ارمغان شهرداری برای تئاتری‌ها

شهر / یادداشت

روز گذشته، وقتی به محوطه «تئاتر شهر» وارد شدم حسی از شعف و آرامش سراسر وجودم را فراگرفت؛ همان حسی که در دوران کودکی روز اول عید وقتی لباس نو می‌پوشیدم، به سراغم می‌آمد. «تئاترشهر» یکی از شناسنامه‌های هنری کشور به‌شمار می‌رود و جزو آثار ملی ماست. این مجموعه، حریمی دارد که باید حفظ و به آن احترام گذاشته شود. ورودی ایستگاه مترو چهارراه ولیعصر(عج)، این مکان را به بازار مکاره تبدیل کرده بود. درواقع قلب تئاتر کشور، به همه چیز شبیه شده بود به غیر از یک مرکز نمایشی! اهالی تئاتر، غیر از این مجموعه، فضایی در اختیار ندارند و تا زمانی که این ورودی، شکل سابق را داشت، شایسته چنین فضایی و اهالی هنر نبود. اقدام مدیریت شهری در جمع‌آوری این ورودی و تاسیس یک زیرگذر با رعایت استانداردهای لازم، شایان تقدیر است. امیدوارم شهرداری این قبیل خدمات فرهنگی -که در ارتباط با سینماها بیشتر ارایه شده- را در مورد تئاتر هم ادامه دهد. البته با اهتمامی که شهردار تهران نسبت به سینما و تئاتر نشان داده، اطمینان دارم کاری خواهد کرد که «پارک دانشجو»، تبدیل به یک مرکز فرهنگی و هنری شود. چه اشکالی دارد وقتی سالنی با عظمت تئاترشهر در این پارک قرار دارد، کل آن تبدیل به «پارک تئاتر» شود؟ امیدوارم مسوولان شورای شهر تهران و شهرداری، روی این مساله هم مطالعاتی داشته باشند.

به نظر نگارنده، این کار نه‌تنها برای مخاطبان و هنرمندان تئاتر بلکه برای همه مردم ایران، یک خدمت شایسته است. اگر «پارک‌تئاتر» تاسیس شود، می‌تواند به یک پاتوق فرهنگی برای همه کسانی که عاشق این هنر هستند تبدیل شده و به‌عنوان یک مکان فرهنگی ویژه برای جوانان، مورد استفاده قرار گیرد. بدون شک این اقدامات، بازخورد فرهنگی بالایی داشته و مسوولان خودشان با توجه به این مساله، به اهمیت این نوع اقدامات پی خواهند برد. مساله فقط تئاتر نیست! اگر در پایتخت ایران، یک بوستان به نام «تئاتر» نامگذاری شود باعث ارتقای سطح فرهنگ مردم شده و البته در پیشرفت این هنر و افزایش میزان علاقه‌مندان به تئاتر، تاثیر بسزایی خواهد داشت. هرچه مردم بیشتر به تئاتر روی بیاورند، مشکلات اجتماعی نیز به‌تبع آن، کاهش پیدا می‌کند. به‌نظرم تمام مشکلات را می‌توان با تئاتر حل کرد و کسانی که این خدمت را انجام می‌دهند برای خودشان «باقیات‌الصالحات» به‌جا می‌گذارند.

|منبع: روزنامه شرق|