روحانی: خلاقیت، تنها در سایه آزادی ممکن است

رئیس‌جمهوری اسلامی ایران گفت: ملت ایران هیچ گاه سلاح کشتار جمعی را جزو منافع ملی خود نمی‌داند و این موضوع در دکترین دفاعی ما جایی ندارد.

به گزارش شهر، حسن روحانی رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در چهاردهمین همایش تجلیل از پژوهشگران کشور با اشاره به جایگاه پژوهش گفت: مقصد عالی پژوهش پاسخگویی به مطالبات به حق مردم است نه یک حزب و گروه خاص.

گزیده سخنان روحانی را در ادامه می خوانید:

از اینکه در گوشه‌ای ببینم که برخی از تحقیقات برای یک گروه خاص انجام می‌شود، خوشحال نمی‌شوم.
نمی‌توان به پژوهش متقن دست یافت مگر آنکه پژوهشگر خلاق داشته باشیم، خلاقیت تنها در سایه آزادی امکان‌پذیر خواهد شد و باید در سایه بردباری و تساهل زمینه را برای شکوفایی اندیشمندان و پژوهشگران آماده کنیم.
ممکن است پژوهشگری به نتیجه‌ای برسد که خوشایند این و آن نباشد اما اگر در مسیر تحلیل به یافته‌ای رسید آن یافته محصول پژوهش بوده و چون پژوهش مقدس است محصول آن نیز باید مورد احترام باشد.
افتخار این است که همان قدر که به دروس و واحدهای درسی اهمیت می دهیم به رساله‌ها نیز توجه کنیم و رساله‌های کارشناسی ارشد و دکترا باید جایگاه خود را پیدا کنند و آنچه برای تشویق دانشجویان لازم است انجام شود.
در بحث پژوهش نهایت مقصد ما چاپ کتاب نیست بلکه پژوهش باید به بهبود کیفیت علم بینجامد.
پژوهش ها و تحقیقاتی که منجر به اقداماتی مانند سلاح های کشتار جمعی می شود مردود است. ملت ایران هیچ گاه سلاح کشتار جمعی را جزو منافع ملی خود نمی داند و این موضوع در دکترین دفاعی ما جایی ندارد.
پژوهشی را ارزشمند است که به نیازهای کشور، مطالبات مردم و بهبود کیفیت زندگی جامعه منتهی شود. در هر جامعه‌ای پژوهش در سلسله مراتب ارزش‌ها و در چارچوب آنها باید دیده شود.
اگر پژوهش خدای ناکرده منجر به دسترسی آسان مردم به مواد مخدر شود، قابل احترام است؟ اگر در کشور ما که طبق فتوای مقام معظم رهبری استفاده و تولید سلاح هسته‌ای و بهره‌برداری از آن حرام است، پژوهشی منتهی به استفاده از این سلاح شود، قابل احترام است؟ نه تنها ما از نظر عقلانی و منافع ملی به دنبال سلاح کشتار جمعی نیستیم بلکه در دیدگاه‌ها و باورهای دینی ملت ما نیز سلاح کشتار جمعی جایی ندارد و این مسئله را جز منافع ملی و دکترین دفاعی خود نمی‌دانیم.
ما هم از لحاظ نیروی انسانی، هم از لحاظ توان اقتصادی و هم محیط پژوهشی بی‌انتها نیستیم، حتی کشورهایی که در رشد اقتصادی هم هستند، توان‌شان در این زمینه محدود است. به همین دلیل باید به سمت استفاده بهینه از منابع محدود برای دستیابی به اهداف مطلوب حرکت کنیم.
رئیس‌جمهور از لزوم اولویت‌بندی در پژوهش‌ها سخن گفت و یادآور شد: در اوایل کار دولت از یکی از وزرا پرسیدم چقدر پروژه پژوهشی در دست داریم که وی آماری در حدود 2 هزار پروژه را اعلام کرد. آنگاه گفتم مگر شما چقدر پول و نیروی انسانی دارید که به این میزان پژوهش انجام می‌دهید.
البته ما پروژه‌ها را نیز زخمی کردیم که تعداد این پروژه‌ها بیشمار است. در واقع در تحقیق‌ها نیز پروژه‌ها را زخمی و سپس رها می‌کنیم در حالی که در این زمینه باید اولویت‌بندی کرده و نیازهای فوری را در دستور کار قرار دهیم.
من هم می‌فهمم پژوهشگر به دنبال پژوهش‌هایی است که در مرز دانش باشد، من هم می‌فهمم کدام تحقیق و پژوهش کف و سود دارد اما در برخی مواقع پژوهش خبرساز نیست اما سرنوشت‌ساز است.
ما از لحاظ منابع آب دچار مشکل هستیم، تراز آبی کشور به شدت منفی است به همین دلیل ما نیاز به تحقیقات و پژوهش‌هایی داریم که به فناوری و مصرف کم آب به ویژه در بخش کشاورزی منجر شود.
ما نیاز به محیط، هوا و سرزمین سالم برای زیست و ادامه حیات داریم. ریزگردها امروز مشکل ما است و از این مثال‌ها صدها مثال دیگر وجود دارد که نیازمند فناوری است.
ما نیاز به طرح‌های کاربردی داریم که ما را منتهی به اهداف ملی‌مان کند. ما همچنین در زمینه مسائل اقتصادی، فرهنگی، سیاست خارجی،‌امنیتی نیز به پژوهش و تحقیق نیاز داریم.
دولت تدبیر و امید یکی از برنامه‌هایش در بخش پژوهش آن است که تقاضا را زیاد کند. پژوهش یک عرضه است و این عرضه زمانی ارزشمند می‌شود که برای او تقاضا باشد.
این تقاضا باید از طرف بخش خصوصی هم شروع شود وقتی که بخش خصوصی می‌بیند در سایه پژوهش به فناوری دست یافت و فناوری تجاری شده می‌تواند کیفیت جنسش بالا برود و قیمتش را پایین، آن وقت بخش خصوصی به دنبال مرکز پژوهش و محقق می‌دود و این جاست که پژوهش اول به فناوری و بعد به جامعه اتصال می‌یابد.
یک پژوهش نیز باید انجام دهیم که چگونه تقاضا را در بخش پژوهش بالا ببریم، دولت مصمم است این تقاضا را بالا ببرد و مردم باید دولت را در این راستا مجبور کنند.
دولت پاسخگو ناچار است برای عدم ناکارآمدی‌اش به مردم پاسخ دهد و برای کارآمد کردن خود راهی جز پژوهش نمی‌شناسیم و این پژوهش است که باید مدیریت ما را کارآمد کند.
معمولا دولت به کارشناسان خود متکی است و گاهی هم برخی محققین از گوشه و کنار بر او نقد می‌گیرند اما این کافی نیست.
ما در بخش اقتصاد، فرهنگ و مسائل اجتماعی نیازمند پژوهشگر آزاد و پژوهش دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها هستیم.ما نیازمندیم تا از تحقیق و پژوهش دیگران بهره ببریم.
برخی از تحقیقات هم گران‌قیمت است و هم با مجموعه امکانات کشور و زیربناهای علمی دست یابی به آنها بسیار بسیار دشوار است.
اگر بناست ما در یک پژوهش وارد شویم باید توان و امکانات خودمان را هم مد نظر قرار دهیم.این به معنای این نیست که در حوزه‌هایی دانشمند ایرانی نمی‌تواند یا نخواهد توانست، بلکه «ما می‌توانیم».
شعار ما می‌توانیم که مقام معظم رهبری بر روی آن تأکید دارند شعار به حقی است که همه باید پشت سر این شعار حرکت کنیم اما این ما می‌توانیم باید در چارچوب برنامه جامع و نقشه جامع پژوهش کشور باشد و الا در مسیری حرکت می‌کنیم که ده‌ها سال زمان نیاز دارد به آن برسیم در حالیکه در مسیر دیگری با زمان کمتری به آن دست می‌یابیم.