تقدیر از خانواده هنرمند شرار به مناسبت روز عصای سفید

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، به مناسبت روز عصای سفید و با هدف گرامی‌داشت روشندلان هنرمند، معاونت هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران ویژه‌برنامه «روشندلان عاشق» را شنبه ۲۸ مهرماه با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و هنر در فرهنگسرای خانواده برگزار کرد.

این برنامه به بزرگداشت خانواده هنرمند شرار، عباس اسلامی شرار (شاعر)، نرگس اسلامی شرار (شاعر و نویسنده) و هاتف شرار (خواننده و پژوهشگر موسیقی) اختصاص داشت و رونمایی از کتاب «یک اصفهان حرف» که با موضوع گفت‌وگو با اهالی موسیقی و به کوشش هاتف شرار به چاپ رسیده است، از بخش‌های آن بود.

در ابتدای مراسم میلاد کیایی آهنگساز و نوازنده در سخنانی عنوان کرد: حدود ۲۸ سال پیش در یک آموزشگاه تدریس می‌کردم، جوان پخته‌ای با من تماس گرفت که هاتف شرار بود. دوستی من با ایشان از همان زمان آغاز شد و به طور فشرده آموختن ساز سنتور را شروع کرد. بعد از آن نزد اکبر گلپایگانی آواز را فرا گرفت و حتی از ایشان تقدیرنامه معتبری دریافت کرد. هاتف این استعداد را از خانواده محترم و هنرمندش دارد. این برایم باعث سعادت بود که با عباس شرار شاعر گرانقدر همکاری داشته باشم و آلبوم «گویاترین نگاه» را منتشر کردیم که با استقبال علاقه‌مندان به موسیقی مواجه شد.

وی همچنین درباره کتاب «یک اصفهان حرف» تالیف هاتف شرار عنوان کرد: کار ارزشمندی در جمع‌آوری سخنان پیشکسوتان موسیقی انجام شده و توصیه می‌کنم این کتاب را حتما مطالعه کنید. کتاب به گونه‌ای است که وقتی شروع کنید، شما را جذب می‌کند و از خواندن آن خسته نمی‌شوید.

صادقی: طبیعت با گرفتن یک نیرو، نیرو‌های دیگر را رشد می‌دهد

قطب‌الدین صادقی بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر سخنران بعدی بود که با بیان اینکه من از کودکی شیفته کسانی هستم که اختلال بینایی دارند، اظهار کرد: درست روبه‌روی خانه ما در سنندج، یک روحانی به نام ملاعبدالله بود که کارش تدریس قرآن به طلبه‌ها بود. نام یکی از طلبه‌ها توفیق بود که نابینا بود و با نوک عصا با لمس سنگ‌ها، خانه را بدون اشتباه پیدا می‌کرد. همیشه هوش او را ستایش می‌کردم که چه‌طور با نوک عصا تمام سنگ‌های کوچه را می‌شناسد. هرگز اشتباه نمی‌کرد. سال‌هاست این خاطره را در ذهنم دارم.

وی ادامه داد: ۲۰ سال بعد دانشجو شدم و توفیق را دوباره دیدم. پرسیدم مرا می‌شناسی؟ گفت تو پسر فلانی نیستی؟ از این نبوغ حیرت کردم که چگونه طبیعت با گرفتن یک نیرو، نیرو‌های دیگر را رشد می‌دهد. در دانشگاه با تراژدی آشنا شدم و یکی از بزرگ‌ترین تراژدی‌های جهان «ادیپ شهریار» سوفوکل است. در این نمایشنامه هیچ کس نمی‌داند حقیقت چیست و تقدیری که برای همه رقم خورده چیست، الا یک شخصیت که نابیناست.

صادقی تصریح کرد: همیشه به این فکر می‌کنم که چگونه می‌شود با نداشتن قوه بینایی، تمام حس‌های دیگر حتی آگاهی بر سرنوشت در آدمی رشد کند و شایستگی‌های بیشتر شخص نمایان می‌شود. این قدرت روحی و معنوی و این چشم دل که شخص را نه تنها بر طبیعت، بلکه بر سرنوشت یک شهر مسلط می‌کند. این یک بینش جدید به من داد. بعد‌ها با چند شاعر نابینای کُرد آشنا شدم که شناخت بی‌نظیری از انسان و فرهنگ دارند. در نتیجه نگاه من به هاتف شرار و خانواده‌اش سراسر احترام و تعظیم است.

رضا موسوی‌زاده نویسنده و پژوهشگر موسیقی نیز درباره کتاب «یک اصفهان حرف» بیان کرد: این کتاب به نوعی تاریخ شفاهی موسیقی است که این تاریخ به فرهنگ و جغرافیای فرهنگی هنرمندان موسیقی گره خورده است. هاتف این کار را به خوبی انجام داده و پرسش‌هایی که از هنرمندان داشته، بسیار صریح و مودبانه مطرح شده و یک قرابت مهربانانه با اهالی موسیقی برقرار کرده است.

وی اضافه کرد: هنرمندان ما در سال‌های اخیر کم‌حوصله بوده‌اند و هاتف توانسته به سختی به خانه‌هایشان راه پیدا کند. لحظاتی از گفت‌وگو‌ها التهاب هم وجود داشته و جا‌هایی بوده که شخص نمی‌خواسته به پرسشی پاسخ دهد، اما با زیرکی و پختگی از کنار این لحظات عبور شده است. افتخار داشتم که چند خطی مقدمه بر این کتاب بنویسم و امیدوارم مفید بوده باشد.

سجادی: خیال جوهره هنر است

سید عباس سجادی مدیر امور موسیقی و سرود سازمان فرهنگی هنری با بیان اینکه نابینایان حکیمانه قدم بر می‌دارند و عصا می‌زنند، افزود: عزیزان نابینا اگر جای مطمئنی نیابند، پا نمی‌گذارند. این اوج رفتار حکیمانه است. خانواده هنرمند اسلامی شرار، انرژی خاصی به آدم منتقل می‌کنند و هر بار تلفنی با یکی از این عزیزان صحبت می‌کنم، انگار آنها را جلوی چشمم می‌بینم.

وی ضمن تشکر از فرهنگسرای خانواده و موسسه پیشکسوتان هنر گفت: حضور ارزشمند تعدادی از روشندلان عزیز در این مراسم را گرامی می‌دارم و روز عصای سفید را به آنها تبریک می‌گویم. خیال جوهره هنر است و هنرمند می‌تواند با خیال هنرآفرینی کند و تصویر‌ها را به تصور تبدیل کند، اما هنر والای هنرمندان روشندل، تبدیل کردن تصور‌ها به تصویر در آثار هنری است. این قدرت قابل اعتنایی می‌خواهد که خداوند در وجود این عزیزان گذاشته است.

هاتف شرار سخنران پایانی مراسم بود که در سخنان کوتاهی گفت: کتاب‌های تاریخ شفاهی در حوزه موسیقی را از نوجوانی می‌خواندم و همیشه برایم دغدغه بود. از سال ۸۲ با بزرگان موسیقی ایران مصاحبه داشته‌ام و نتیجه این گفت‌وگو‌ها را در کتاب «یک اصفهان حرف» گرد آورده‌ام. همکاران پرشماری برای به نتیجه رسیدن این کتاب داشتم که از همه آنها سپاسگزارم. همچنین از همه کسانی که در این مراسم حضور دارند تشکر می‌کنم.

اجرای زنده موسیقی توسط هاتف شرار، شعرخوانی توسط عباس شرار و نرگس شرار و رونمایی از کتاب «یک اصفهان حرف» از بخش‌های این مراسم بود.