به گزارش شهر، ˈناصر گرزینˈ شنبه شب در هشتاد و ششمین جلسه رسمی و علنی این شورا افزود: محله سبزه مشهد گرگان (لاله سیزدهم) با پیشنهاد جامعه هنری استان و موافقت خانواده مرحوم و مصوبه تمام اعضای شورای شهر و همراهی شهردار در این زمینه، برای خاکسپاری تصویب شده است.
وی ادامه داد: براساس این مصوبه، پیکر هیچ مرحوم دیگری در این مکان دفن نخواهد شد و به مرور زمان، محل دفن پیکر این استاد فرزانه و ارزشمند موسیقی ایران و حتی جهان، به مرکز فرهنگی مرحوم استاد لطفی، ارتقا خواهد یافت.
گرزین با بیان این که اسطوره ها و مفاخر هیچ گاه نمی میرند و آثار آنها همواره یادشان را در جامعه زنده نگه می دارد، گفت: همه مردم هنردوست کشورمان از این ضایعه دردناک ناراحت شدند، زیرا مرحوم استاد لطفی متعلق به همه شهروندان و مردم ایران بود.
رییس شورای اسلامی شهر گرگان افزود: استاد لطفی چهره تکرار ناپذیر در عرصه موسیقی بوده و امروز بر همه تکلیف است تا آنچه در شان، جایگاه و منزلت استاد است را در گرگان شاهد باشیم.
به گفته گرزین، با وجود شاگردان و هنردوستان کشورمان، آثار هنری این استاد فرهیخته در جامعه باید بسط و گسترش یابد.
وی اظهار کرد: جدا شدن از اسطوره ها و مفاخر سخت است و به همین منظور جلسه ستاد برگزاری مراسم ارتحال استاد لطفی به صورت خودجوش در صحن شورا عصر روز جمعه تشکیل شد که نشان می دهد عشق و علاقه مردم به هنر و هنرمند زیاد است.
وی یادآور شد: تقارن رحلت استاد لطفی با شهادت استاد شهید مطهری نشان از بزرگی، عزت و معلمی این استاد فرزانه دارد و 12 اردیبهشت همزمان با شهادت معلم شهید استاد مرتضی مطهری، ایشان نیز از بین ما پر گشود.
پیکر پاک استاد لطفی صبح یکشنبه در مقابل تالار وحدت تهران تشییع و جهت خاکسپاری به گرگان منتقل شده و روز دوشنبه مراسم تشییع اصلی و خاکسپاری از ساعت 9 صبح از مقابل تالار فخرالدین اسعد گرگانی این شهر برگزار می شود.
استاد محمدرضا لطفی موسیقیدان ایرانی بامداد روز جمعه 12 اردیبهشت دار فانی را وداع گفت.
وی که سال 1325 در گرگان به دنیا آمده بود، استاد نوازندگی تار و سه تار و آهنگسازی صاحب سبک در حوزه موسیقی ایران بود.
لطفی تحصیلات موسیقی را در هنرستان موسیقی ایران نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی و حبیب اله شهبازی ادامه داد و پس از آن به دانشکده موسیقی رفت و محضر استادانی چون نورعلی برومند، عبداله دوامی و سعید هرمزی را دریافت.
او در 18 سالگی (1343) جایزه نخست موسیقیدانان جوان ایران را به دست آورد.
این استاد نوازندگی تار و سه تار در سال 1353 به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد.
لطفی حدود یک سال و نیم مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران بود و پس از استعفا از این سمت در سال 1354 گروه موسیقی ˈشیداˈ را راه اندازی کرد.
گروه موسیقی ˈشیداˈ به همراه گروه موسیقی ˈعارفˈ به سرپرستی حسین علیزاده در اعتراض به رژیم پهلوی از همکاری با رادیو انصراف دادند و کانون موسیقی ˈچاووشˈ را راه انداختند.
این کانون پیش از پیروز انقلاب ایران در سال 1357 کار تولید تصنیف های انقلابی را آغاز کرد.
در این کانون علاوه بر لطفی و علیزاده هنرمندانی چون پرویز مشکاتیان، علی اکبر شکارچی، مجمدرضا شجریان، شهرام ناظری و هوشنگ ایتهاج حضور داشتند.
بسیاری از کارشناسان موسیقی ایران کانون چاووش را نقطه عطفی در موسیقی ایران می دانند و معتقدند که تولیدات این کانون در زمره بهترین آثار موسیقی سنتی ایران قرار دارند.
لطفی که یکسال از بیماری سرطان رنج می برد، طی ماه های گذشته چندبار در بیمارستان بستر شد.
از جمله آلبوم های محمدرضا لطفی می توان به ˈبه یاد عارفˈ (بیات ترک)، ˈچهره به چهرهˈ (نوا)، ˈسپیدهˈ (ماهور)، ˈچشمه نوشˈ (راست پنجگاه)، ˈجان جانˈ (سه گاه)، ˈمعمای هستیˈ (شور)، ˈعشق داندˈ (ابوعطا)، ˈرمز عشقˈ (ماهور)، ˈگریه بیدˈ (سه گاه - اصفهان)، ˈقافله سالارˈ (نوا - راست پنجگاه)، ˈپرواز عشقˈ (سه گاه - اصفهان)، ˈخموشانهˈ (ابوعطا - بیات ترک)، ˈچهارگاهˈ، ˈبه یاد درویش خانˈ (تکنوازی سه تار)، ˈیادواره استاد نورعلی برومندˈ (گروه هم نوازان شیدا، دستگاه شور)، ˈهمیشه در میانˈ (بداهه نوازی تار و سه تار در شور و دشتی)، ˈبال در بالˈ (شعر و موسیقی)، ˈتنها یک خاطرهˈ (بداهه نوازی تار و سنتور همراه با فرامرز پایور)، ˈوطنم ایرانˈ (اجرای گروه هم نوازان شیدا، 1387) و ˈای عاشقانˈ (اجرای گروه هم نوازان شیدا در بیات اصفهان، 1388) اشاره کرد.
