به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی فرهنگ وهنر، لیلا فراهانی در نشست آوای مستان عنوان کرد این غزل درباره مطربی است که منظور همان عاشق است. مطرب عاشق از سوز عشق خود به نغمه‌سرایی می‌پردازد و نغمه‌اش به دل راه دارد. کلمه راه معنی دیگری نیز دارد که با توجه به آن می‌توان بیت را شرح داد.
وی با بیان اینکه کلمات مطرب، ساز، نوا، نغمه و راه در موسیقی کاربرد دارند، درباره معنی کلمات بیت اظهار کرد: در اصطلاح ادبی به آوردن واژه‌هایی از یک مجموعه که با هم تناسب دارند مراعات‌النظیر گفته می‌شود. این تناسب می‌تواند از نظر جنس، نوع، مکان، همراهی و…. باشد. مراعات‌النظیر سبب تداعی معانی است و موجب تکاپوی ذهن می‌شود. معنی بیت اول غزل به صورت ساده به این معنی است که رامشگر و نوازنده موسیقی عشق چقدر آهنگ و نوای خوشی دارد.
این کارشناس ادبی ادامه داد: هر نغمه‌ای که مطرب عشق می‌نوازد، بسیار بجا و شایسته است و در یکی از دستگاه‌های موسیقی است. مطرب یعنی به طرب درآورنده، کسی که نواختن ساز وخواندن آواز شغل او باشد و مطرب عشق یعنی عشقی که به طرب آورنده و نوازنده است. نوا هم به معنی پرده موسیقی است. «راه» نیز هم به معنی محل عبور و گذرگاه و جاده است و هم در موسیقی به معنای سرود گفتن و نواختن آهنگی در دستگاه‌های موسیقی است.
فراهانی اضافه کرد: کلمه «راه» از کلمات بنیادی موسیقی است که منظور آهنگ‌هایی است که با ساز نواخته می‌شوند، بدون آنکه شعر و ترانه‌ای برای آنان ساخته باشند. همانند قطعات سازی و پیش‌درآمدهای امروزی که حلقه ارتباطی است در پیوند شعر و موسیقی. حافظ بیان می‌کند که عشق نوازنده‌ای است که موسیقی شگفتی دارد چون هر آهنگی که می‌نوازد ما را به نکته جدیدی هدایت می‌کند.
نشست آوای مستان که بررسی اشعار شاعران می پردازد شنبه ها ی هر هفته ساعت ۱۳ در کتابخانه اشراق برگزار می‌شود.
