ساخت 230 كیلومتر بزرگراه در 8 سال گذشته

در 8 سال گذشته 1392 بدون احتساب رمپ و لوپ‌های احداثی، بیش از 230 كیلومتر به طول بزرگراه‌های شهر اضافه شد واین عدد یعنی سالانه به‌طور متوسط حدود 29 كیلومتر بزرگراه در 8 سال اخیر ساخته شده است.

به گزارش شهر ساخت 230 كیلومتر بزرگراه در شهر تهران آن هم طی 8 سال در حالی رخ داده است كه این كلانشهر تا قبل از شهریور ماه سال 1384 تنها 304 كیلومتر بزرگراه داشته است و حالا بالغ بر 535 كیلومتر بزرگراه دارد.

بنابر آمار و اطلاعات موجود از میزان 304 كیلومتر بزرگراه احداث شده تا شهریور ماه سال 1384، حدود 175 كیلومتر طی سال‌های 1348 تا 1370ساخته و 129 كیلومتر هم از سال 1370 تا سال 1384 تحویل شهروندان شده است.

به عبارت دیگر در دوره نخست (1348 تا 1370) به‌طور متوسط هر سال حدود 8 كیلومتر بزرگراه در پایتخت ساخت شده كه این میانگین سرعت بزرگراه‌سازی در دوره دوم (1370 تا 1384) به 9.2 كیلومتر در سال رسید. حال گرچه از اهداف تعیین شده در طرح جامع شهر تهران فقط 20 كیلومتر دیگر باقی‌مانده كه آن هم با تكمیل بزرگراه شهید شوشتری (محوركمكی بزرگراه بسیج) به اتمام خواهد رسید اما مطالعات مربوط به ادامه برخی بزرگراه‌ها یا افزایش ظرفیت بعضی دیگر از آنها انجام شده است تا عملكرد شبكه بزرگراهی پایتخت به حداكثر ممكن برسد.

در این میان می‌توان به طرح ادامه بزرگراه یادگار امام(ره) اشاره داشت و از گمانه‌زنی‌های صورت گرفته برای افزایش ظرفیت بزرگراه‌هایی مثل بزرگراه ارتش، شهید همت، شهید صیاد شیرازی،آیت‌الله سعیدی و شیخ فضل‌الله‌نوری سخن به میان آورد.

اما در كنار موج دوم نهضت بزرگراه‌سازی در پایتخت كه در فاصله سال‌های 1384 تا 1392 رخ داد، سامانه نگهداری از معابر نیز تدوین شد تا ضمن پرهیز از دوباره كاری‌ها و جلوگیری از صرف هزینه‌های بی‌مورد، رویكرد تعمیر و بازسازی كلی معابر پس از آسیب دیدگی آنها، به دیدگاه نگهداری پیشگیرانه تغییر یابد. به این ترتیب علاوه بر افزایش عمر مفید معابر شریانی و كاهش قطعی هزینه‌ها، بحث‌های تضمین كیفیت پروژه‌های راهسازی و سنجش میزان بهره‌وری از این قبیل معابر هم جایگاه خود را به درستی پیدا كرد. به‌طور مثال در مقایسه بین سال‌های 1390 و 1391 با 50 درصد بودجه كمتر، شاخص كیفیت روسازی معابر بزرگراهی تهران (شاخص PCI) از 84.4به 86.3افزایش یافت.

ال گذشته صورت گرفت: