دیدار نوجوانان با خانواده معظم شهدای ارامنه

همزمان با چهل و سومین سالگرد هفته دفاع مقدس، فرهنگسرای گلستان ویژه برنامه «برای وطن، به راه حسین(ع)، به نام شهید» را همراه با مراسم تجلیل از خانواده معظم شهدای ارامنه با حضور جمعی از نوجوانان فعال منطقه 8 برگزار کرد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر؛ تکریم و تقدیر از خانواده معزز شهدای ارامنه در قالب ویژه برنامه «برای وطن، به راه حسین(ع)، به نام شهید» با هدف زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهیدان با حضور جمعی از نوجوانان فعال منطقه روز چهارشنبه 12 مهرماه برگزار شد.

وجه تمایز اجرای این برنامه در مدیریت فرهنگی هنری منطقه 8 نسبت به اجراهای دیگر آن در این بود که دانش آموزان نوجوان داوطلب از قصد و هدف اصلی برنامه اطلاع نداشتند و تمام هماهنگی ها به گونه ای طراحی شده بود که عنصر غفلتگیری و تعلیق لحظه ای در اجرا، رعایت شود.

در این برنامه علیرضا معادی مدیر فرهنگی هنری منطقه 8 و جمعی از نوجوانان فعال به همراه همکاران فرهنگی هنری منطقه، ضمن حضور و بازدید از کتابخانه و خانه موزه دکتر شهیدی، با هماهنگی که از قبل با کلیسای «تارگمانچاتس» انجام شده بود در محل کلیسا حضور یافته و از نزدیک با معماری کلیسا و فضای عبادی هموطنان ارامنه آشنا شدند.

کشیش نرسسیان درباره این کلیسا و سال تاسیس آن و همچنین تعداد شهدای ارامنه که در دفاع مقدس در جبهه های جنگ حضور یافته و به خیل شهیدان پیوستند توضیحاتی ارائه داد.

به گفته کشیش نرسسیان؛ شروع سکونت ارمنیان در محله وحیدیه از سال 1945 میلادی آغاز شده است. در سال 1962 میلادی (1341 شمسی) در اثر زلزله ای که در روستای ارمنی نشین خرقان (بوئین زهرا در نزدیکی قزوین) به وقوع پیوست، بسیاری از خانه های روستایی ویران و عده زیادی کشته شدند. "شورای بین المللی کلیساها" که مرکز آن در کشور هلند بود، شش هزار متر مربع از اراضی خیابان زرکش تهران را با همکاری شورای خلیفه گری و کمک های مردمی ارامنه این منطقه خریداری کرده و خانه هایی برای سکونت بازماندگان این زلزله ساخت.

با افزایش جمعیت ارامنه در این منطقه، لزوم ساخت کلیسا برای انجام فرائض مذهبی احساس شد. از این رو قسمتی از این زمین برای بنا کردن کلیسا در نظر گرفته شد. در روز ششم اکتبر سال 1966 میلادی پس از انجام مراسم مذهبی خاصی، کار ساخت کلیسا شروع و در سال 1968 میلادی به پایان رسید و در 27 دسامبر همان سال توسط شادروان اُسقف اعظم، آرداک مانوکیان تقدیس شد.

بنای کلیسای «تارگمانچاتس» در ابتدا سالنی بیش نبود که توسط هلندی ها بنا شد. بعدها قسمت برج ناقوس در سمت شمالی و گنبد کلیسا بنا شد. سپس سالنی جداگانه برای روشن کردن شمع توسط مهندس سروژ سوکیاسیان ساخته شد. نمای کلیسا، آجر، دیوارهای داخلی آن از گچ و با تابلوهای نقاشی شده با موضوعات کتاب مقدس تزئین شده است. با تغییرات انجام شده، کلیسا از بیرون به شکل بازلیک در جهت شرق به غرب است و به علت بازوهای شمالی و جنوبی به شکل صلیب در آمده است.

نرسسیان همچنین گفت: مسروپ ماشتوتس، راهب و دانشمند ارمنی در سال 405 میلادی الفبای ارمنی را ابداع، سپس حدود یکصد شاگرد تربیت کرد که کتاب مقدس و کتب دینی و علمی بسیاری را به زبان ارمنی ترجمه کردند. این گروه، کسانی بودند که به نام مترجمان مقدس معروف شدند و نام کلیسا از نام آنها الهام گرفته شده است. این کلیسا، فعال و در اختیار شورای خلیفه گری ارامنه است و توسط هیئت امناءِ منتخب خلیفه گری اداره می شود.

در ادامه، برادر شهید ادیک نرسسیان از نوجوانان دعوت کرد تا یک نقطه خاص و تاریخی دیگر از محله ارمنه را هم تجربه کنند!!

پس از پشت سر گذاشتن چند خیابان و کوچه، در مقابل ساختمانی توقف کرد و با اشاره به آن به نوجوانان گفت رسیدیم. در ساختمان باز شد. در طبقه اول در یکی از دو واحد باز شد و صدای زنانه ای دعوت به ورود کرد؛ آنجا منزل والدین شهید آلفرد گبری بود.

نوجوانان با ورود به منزل این شهید والامقام و ملاقات با پدر و مادر ایشان غافلگیر و شوکه شدند.

فضایی بسیار ساده،صمیمانه و بی تکلف که مادر شهید به دلیل کسالت روی تخت قرار داشت و پدر شهید آلفرد گبری میزبان بچه شدند و به ‏بیان سجایای اخلاقی و خاطراتی از این شهید والامقام پرداختند و گفتند:شهید آلفرد، در سال 1350 متولد شد، او فرزند اول خانواده بود، دیپلمش را که گرفت، همان سال در دانشگاه قبول شد و گفت اول باید بروم سربازی بعد درسم را ادامه دهم. بدون اجازه من خودش را به نظام وظیفه معرفی کرد تا به سربازی برود. پس از تقسیم نیروها به جبهه غرب اعزام شد و در همان اعزام اول سال 1370 در اهواز به شهادت رسید.

وی ادامه داد: با این که آلفرد جزو شهدای ارامنه محسوب می‌شود اما هیچ فرقی بین او و سایر شهدا وجود ندارد چرا که شهدا همگی فرزندان این آب و خاک هستند که برای دفاع از کشور از هیچ تلاشی،کوتاهی نکردند و راهی مقدس را پیش گرفتند و به شهادت رسیدند.

پدر شهید در ادامه از ارتباطش با فرزند پس از شهادت گفت: همیشه خوابش را می‌بینم و هربار که صحبت می‌کنیم، می‌گوید پدرم ناراحت نباش من به آرزویم رسیدم. من هر زمان که دلتنگش بشوم به دیدنش می‌روم.

سپس برادر شهید اِدیک نرسیسیان که دعوت کننده نوجوانان به این خانه بود نیز، درباره خصوصیات و ویژگی‌های اخلاقی برادر شهیدش مطالبی را عنوان کرد:شهید اِدیک، پانزدهم آذرماه 1339 در شهر تهران متولد شد و پنجم مهرماه سال 1362 به فیض شهادت نائل آمد. او تمام دوران حیاتش مشغول خدمت بود. همه سعی و کوشش وی بر این بود که فرد مفیدی برای جامعه و میهن خود باشد و کوچکترین لحظه عمرش را وقف جامعه‌اش کرد و بالاخره در نهایتِ پاکی و صداقت همراه با یک دنیا صفا و صمیمیت و مهربانی، خط سرخ شهادت را برگزید.

در پایان این سفر درون منطقه ای، نوجوانان از آشنایی با هموطنان ارامنه و فرهنگ ایشان، و به ویژه مواجهه با خانواده دو شهید ارمنی هیجان زده بودند با پدر شهید آلفرد گبری و برادر شهید اِدیک نرسیسیان عکس دسته جمعی یادگاری گرفتند.