هرروز عاشورا و هر سرزمين کربلاست

به گزارش شهر، کربلا صحنه نمايش رويارويي حق و باطل و حماسه پرشکوه جانبازي و شهادت طلبي است. کربلا نمايش رويارويي دو جبهه است که يکي در قامت استوار حسين عليه السلام تجلّي مي‌يابد و ديگري در وجود يزيد نمود مي‌يابد. نبض زمين در کربلا مي‌تپد و کل کاينات در کربلا خلاصه مي‌شود. کربلا محراب عبادت دل باختگان است. کربلا سکويي است که کربلاييان و عاشوراييان را از خاک تا افلاک و از زمين تا عرش برين پرواز مي‌دهد. کربلا مدرسه‌اي است که درس چگونه ماندن و چگونه رفتن را به ما مي آموزد و پايداري و پاسداري را ياد مي دهد.

عاشورا براي ما تنها يک حادثه نيست؛ بلکه نوعي فرهنگ و تاريخ آغازي ديگر است. حادثه عاشورا هرچند در زماني بسيار کوتاه تحقق يافت و بيش از نيم روز دوام نيافت، اما عمق حادثه چنان روايت تلخي را به تصوير مي‌کشد که توجه همه عالم را به خود معطوف مي‌سازد و چنان شور و حرکتي مي‌آفريند که همه قيام‌هاي حق‌طلبانه و آزادي خواهانه از سرچشم‌اش آب مي‌خورد و بر محور آن مي‌چرخد. اين وظيفه ماست که فرهنگ عاشورا و پيام کربلا را خوب بشناسيم و سرمشق زندگي خود قرار دهيم.

از مهم‌ترين پيام‌هاي عاشورا، حفظ آزادگي و شرافت انساني است؛ زيرا انسان تا اسير ناداني و گمراهي باشد و دلبستگي به دنيا پرده‌هاي سياه بر چشم و دل او افکند، هرگز مسير تکامل را نخواهد پيمود و به هدف هاي متعالي و انساني نخواهد رسيد. در آن روزگار که وابستگي هاي دنيوي و دل بستگي هاي مادّي، مردم را از ياد خدا غافل ساخته و دام هاي فريبنده آنها را به پستي کشانده و سراب مقام و رياست، شکوه حضور پروردگار را در دل‌هايشان به فراموشي سپرده بود، حسين عليه السلام بود که همگان را به آزادي و کمال انساني فرا خواند و به زيبايي فهماند که خداوند انسان را آزاد آفريده و انسان بايد از اين آزادي پاسداري کند.

حضرت امام حسين عليه السلام که خود مظهر انسانيت و تجسم عدالت بود، پيوسته با بي عدالتي مبارزه مي کرد و در آخر، جان مبارکش را در اين راه نثار کرد. عدالت خواهي و ظلم ستيزي دو ويژگي برجسته قيام امام حسين عليه السلام است که براي هيمشه در صفحه تاريخ ماندگار است و معيار تشخيص مبارزات و حرکت‌هاي حق از باطل در طول تاريخ خواهد بود.

امام حسين عليه السلام مي‌دانست که اين نهضت، پيروزي نظامي ندارد و اين حرکت جز به شهادت او سرانجام نمي‌يابد؛ امّا او بر اساس تکليف و وظيفه شرعي قيام کرد و براي پيراستن چهره دين از ناروايي ها، حرکت خود را آغاز کرد تا با خون خود و يارانش، کژي‌ها را از جامعه اسلامي بزدايد و فرياد بيداري را در جان خفته انسان‌ها طنين‌انداز کند.

قاطعيت و سازش ناپذيري حضرت اباعبداللّه الحسين عليه السلام در مبارزه با فساد، انحراف و استبداد همواره الهام بخش انسان هاي آزاده در طول تاريخ بوده است. امام حسين عليه السلام با شجاعت تمام از دين و حقانيت خود دفاع کرد و هرگز خواري بيعت با يزيد را نپذيرفت. او براي دفاع از دين و احياي ارزش هاي اسلامي، رنج ها و مصيبت ها را به جان خريد و تا مرز شهادت ايستادگي کرد.

شب عاشورا شور و حال ديگري براي امام حسين عليه السلام دارد. ديگر وقوع جنگ قطعي شده است و يزيديان نالايق که هواهاي نفساني مجال تفکر و تدبر را از آنان گرفته است، با بي شرمي تمام، تصميم به جنگ دارند و حسين عليه السلام شب عاشورا را براي نماز، استغفار و مناجات با پروردگار از دشمن مهلت مي‌گيرد و مي‌فرمايد: «خدا مي داند که من به نماز و قرائت قرآن و استغفار و مناجات با خدا علاقه شديد دارم». آري، نماز، رستن از دار فنا و پيوستن به عالم بقاست. نماز دل بريدن از دنيا و اوج گرفتن به سوي خداست و در اين شب غريب و در اين دشت اندوه و در اين مصيبت و بلا، اين نماز است که آرامش مي بخشد و مصيبت ها را تحمّل پذير مي سازد.

حادثه کربلا چنان جان سوز و سوگمندانه به وقوع پيوست که آتش آن هنوز جان‌ها را مي‌سوزاند و دل مشتاقان را به درد مي‌آورد. سوگواري براي امام حسين عليه السلام اهداف بلند قيام او را جاودانه مي‌سازد و فرهنگ جهاد و شهادت را در جامعه رواج مي‌دهد. عزاداري براي سيدالشهدا عليه السلام آتشي در سينه دردمندان مي‌افزود، آتشفشاني در وجود دل سوختگان به وجود مي‌آورد و سيلاب اشکي بر دامان آنان جاري مي‌سازد که در پرتو آن ناب‌ترين مفاهيم و والاترين مضامين در پهن دشت انديشه‌ها مي‌رويد.