به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، نهمین نشست تخصصی «سینما IT» روز دوشنبه ۳۱ تیر ماه با نمایش و نقد فیلم سینمایی «هوش مصنوعی» به کارگردانی استیون اسپیلبرگ با حضور کارشناس IT و منتقد سینما در فرهنگسرای فناوری اطلاعات برگزار شد.
در ابتدای این نشست افشین فکوری منتقد سینما به معرفی شناسنامه‌ای از فیلم پرداخت و گفت: استنلی کوبریک در ۴۸ سال فعالیت هنری خود در حوزه کارگردانی فقط ۱۳ فیلم ساخت، به این دلیل که وی در جزییات فیلم‌ها بسیار دقت می‌کرد و از نظر شخصیتی یک انسان منزوی، خلاق و کمالگرا بود. او در تمام ژانرها و گونه‌ها کار کرد و در سال ۱۹۹۹ بر اثر ایست قلبی درگذشت. تصمیم برای ساخت فیلمی بدین مضمون، آخرین پروژه استنلی کوبریک، کارگردان مطرح سینما قبل از وفات بود که وی کارگردانی این پروژه را از آنجایی که معتقد بود موضوع آن به افکار و فلسفه کارگردانیِ اسپیلبرگ نزدیک‌تر است، به وی پیشنهاد کرده بود و به علت مرگ کوبریک قبل از شروع فیلمبرداری، اسپیلبرگ خود را وقف اتمام این پروژه کرد.
در ادامه حامد کبودجامه در پاسخ به این سؤال که چرا در این فیلم اثری از تکینگی نیست، گفت: هوش مصنوعی شاخه‌های مختلفی دارد و قطعاً در یک فیلم نمی‌توان به همه مباحثی که در مورد هوش مصنوعی مطرح است، پرداخت. شاید در یک فیلم رباتی را می‌سازند که قرار است نسل بشر را از بین ببرد یا مثل این فیلم ربات موضع پایین‌تری در مقابل انسان دارد، اما چیزی که به تکینگی تعبیر می‌شود این است که هوش مصنوعی به جایی می‌رسد که انسان نمی‌تواند در مقابلش کاری انجام دهد و به جایی می‌رسد که خودش می‌تواند خودش را تغذیه کند، خودش را پیشرفت بدهد و می‌گویند که انسان محکوم به نابودی می‌شود و فیلم «هوش مصنوعی» نیز این را به تصویر کشیده بود که انسان‌ها نابود شده بودند. حتی ربات‌هایی هم که ساخته بودند نابود شده بودند و شما دیدید که ربات‌ها آن ربات‌های پایان فیلم را ساخته بودند.
وی افزود: نژادپرستی از عناصر مشهود موجود در این فیلم بود و خودش هم از آن به تقابل خون و الکتریسیته تعبیر می‌کند و این نژادپرستی بود که انسان‌ها می‌خواستند چیزی را که گوشت و خون ندارد و الکتریسیته دارد را از بین ببرند.
این متخصص فناوری اطلاعات در ادامه بیان کرد: نرم‌افزارهای زیادی وجود دارد که شطرنج‌بازی می‌کنند و امکان دارد انسان را شکست دهند، اما آیا این نرم‌افزار قادر است بگوید که الان دارد شطرنج‌بازی می‌کند؟ خیر، زیرا آگاهی ندارد. آگاهی اینکه واقعاً دارد چه کاری انجام می‌دهد. برای تمام ربات‌ها کدهایی نوشته شده است تا از خودشان محافظت کنند. پس دنبال بقا نیستند بلکه برای آنها برنامه نوشته شده است.
وی افزود: هوش مصنوعی چند شاخه دارد، یک شاخه آن رباتیک است که در این فیلم آن را می‌بینید. یک شاخه دیگر این است که بتواند متن را تشخیص دهد که همه شما گوشیتان را به سمت چیزی می‌گیرید و عکس آن را می‌گیرید و عکس تبدیل به متن می‌شود یا صداها را تشخیص می‌دهد و گفتار را به متن تبدیل می‌کند. شاخه دیگر یادگیری ماشین است که بر اساس یک سری پترن الگوهایی را یاد می‌گیرد و طبق الگوها چیزهای مختلفی را تشخیص می‌دهد. در این فیلم رباتیک به شدت موج می‌زد، اما دیوید یک فرق با بقیه داشت و این بود که قرار بود تخیل داشته باشد، چیزی که الان هم هوش مصنوعی ندارد و اصلاً امکان ندارد که بتواند تخیل داشته باشد.
کبودجامه در پایان گفت: ما می‌توانیم از دو دید به فیلم «هوش مصنوعی» نگاه کنیم. یکی از دید اسپیلبرگ و دیگری از دید کلی. اگر به سال ۲۰۰۱ یعنی زمانی که این فیلم ساخته شده برگردیم، متوجه می‌شویم که «هوش مصنوعی» نقص‌های زیادی داشت. جنبه رباتیک «هوش مصنوعی» قوی‌تر از همه چیز بود. می‌گفتند که احساس ندارد. عشق ورزیدن را یک عنصر شیمیایی می‌دیدند تا یک عنصر روحی. در این فیلم فقط دیوید بود که داشت دنبال یک چیزی می‌رفت و دنبال رویای انسان شدن بود در حالی که هیچ کدام از ربات‌ها این گونه نبودند و همه به برنامه‌ای که نوشته شده بودند محصور بودند و عنصر بچه هم کاملاً در آن تعریف شده بود که دنبال مادرش بود و اگر مادرش نبود احساس ترس می‌کرد و وقتی که احساس می‌کرد مادرش دوستش ندارد بازخوردهای خاصی را نشان می‌داد یا حتی مثل یک انسان واقعی حسادت می‌کرد.
پرسش و پاسخ مخاطبان و کارشناسان برنامه از بخش‌های دیگر این نشست بود.
