متن این یادداشت که در شماره روز دوشنبه « آرمان» با عنوان « آنچه ضعف دولت بود» منتشر شد، آمده است:
در ایامی که بحث رای اعتماد به وزرا در دستور کار نمایندگان مجلس قرار داشت، مباحث زیادی در این باره میان نمایندگان رد و بدل می شد و هر یک از آنها به بیان دیدگاه ها و نظرات خود می پرداختند. از جمله مباحثی که مطرح می شد در مورد صالحی امیری، وزیر پیشنهادی ورزش وجوانان بود که برخی نمایندگان موضوعاتی را درباره وی مطرح می کردند.
به طور طبیعی در همین ایام دولت باید با توجه به موضوعاتی که از سوی نمایندگان مطرح می شد به ابهام زدایی درمورد گزینه های پیشنهادی خود می پرداخت و اذهان را آماده پذیرش آنها می کرد اما نتیجه جلسه روز گذشته مجلس نشان داد که دولت و بخصوص جناب آقای صالحی امیری نتوانستند این ابهامات را برطرف کنند. آنچه در جلسه علنی مجلس هویدا و مشخص شد، این موضوع بود که مجلس معمولا در ابهام رای نمی دهد.
در موضوعاتی که مجلس نهم نیز به گزینه های پیشنهادی رای داد هم این حقیقت آشکار شد که آنها به امور شفاف رای می دهند نه موضوعات ابهام آلود. باید توجه داشت بخشی از نمایندگان مجلس به طور کامل به بخشی از وزرای پیشنهادی معرفی شده به مجلس حتی درصورت داشتن برنامه رای نمی دادند چراکه نشان داده اند مخالف دولت آقای روحانی هستند و این مخالفت در آرایشان مشهود است.
آنچه مسلم است اینکه دولت باید فکری برای آرای لازم از سوی نمایندگان مجلس می کرد و نمی گذاشت این آرا تحت تاثیر ابهامات مطرح شده در مجلس از دست برود. آنچه تاکنون دیده شده بیانگر این مساله است که حدود 80نفر از نمایندگان همواره و به طور ثابت به دولت آقای روحانی رای منفی می دهند. اگر نگاهی به رای آقای فانی شود، واضح خواهد بود که حدود 80نفر از نمایندگان مجلس به ایشان هم رای ندادند، این قضیه در دور قبل معرفی وزرا به مجلس هم به طور مرتب تکرار شده است.
آقای فانی کسی نبود که رای نداشته باشد، انسان بی حاشیه و با تجربه ای محسوب می شود و هیچ بحثی درمورد وی یا برنامه هایشان در مجلس وجود نداشت اما همگان شاهد بودند که این 80 نفر از نمایندگان به وی رای عدم اعتماد دادند. همچنین زمانی که ابهامی در مجلس مطرح می شود، این تعداد آرای منفی بیشتر می شود.
درمورد آقای صالحی امیری هم قضیه بدین ترتیب بود که علاوه بر 80مخالف همیشگی وزرای پیشنهادی آقای روحانی به مجلس، به دلیل وجود ابهامی که در مورد آقای صالحی امیری وجود داشت حدود 25 یا 26 نفر از نمایندگان دیگر نیز به این مخالفین همیشگی اضافه شدند بنابراین آنچه در پایان نتیجه می شود رای نیاوردن آقای صالحی امیری است.
باید اذعان داشت که رئیس جمهور محترم باید نسبت به تعداد مخالفانش در مجلس توجه بیشتری داشته باشد و بداند تا زمانی که مجلس با ترکیب فعلی فعال است، احتمال بروز چنین اتفاقاتی در آینده بعید نیست. آنچه به نظر می رسد این است که دولت آقای روحانی باید با بدنه مجلس ارتباط بیشتری داشته باشد و اینکه دکتر روحانی بخواهد در سطوح بالا با مجلس مذاکره کند، نتیجه اش همان خواهد شد که در روز یکشنبه همگان مشاهده کردند.
