به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، همزمان با چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی و ایام شهادت حضرت زهرا، برنامه «در کوی نیکنامان» مراسم تجلیل از خانواده‌های شهدا در فرهنگسرای گلستان برگزار شد.
در ابتدای این برنامه حجت‌الاسلام و المسلمین وحیدی ضمن اشاره به ایام فاطمیه گفت: بعد از شهادت حضرت زهرا (س)، از حضرت علی (ع) پرسیدند که ایشان را چگونه معرفی می‌کنید؟ ایشان در معرفی کسی که تمام خوبی‌ها در او جمع است و قله خوبی‌هاست، یک نکته را انتخاب کردند که شاید برای ما عجیب باشد. ایشان می‌توانست به نماز خواندن، اخلاق نیکو، تربیت فرزندان، شوهرداری نیکو و ....اشاره کند اما به نکته دیگری اشاره کردند و فرمودند که در تمام سال‌های زندگی، هیچ وقت عصبانی نشد و من را عصبانی نکرد. دقت داشته باشید که عصبانی نشدن تا چه اندازه مهم است که امیرالمومنین، این مساله را مهم‌ترین ویژگی بانوی خوبی‌ها می‌داند.
وی ادامه داد: متاسفانه باید بگویم که مردم کشور ما بسیار زود عصبانی می‌شوند. علاوه بر این در نظام تربیتی دینی ما، کمتر به مذمت عصبانی شدن اشاره شده است و احادیث بسیار مهمی که در مذمت این موضوع وجود دارد، به دست ما نرسیده است. در حقیقت، بسیاری از مردم عصبانی شدن را گناه نمی‌دانند در حالی که این مقوله از بسیاری از گناهان نظیر شراب خوردن، بی‌حجابی و .... اثرات بدتر و منفی‌تری دارد. تاکنون، چند نفر به دلیل شراب خوردن پای چوبه دار رفته‌اند و چند نفر به دلیل عصبانی شدن و انجام کاری، اعدام شده‌اند؟ همین مساله به خوبی مذمت عصبانی شدن را نشان می‌دهد. دقت کنید که تمام جنگ‌های عالم با تمام بلایای خانمان‌سوز پس از آن به دلیل عصبانیت یک شخص به وجود آمده است. مطمئنا اگر آن رهبران عصبانی نمی‌شدند، هیچ جنگی رخ نمی‌داد.
وحیدی در بخش دیگری از صحبت‌های خود، مهربانی و عطوفت پیامبر را معجزه اصلی او دانست و گفت: مهم‌ترین ویژگی پیامبر اسلام، عطوفت و مهربانی آن بزرگوار بوده است و از همین جهت می‌توان گفت که عصبانی نشدن، یکی از معجزات ایشان بوده است. برای مثال، روایت‌های زیادی از کسانی وجود دارد که بر سر پیامبر(ص) زباله ریختند اما ایشان در مواجهه با آنان، هرگز عصبانی نشد و با مهربانی رفتار کرد. حضرت محمد (ص) خانواده‌ای را تربیت کرده است که هیچ کسی در عالم نمی‌تواند آنان را عصبانی کند چرا که آنان منشا مهربانی هستند. علاوه بر این، اگر به مفاهیم اصلی اسلام نگاه کنید، رد پای این موضوع را می‌بینید. یکی از دلایل مهم روزه گرفتن این است که بتوانیم بر خشم خود غلبه کنیم. در روایات می‌خوانیم که خشم ایمان را فاسد می‌کند. همچنین در روایت دیگری می‌خوانیم که خشم، کلید تمام بدی‌هاست.
وی به یک راهکار اصلی برای مقابله با خشم اشاره کرد و گفت: شاید یکی از سوالات مهم این باشد که چه کنیم تا عصبانی نشویم؟ در پاسخ به این سوال باید بگویم که یک راهکار اصلی برای عصبانی نشدن وجود دارد و آن هم بخشش است. چه خوب است که کسانی که در حق ما بدی کردند را ببخشیم و کینه‌ای از آنان به دل نگیریم چرا که آتش کینه، باعث ایجاد عصبانیت می‌شود. بخشش و دعا کردن در حق کسی که به ما بدی کرده است، باعث تعالی روح و شخصیت خود ما می‌شود. این موضوع دقیقا همان مساله‌ای است که انبیا و اهل بیت به ما سفارش کرده‌اند.
در ادامه این جلسه، مراسم تجلیل از خانواده‌های شهدا برگزار شد. برادر شهید داود رحمانی و دختر شهید محمد پرورده، مهمانان ویژه این بخش بودند.
دختر شهید پرورده گفت: ۷ ساله بودم که پدرم به شهادت رسید. پدرم از جمله شهدای انقلاب اسلامی بودند و در شب ۲۱ بهمن سال ۱۳۵۷ به شهادت رسیدند. پدرم، تکنسین اورژانس بود و در حین کمک به یک خانم مجروح، به واسطه تیراندازی‌های گارد شاهنشاهی به مردم به شهادت رسید و در روز ۲۲ بهمن ۵۷ همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی ایشان را به خاک سپردیم. پدرم بسیار مهربان بود و به همین دلیل شغل پرستاری را انتخاب کرد. او اکثرا خانه نبودند و برای کمک به مردم مجروح حضور پیدا می‌کردند. در شبی که با شهادت رسیدند، یکی دو ساعت مرخصی داشتند اما به محض این که صدای تیراندازی‌ها بلند شد، به سرکارشان برگشتند تا به مردم خدمت‌رسانی کنند.
او به جای خالی پدر در تمام این سال‌ها اشاره کرد و گفت: وابستگی دختر به پدر، شهره است. از روزی که پدرم به شهادت رسید، کم و کاستی عدم حضورش در کنارم را حس می‌کردم. البته تا قبل از ازدواج، مادرم بسیار تلاش می‌کرد تا این کمبودها را جبران کند اما در شب خواستگاری و شب عروسی، واقعا جای خالی پدرم را احساس کردم. بارها شده است که مشکلی در زندگی‌ام ایجاد شده است و تنها به واسطه توسل به پدرم، آن مشکل حل شده است. متاسفانه این روزها، حرف‌های نامناسبی پیرامون امکانات و تسهیلاتی که برای فرزندان شهدا وجود دارد، مطرح می‌شود اما در پاسخ به این حرف‌ها باید بگویم که آن امکانات و تسهیلات، ارزش دوری از پدرم حتی به اندازه یک لحظه را ندارد. پدر، نعمتی است که هیچ چیزی نمی‌تواند جای خالی او را پر کند. همه باید بدانند که اگر پدر در کنار فرزندانش حضور نداشته باشد، ممکن است که چه اتفاقات بدی رخ دهد.
در بخش بعدی، برادر شهید رحمانی صحبت گفت: برادرم، در شب ۲۲ بهمن و در جریان گرفتن یکی از کلانتری‌ها، به شهادت رسیدند. باید بگویم که پس از گذشت ۴۰ سال از شهادت برادرم، حتی مکان بنیاد شهید را نیز بلد نیستم. خاطرم هست که در همان روزهای اول، عده‌ای به منزل ما آمدند تا از خانواده‌مان تجلیل کنند و هدایایی به ما بدهند اما به آنان گفتم که ما به این تجلیل احتیاج نداریم و خدمتتان را به کسانی بدهید که بدان محتاج هستند.
