به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، یکصد ونوزدهمین نشست ادبی قلم باموضوع: بررسی فرم در غزل معاصر و با حضور محمد هاشم پور کارشناس و پژوهشگر ادبی برگزار شد.
در ابتدای این نشست محمد هاشم پور به معرفی غزل نو پرداخت و گفت: غزل نو یا معاصر با ويژگي هاي خاص ظاهري و معنايي خود، تقريباً از اواخر دهه چهل و با غزليات شاعراني چون حسين منزوي و سيمين بهبهاني در ادبيات معاصر آغاز شد. امروزه نيز در شاخه‌هاي گوناگون و تازه‌اي با استقبال بسيار شاعران مواجه شده است.
وی گفت: غزل نو حاصل برخورد شعر سنتي فارسي و شعر نيمايي است. اما پيش از آن، زمينه‌هاي اين برخورد در غزل نيمه سنتي و غزل واره فراهم شده بود.
هاشم‌پور در خصوص فرم در شعر گفت: «یکی از ارکان اساسی شعر فرم است. از نظر ظاهری، شکل هندسی غزل اغلب شاعران همسان است. آنچه که ارزش واقعی شعر را به‌طور همسان مشخص می‌کند، دو بعد اصلی شعر؛ یعنی (شکل ظاهری و محتوایی) آن است، اگر رابطه‌ای محکم و استوار میان این دو بعد وجود داشته باشد، در مجموعه فرمی زیبا و متناسب پدید می‌آید.
وی همچنین گفت: از طرف دیگر گسستگی بین این دو بعد، منجر به ضعف کل شعر خواهد شد. غزل سرایان معاصر، علاوه‌بر تغییراتی که در قالب غزل از نظر معنی انجام داده‌اند، از نظر شکل ظاهری نیز، تحولاتی اساسی و بنیادی ایجاد کرده‌اند.
هاشم پور در ادامه افزود: این دگرگونی‌ها و ابداعات در «غزل نو» نیز دیده می‌شود. غزل نو، غزل امروز است که علاوه بر محتوای امروزین، فرم و فضای تازه نیز داشته باشد و این امر نیازمند بصیرت، ذوق و کوشش شاعر است و این کوشش، باید در جهت تغییر فرم و محتوا باشد، به طور مثال: نوشتن غزل به صورت شعر نیمایی درخور ذکر است که این شکل نوشتار در شعر گذشته به دلیل تساوی طول این غزل در مجموعه شعری محمد علی بهمنی (گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود) دیده می‌شود.
این پژوهشگر ادبی همچنین گفت: این غزل‌های کوتاه و بلند یکی دیگر از امکانات شکل نوشتاری به شیوه نیمایی، دیداری کردن شعر است. انتقال اندیشه و احساس شاعر یکی دیگر از امکاناتی است که حاصل شیوه غزل نو است.
در پایان تعدادی از شاعران حاضر در جلسه نیز با توجه به موضوع مورد بحث به ارائه نظرات خود پرداختند.
علاقه‌مندان برای کسب اطلاعات بیشتر می توانند با شماره تلفن: 66029060 تماس بگیرند.
