به گزارش «شهر» به نقل از پايگاه اطلاعرساني حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبري، حضرت علي(ع) در روز اول ماه مبارک رمضان خطبهاي ايراد کردند که جزئيات آن در جلد اول کتاب ماه خدا چنين آمده است:
اي مردم! اين ماه، ماهي است که خداوند، آن را بر ماههاي ديگر برتري داده است، مانند برتري ما اهلبيت بر ديگر مردم. و آن، ماهي است که درهاي آسمان و درهاي رحمت، در آن گشوده ميشوند و درهاي آتش در آن بسته ميگردند. و ماهي است که در آن ندا شنيده ميشود و دعا مستجاب ميگردد و گريه مورد ترحّم قرار ميگيرد.
ماهي است که در آن، شبي وجود دارد که فرشتگان از آسمان فرود آمده، بر مردان و زنان روزهدار، به اذن پروردگارشان تا طلوع سپيده سلام ميدهند و آن شب، «شب قدر» است. دو هزار سال پيش از آن که آدم عليهالسلام آفريده شود، ولايت من در آن شب، مقدّر شد. روزه گرفتن آن، برتر از روزهداري هزار ماه است و عمل در آن، برتر از عمل در هزار ماه است.
اي مردم! خورشيد ماه رمضان بر مردان و زنان روزهدار، با رحمت ميتابد و ماه آن با رحمت بر آنان نورافشاني ميکند و هيچ روز و شبي از اين ماه نيست، مگر آن که پروردگار متعال، بر سر اين امّت، نيکي ميافشاند. پس هر کس از ريزش نعمت الهي ذرّهاي بهرهمند گردد، در روز ديدارش با خدا، نزد خداوند، گرامي خواهد بود و هيچ بندهاي نزد خدا گرامي نگردد، مگر آن که خداوند، بهشت را جايگاه او قرار ميدهد.
اي مردم! اين ماه، ماهي است که خداوند، آن را بر ماههاي ديگر برتري داده است، مانند برتري ما اهلبيت بر ديگر مردم. و آن، ماهي است که درهاي آسمان و درهاي رحمت، در آن گشوده ميشوند و درهاي آتش در آن بسته ميگردند. و ماهي است که در آن ندا شنيده ميشود و دعا مستجاب ميگردد و گريه مورد ترحّم قرار ميگيرد.
بندگان خدا! اين ماه شما، همچون ديگر ماهها نيست. روزهايش برترين روزهاست و شبهايش برترين شبها و ساعاتش برترين ساعات است. آن، ماهي است که شيطانها در آن در بند و زندانياند؛ ماهي که خداوند در آن، روزيها و اجلها را ميافزايد و ميهمانان خانهاش را مينويسد؛ ماهي که اهل ايمان با آمرزش و رضاي الهي، با شادي و نعمتهاي الهي، و با خشنودي فرمانرواي دادگر و توانا، پذيرفته ميشوند.
اي روزهدار! در کار خويش نيک بنگر، که در اين ماه، ميهمان پروردگار خويش هستي . بنگر که در شب و روزت چگونهاي و چگونه اعضاي خود را از نافرماني خدا حفظ ميکني. بنگر تا مبادا شب در خواب باشي و روز در غفلت؛ پس اين ماه بر تو بگذرد و بار گناهت همچنان بر دوشت مانده باشد؛ پس آنگاه که روزهداران پاداشهاي خود را ميگيرند، تو از زيانکاران باشي و آنگاه که به کرامت فرمانرواي خويش نايل ميشوند، از محرومان گردي و آنگاه که به همسايگي با پروردگارشان سعادتمند ميشوند، تو از طردشدگان باشي!
اي روزهدار! اگر از درگاه صاحبت رانده شوي، به کدام درگاه روي خواهي آورد؟ و اگر پروردگارت محروم سازد، کيست که روزيات دهد؟ و اگر تو را خوار شمرد، کيست که اکرامت کند؟ و اگر ذليلت ساخت، کيست که عزّتت بخشد؟ و اگر تو را واگذاشت، کيست که ياريات کند؟ و اگر تو را در جمع بندگانش نپذيرفت، بندگيات را به آستان چه کس خواهي برد؟ و اگر از خطايت در نگذشت، براي آمرزش گناهانت به که اميد خواهي بست؟ و اگر حقّ خويش را از تو طلبيد، حجّت تو چه خواهد بود؟
اي روزهدار! در شب و روزت با تلاوت کتاب خدا، به او تقرّب بجوي، که همانا کتاب خدا، شفيعي است که روز قيامت، شفاعتش براي قرآنخوانان پذيرفته است و با خواندن آيات آن، از درجههاي بهشت بالا ميروند.
مژده اي روزهدار! تو در ماهي هستي که روزهداريت در آن، واجب، نَفَس کشيدنت در آن، تسبيح، خُفتنت در آن، عبادت، طاعتت در آن، پذيرفته، گناهانت در آن، آمرزيده، صداهايت در آن، شنيده شده، و مناجات در آن، مورد ترحّم است. از حبيبم پيامبر خدا شنيدم که ميفرمود:
خداوند متعال را در هنگام افطار هر شب ماه رمضان، آزادشدگاني از آتش است که شمار آنان را کسي جز خداوند نميداند. شمار آنان، نزد او در علم غيب است. پس چون آخرين شب اين ماه شود، خداوند به شمار همه کساني که در تمام اين ماه آزاد کرده، آزاد خواهد نمود.
مردي از قبيله هَمْدان برخاست و گفت: اي امير مؤمنان! از آنچه حبيب تو درباره ماه رمضان فرمود، بيشتر بگو.
فرمود: باشد! شنيدم که برادر و پسر عمويم، پيامبر خدا، ميفرمود: «هر کس ماه رمضان را روزه بدارد و خود را در اين ماه از حرامها نگه دارد، وارد بهشت ميشود.»
آن مرد همداني گفت: اي امير مؤمنان! از آنچه برادر و پسر عمويت درباره ماه رمضان فرمود، بيشتر بگو.
فرمود: باشد! شنيدم که دوستم پيامبر خدا ميفرمود: «هر کس از روي ايمان و به خاطر اجر الهي، [ماه] رمضان را روزه بدارد، وارد بهشت ميشود.»
مرد همداني گفت: اي امير مؤمنان! از آنچه دوستت درباره اين ماه فرمود، بيشتر بگو.
فرمود: باشد! شنيدم که سَرور اوّلين و آخرين، پيامبر خدا ميفرمود: «هر کس [ماه] رمضان را روزه بدارد و در شبهاي آن حرام نخورد، وارد بهشت ميشود.»
مرد همداني گفت: اي امير مؤمنان! از آنچه سرور اوّلين و آخرين با تو درباره اين ماه گفت، بيشتر بگو.
فرمود: باشد! شنيدم که برترينِ پيامبران و فرستادگان و فرشتگان مقرّب ميفرمود: «همانا سَرور اوصيا، در سَرور ماهها کشته ميشود.»
گفتم: اي پيامبر خدا! سرور ماهها، کدام است و سرور اوصيا کيست؟
فرمود: «امّا سرور ماهها، ماه رمضان است و امّا سرور اوصيا، تويي، اي علي!»
گفتم: اي پيامير خدا! آيا چنين خواهد شد؟
فرمود: آري، به پروردگارم سوگند! همانا نگونبختترينِ امّت من، برادرِ پيکننده ناقه ثمود، برميخيزد و ضربتي بر فرق سرت ميزند که محاسنت از خون آن، رنگين ميشود.
پس مردم شروع به گريه و شيون کردند. و حضرت علي عليهالسلام خطبهاش را به پايان برد و فرود آمد.