یدالله کابلی: محمدابراهیم ذوالقدر یک استاد شریف، خوش‌طبع، نیک‌نفس و مهربان است

یدالله کابلی خوانساری پیشکسوت هنر خوشنویسی در چهل و دومین نشست «آیین آواز» در فرهنگسرای ارسباران بیان کرد: محمدابراهیم ذوالقدر یک دوست بسیار عزیز و یک استاد شریف، خوش‌طبع، نیک‌نفس و مهربان برای همه دوستان و هنرجویان است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، آیین تجلیل از محمدابراهیم ذوالقدر در چهل و دومین نشست تخصصی آواز در موسیقی دستگاهی ایران با عنوان «آیین آواز»، روز سه‌شنبه ۱۸ مهرماه با حضور جمعی از هنرمندان و اهالی موسیقی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

یدالله کابلی خوانساری پیشکسوت هنر خوشنویسی ضمن تشکر از حاضران در مراسم گفت: دنیای هنر متعلق به همه مخاطبانی است که برای هنر ارزش قائل هستند. من هر وقت کاغذی برای خوشنویسی در مقابلم هست، اگر آدم‌هایی را مشاهده نکنم که در آینده دور یا نزدیک به تماشای آن می‌آیند اصلاً دست و دلم به کار نمی‌رود. همین قاعده برای هنرمندان موسیقی هم صدق می‌کند. مانند آهنگسازی که در خلوت خودش به ساز زخمه می‌زند تا بتواند قطعه‌ای را برای مردم بسازد و در آینده اجرا کند. مانند تاش قلمی که یک نقاش روی بوم می‌زند و اگر بیننده‌ای در کار نباشد، نمی‌تواند کاری از پیش ببرد.

وی ادامه داد: حضور من در اینجا به دلیل سه دهه همکاری پیوسته با استاد ذوالقدر است که بیشترین ساعات روز را با هم گذراندیم و این توفیق بزرگی برای من بوده که از موهبت هم‌نشینی با ایشان بهره‌مند بوده‌ام. ایشان یک دوست بسیار عزیز و یک استاد شریف، خوش‌طبع، نیک‌نفس و مهربان برای همه دوستان و هنرجویان هستند. گمان می‌کنم که برای هنرمند همین بس که در جامعه صاحب اخلاق و معرفت باشد. برای ایشان آرزوی تندرستی و طول عمر می‌کنم و امیدوارم همچنان در عرصه موسیقی برای جوانان مثمر ثمر باشند.

علیرضا پورامید شاعر و کارشناس موسیقی دیگر سخنران این مراسم بود که عنوان کرد: درباره استاد ذوالقدر چه می‌توان گفت؟ آنجا که تویی جای سخن گفتن نیست. در مقام استاد از لحاظ لغوی دو معنا داریم. یکی کسی که بسیار ایستاده و در رشته خودش پایمردی کرده و خستگی‌ناپذیر در یک کار سخت ایستاده است. شاخه دوم، استاد همان کلمه‌ای است که از استیت فرنگی می‌آید و انگار فراتر از یک فرد، یک اقلیم، یک کشور و حتی یک قاره است.

پورامید ادامه داد: اما گذشته از این تعاریف، استاد کسی است که وقتی نزد او می‌روی، فراتر از دانش و مهارتی که به تو منتقل می‌کند، تو را منقلب و متحول می‌کند و بر وجودت تأثیر می‌گذارد. وقتی در محضرش هستی، ممکن است مرعوب فضل و دانشش شوی، اما وقتی بیرون می‌آیی راه خانه‌ات را گم می‌کنی. تاریخ زندگی‌ات به قبل و بعد از آشنایی با او تقسیم می‌شود. جناب ذوالقدر از این دست استادان هستند.

میلاد کیایی نوازنده سنتور و پیشکسوت موسیقی ایرانی نیز در سخنان کوتاهی گفت: فکر می‌کنم در این جمع قدیمی‌ترین دوست ذوالقدر من باشم که از سال ۱۳۴۵ با او آشنا هستم. آقای ذوالقدر از معدود هنرمندان دارای فرهنگ هستند که مجموعه‌ای از اخلاق، آداب، انسانیت و... در وجودشان هست. بر خلاف برخی هنرمندان که به محض اینکه ساز را از دستشان بگیرید، بی‌مقدار بودنشان آشکار می‌شود.

رونمایی از سردیس استاد محمدابراهیم ذوالقدر و آوازخوانی این پیشکسوت موسیقی ایرانی از بخش‌های دیگر مراسم بود.

همچنین امین‌الله رشیدی خواننده پیشکسوت موسیقی سنتی که به دلیل بیماری نتوانست در این مراسم حاضر شود، پیامی صادر کرد که برای حاضران قرائت شد. در بخشی از این پیام آمده است: «برای من بسی جای مسرت و خوشوقتی است که در روزگاری که موسیقی سنتی یا به تعبیری موسیقی کلاسیک ایرانی به شدت در معرض شکست و اضمحلال تدریجی قرار گرفته، مراسم تجلیل از جناب آقای ذوالقدر خواننده سنتی ایرانی برگزار می‌شود. بیش از نیم قرن از دوستی من با ایشان می‌گذرد و در این مدت هم‌نوایی و همراهی من و ایشان هر روز و هر لحظه دوام و قوام بیشتری یافته است. ذوالقدر گذشته از اطلاعات بسیط و همه‌جانبه‌ای که در موسیقی ایرانی دارد، دارای شخصیتی متین و ممتاز است.»

اجراهای موسیقی این نشست شامل «ساز و آواز بیات اصفهان» با اجرای طاهر تنها (آواز)، محمدرضا تنها (ویلن)، علیرضا تنها (تنبک) و امید امیری (پیانو)، «ساز و آواز ماهور» با اجرای ابراهیم برزی (آواز)، ابوالفضل گودرزی (تار)، مرتضی زندآوری (تنبک)، اجرای «موسیقی محلی» حسن فداییان (خواننده) و پارسا علی‌نژاد (پیانو)، ساز و آواز علی صدیقی راد (آواز) و امین دماغ گل (تار)، آواز هنرجوی خردسال ضیاءالدین مؤذن و ساز و آواز دشتی حسین شعبانی (آواز)، محمد اکبری (تار) و سورنا رشچی (تنبک) بود.