچ و خم به تن تاک‌ها بپیچد و بعد
خمار جلفا را در شراب هم بزند
که کوچه‌ها همه پست و بلندتر که شدند
هوای او در این پیچ و تاب دم بزند
که باز هم سکری قهوه‌ای نگاه تو را
بگیرد و چشمی بی‌قرار نم بزند
که شیر سنگی خواجو تو را اسیر کند
به شور و حال شبی دور رنگ غم بزند
که حلقه‌ای در انگشت زنده‌رود کنی
که زنده‌رود کنارت کمی قدم بزند
محمدجواد آسمان نیز شاعر دیگری بود كه یكی از غزل های جدید خود را خواند كه بخشی از آن را در ادامه می خوانید:
واکردگارا چند بار دیگر امتحان دهم با برگزیدگانت
چند دور دیگر، چند نوبت آخر، تا فرو نیافتم چون رسیدگانت
از بهشت کنعان ای پدر برانم آغ کن مرا هم چون برادرانم
چند پیراهن آه تا مرا ببینی تا برآید از چاه نور دیدگانت
راهله معماریان هم دو غزل و یک ترانه خواند که غزل پیش رو از جدیدترین آثار اوست:
عشق کن انداختی ما را به دنبال خودت
سوی خود خواندی و رفتی سوی اقبال خودت
من دلی آزاد در این سینه پروردم ولی
عاقبت آن را درآوردی به اشغال خودت
دل رها کردم سراغ هلم دین رفتم، چه شد؟
شیخ با من گفت رو دنبال امثال خودت
حوزه علمیه جای سالکان خسته نیست
شاعر و این حوزه حاشا؛ باش در کار خودت
شعرهای ما سراسر «ذره خیر یره»
باش ای افیون زده در بند مثقال خودت
سرورم باید ببخشی از تو می‌ترسم کمی
بزدلم خواندی ندیدی یال و کوپال خودت
بارالها گرجه ما از فعل مردم خسته‌ایم
باز می‌بینمشان در بند افعال خودت
کارها کردند در سبک و سیاق آدمی
کارها کردی خداوندا به منوال خودت
نقد عمرم زندگی این مال باد آورده را
واستان از ما و بگذارش پر شال خودت
روزگارم را به نامت می‌زنم، دستت درست
روزگارم را عوض کن هر چه شد مال خودت
اما بخش مهم سیزدهمین نشست به معرفی مجموعه شعر كاخ سعدآبادی اثر مجید سعدآبادی اختصاص داشت.
وی درباره تازه ترین اثرش گفت: این كتاب بیش از هر چیز برای من نوعی پژوهش بود، این موجودات بخشی از تاریخ و فرهنگ ما هستند كه متاسفانه سالهاست خبری از آنها در ادبیات ما به ویژه اشعار شاعران جوان نیست.
سعدآبادی در پاسخ به این سوال كه در نگارش این كتاب تا چه حد از آثاری مانند ترس و لرز غلامحسین ساعدی وام گرفته است گفت: بیشتر تحقیقات من از میان مردم كوچه و بازار بود، به سراغ آثار هنری نرفتم چون نمی خواستم تحت تاثیر اثری قرار بگیرم.
سعدآبادی در ادامه چند شعر از كتاب خود را خواند كه بحشی از نخستین شعر این مجموعه را در ادامه می خوانید:
حیاط خلوت
با دو فرشته
آب تنگ ماهی را عوض می كند
بالكن با عزرائیل
چند روزی است پدرم را زیر نظر گرفته
و من
در اتاق پذیرایی
سر بچه جنی را گرم می كنم
تا مادرش
شناسنامه آتش را از ثبت احوال بگیرد
قایم باشك بازی می كنیم
من چشم می گذارم
او با بِسْم الله قایم می شود
او چشم می گذازد
من با انالله
همچنین در این مراسم سید امیر سادات موسوی، فرنگیس کردی و محمد حسین پور معصومی که در بین مهمانان محفل ادبی«سرو چمان» حضور داشتند، به شعرخوانی در مقابل استادان این حوزه پرداختند.
در پایان مراسم شاعران به رسم یادگاری جمله ای بر روی تابلویی که با پوستر برنامه تهیه شده بود، نوشتند و در آخر عکس دسته جمعی انداختند.
