به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، رضا امامی متولد 1349 در تهران ، بازیگر تئاتر ، سیما و تلویزیون است. در سن 26 سالگی از کارگاه آزاد بازیگری زیر نظر امین تارخ فارغ التحصیل شد و با تئاتر عروسی خون علی رفیعی به روی صحنه رفت. او با اجرای نمایش هایی چون عروسی خون، اژدهاک ، آبی که مار می‌خورد زهر میشود، سلطان، افسانه دریا و آوای مهر ، صلیب سرخ،تله موش، مرگ و استعاره، پیرسگ خرفت، آنوا، حریر سرخ صنوبر، بدرود امپراطور، پای پیاده شکار بزرگ شنبه، آواز شنزار و … خوش درخشید و توانست به جشنواره های تئاتر راه یابد.
در سال 1376 با فیلم بانوی اردیبهشت به کارگردانی رخشان بنی اعتماد اولین تجربه بازیگری در پرده سینما را تجربه کرد.
امامی در سال 1380 با سریال خط قرمز و در نقش دستیار بابک (معتاد) در چند قسمت نمایش درخشانی از خود به جای گذاشت که بسیار مورد توجه گرفت سریال خنده، رسم شیدایی، طلوع ،گذرمیرزا، سریال پرگار،، آسمان هوای باران دارد، تاریکی شب روشنایی روز ، آواز گنجشک‌ها ، خط قرمز از فعالیت های او در سینماست.وی هم اکنون در سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز فعالیت هنری دارد ، پایگاه خبری تحلیلی فرهنک و هنر به مناسبت روز ملی سینما گفتگویی با او کرده است که می خوانید؛
چگونه وارد عرصه سینما و تلویزیون شدید؟
با توجه به علاقه ی فراوانی که از دوران نوجوانی به سینما داشتم به دنبال فرصتی بودم تا بتوانم از راهی وارد این حرفه شوم.سال ۱۳۷۴ با شرکت در کلاس های امین تارخ در کار گاه بازیگری وارد این عرصه شدم و از آنجا با آشنایی با کارگردان های تئاتر از جمله دکتر علی رفیعی در صحنه نمایش حضور پیدا کردم و به دنبال آن مانند هر حرفه دیگر پیگیری و انگیزه و علاقه موجب شد که با کارگردان های بیشتری آشنا شوم و به صورت حرفه ای وارد این عرصه شدم.
به نظر شما بود یا نبود سینما در جامعه چه اهمیتی داردو چطور سینما می تواند در ارتقا فرهنگ و ذائقه هنری تاثیرگذارباشد؟
سینما و تئاتر موسیقی و نقاشی ، کتاب و ادبیات و به شکل کلی فرهنگ و هنر به مانند بود یا نبود نان در سفره روزانه است اما با یک تفاوت و آن اینکه با نبود نان بر سر سفره روزانه در لحظه جسم آسیب آن را احساس می کند و شاید بتوان ساعاتی بعد آن را جبران کرد. اما بود یا نبود فرهنگ و هنر شاید در لحظه احساس نشود اما آسیب آن عمیق و ترمیم آن سالها زمان خواهد برد. با پرداختن به موضوعات بنیادی و اساسی در حوزه تعلیم و تربیت و همچنین مسائلی که دغدغه جامعه باشد و مهم تر اینکه سینما یا به شکل کلی هنر به دور از ریا و فریب مردم و اینکه با صداقت با مخاطب روبرو شود.آنگاه مخاطب این شفافیت را از طریق هنر و به خصوص هنر سینما درک و فهم خواهد کرد.اساسا صداقت در کار هنر یک جاده دوطرفه میان هنرمند و مخاطب ایجاد خواهد کرد.
تفاوت سینمای امروزبا سینمای گذشته را در چه می بینید؟سینمای امروز چه مزیتهایی نسبت به گذشته دارد؟
به هر حال چه بخواهیم و چه نخواهیم این کشور گذشته ای در سینمای قبل از انقلاب دارد که بسیاری از هنرمندان به نام ما وامدار همان دوران هستند.اساسا سینمای قبل از انقلاب نیز به مانند هر پدیده ی دیگری مزایا و معایبی دارد و همچنین سینمای پس از انقلاب اما شاید بتوان گفت محتوا و موضوعات سینمای پس از انقلاب بیشتر به مسائل انسانی پرداخته است و اینکه رویکردی به جوان گرایی به شکل کلی و به خصوص در عرصه سینما نشان داده است. آینده سینمای ایران وابسته به بسیاری از عوامل می باشدکه از جمله آنها می توان به اقتصاد و سیاست و در سالهای گذشته با وجود ویروس کرونا به سلامت مردم ما روند رو به رشد اقتصاد در کشور و سیاست های صحیحِ دولت می تواند مردم را با هنر و به خصوص هنر هفتم آشتی دهد.
چطور می توانیم سینما و تماشای فیلم را به سبدفرهنگی خانواده ها اضافه کنیم ؟
بلیت 40 هزار تومانی فعلی حدود یک‌صدم حداقل حقوق کارگری در ایران محسوب میشود، بنابراین تفریح ارزانی نیست. آن کارگر اگر دارای یک خانواده ۳ نفره باشد، باید فقط 160 هزار تومان برای تماشای یک فیلم هزینه کند. هزینه رفت و آمد و تنقلات هم به این عدد اضافه میشود. بنابراین با افزایش قیمت بلیت سینما، امکان تماشای فیلم در سالن سینما را از بسیاری خانواده‌ها گرفته میشود.با قرار دادن تسهیلات از طریق ارگانها و ادارات و سازمان ها و همچنین با خوراک و محصول مناسب فرهنگی و هنری به مخاطب و تنوع در سینما با توجه به همه ی سلیقه ها می توان تماشای فیلم را جزو فعالیتهای فرهنگی در خانواده محسوب کرد.
شما به عنوانی عضوی از سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران که در عرصه هنرو بازیگری فعالیت دارید، این سازمان چه وظایف و خدماتی رادر این زمینه می تواند به شهروندان شهر تهران ارائه بدهد ؟
سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در سال های گذشته بیشتر در عرصه آموزش فعال بوده و از عرصه ی تولید و محتوا کمی دورشده است البته بخشی از علت آن را می توانیم به خاطر همه گیری ویروس کرونا دانست .سازمان در سینما فقط بصورت سرمایه گذار وارد شده در صورتی که با توجه به توانایی بسیار فراوان هنرمندان شاغل در سازمان،این سازمان می تواند به راحتی در عرصه ی تولید ورود کند و آثار ماندگاری به جای بگذارد.
