ساز‌هایی از استخوان و شاخ

به گزارش شهر، علی عابدی اظهار داشت: گلیم در واقع نوعی فرش بدون پرز است که با درگیری تار و پود به یکدیگر بافته می‌شود. گلیم از جمله قدیمی‌ترین زیراندازهایی است که بشر ابداع کرده و استفاده می‌کند تا جایی که محققان سابقه‌ی تولید و استفاده از آن را هفت‌هزار سال می‌دانند. الیاف استفاده‌شده در این زیرانداز عمدتا طبیعی است و غالبا به‌عنوان زیرانداز یا برای تزیین به‌کار می‌رود.

او ادامه داد: طرح گلیم‌ها از فرهنگ سنتی و محیط جغرافیایی طبیعی بافندگان گرفته می‌شود. در بیشتر روستاهای خراسان شمالی هنگام بافت، به‌جای نقشه از نقوش ذهنی که دارای تنوع بیشتری است استفاده می‌شود. گلیم‌ها بافت یک‌رو و دورو دارند و از آن‌ها به‌عنوان روفرشی، رومیزی، جوال، خورجین، پادری، کناره، زیرانداز، شیء تزیینی مانند تابلو، رختخواب‌بند، کوله‌پشتی، رومبلی، کفش و کیف زنانه، جوراب، دست‌کش و زانوبند استفاده می‌شود.

او گفت: ساز قشمه جزو سازهای اصیل این استان است که هفت بند در بالا و یک بند در زیر دارد و بدنه‌ی نی آن از جنس چوب است. این سازها غالبا از چوب‌های گردو، سنجد، توت و افرا تهیه می‌شوند و ملزومات آن‌ها نیز از موادی مانند استخوان و شاخ قوچ تولید می‌شود.

او ادامه داد: چاروق با ویژگی‌ها و ظاهر خاصش، از گذشته‌های دور در مناطق شمال شرقی ایران از جمله بجنورد رایج بوده‌ است. اغلب چاروق‌های این منطقه قرمز است. این رنگ شاد و زنده در باورها واعتقادات خاص مردم این منطقه جایگاه ویژه‌ای دارد. همواره چاروق به دو شیوه‌ی متفاوت تهیه می‌شد؛ نوعی از آن با ظرافت کمتر مخصوص اقشار کم‌درآمد جامعه بود و از تزیینات و گل‌دوزی‌های کمتری برخوردار است. نوع دیگر آن از چرم با کیفیت تولید می‌شود. در این نوع چاروق ظرافت و دقت بیشتری به‌ کار رفته‌ است و سطح آن با نخ‌های ابریشمی و گلابتون و با روش دوخت‌های تزیینی و حکاکی زینت داده می‌شود.