حدود ۵۰ سال پیش که فتنه های اسلام زدایی پهلوی، خداستیزی چپ گراها و موج روشنفکری غربی در جامعه ایرانی خود نمایی می کرد ، شهید مطهری کتاب مسئله حجاب را تدوین و به جامعه ارائه نمودند.دغدغه هایی که با گذشت حدود نیم قرن همچنان تازه و بدیع می نماید.
اما با این حال هرچه از مطهری گذشت انگار مسئله حجاب ساده شده و دیگر نیاز به بازپژوهی و رفع موانع فکری و فرهنگی ندارد، دیگر نه مسئله حجابی تدوین شد و نه کسی با زبان استدلال با جامعه زنان به گفت‌وگو نشست.
دیدگاه شهید بهشتی و امام صدر در مقوله حجاب اسلامی به حاشیه رفت و کم کم حجاب از یک بحث فرهنگی و اجتماعی تبدیل به یک مسئله صرفا فقهی و بعدا امنیتی و حقوقی شد.
در این اواخر هم که بعد مبارزات عاطفی له و علیه حجاب غلبه کرده و به لطف برخی خرده سوادهای حوزه و دانشگاه به جای مسئله حجاب موضوع انحرافی حجاب اجباری و اختیاری مورد بحث است.
همزمان با روز عفاف و حجاب به این موضوع فکر می کردم که بر اساس آنچه تاکنون در این نیم قرن بر حجاب گذشته اگر عالمی به شایستگی استاد مطهری بخواهد جلد دوم این کتاب را برای این زمانه تدوین کند و صرف نظر از ابعاد حقوقی حجاب درباره ی این واجب لطیف الهی با مردم " سخن" بگوید، این کتاب بجای تاکید مکرر بر حدود حجاب در قرآن و حدیث و شرعیات آن،چه فصولی داشت و باید به چه مسائلی می‌پرداخت؟
چه این که فکر می کنم امروز مبحث حجاب بیش از هر چیزی در ساحت هایی مطرح و تخطئه می شود که در دوران طلایی گفتاورد دینی نسل مطهری ، شریعتی ، امام صدر ، ،بهشتی،مفتح، باهنر ،طالقانی و رهبر معظم انقلاب که مجال گفتگوی مستقیم با دانشجویان و روشنفکران در باب مسائل دینی فراهم شد، اصلا موضوعیت نداشت یا مطرح نبود.
به عنوان مثال تصور می کنم یکی از مهمترین معارضین حجاب در عصر کنونی که حتی در حوزه های علمیه نیز ریشه هایی دوانده، تفکر فمنیسم است که با طرح شعارهای خوش رنگ و لعاب و تکثر گرایش از حجاب و بی حجابی همزمان دفاع می کند.
به نظرم بحث دیگر جدی در مسئله حجاب روزگار ما حوزه ی رسانه های گروهی است. به عبارتی ارتباطات حجاب(مسائلی مثل مد، زیبایی، ارتباطات مجازی و...) یکی از مهمترین بخش هایی است که باید جامعه شناسان وسایل ارتباط جمعی درباره آن سخن بگویند.
عرصه جدی دیگر حجاب بحث بسیار مهم " روانشناسی" آن است.خود آرایی و هنجارشکنی های صورت گرفته در کشور ما که گاه از بسیاری از کشورهای غیر مسلمان نیز جلو می زند، هشدارهای جدی درباره سلامت روانی نسلی است که از حجاب برای فرافکنی عقده ها و نیازها و محدودیت هایش استفاده می کند.
مباحثه فلسفی و معرفتی با حجاب نیز از مسائل بسیار بغرنج حوزه هنجاری آن است. امروز پوشش بخشی از پارادایم پست مدرن و نسبی گرایی است که حتی توحید را به چالش کشیده است.
حجاب به عنوان یک اهرم سیاسی و فرهنگی نیز محل مباحثه جدی است که باید درباره ی آن متفکران حوزه ارتباطات سیاسی ، امپریالیسم فرهنگی و عملیات روانی به گفت‌وگو بنشینند.
امسال هم روز حجاب با دیدن مظلومیت همه افرادی که پلاکاردهای طرفداری از حجاب را در گرمای تابستان به دست گرفته بودند و به افراد محجبه و بلکه شل حجاب گل می دادند، آن هایی که با عکس شهدا دختران بی خبر از همه جا را برای رعایت حجاب قسم می دادند و از عقاب حضرت حق می ترساندند، اما مسلح به پاسخ صدها سوال درباره ی حجاب نبودند. با دیدن همایش ها و نمایش های کم فایده و بعضا شعاری درباره ی این واجب الهی ، با مشاهده ی این همه پلاکارد و تبلیغاتی که برای این واجب الهی آماده شد، هم امیدوار بودم و هم ناراحت.
امیدوار به همت یاران حجاب و ناامید از طبقه دانشوری که قصور زیادی برای بازفهمی و باز اندیشی مسئله پوشش دارد.
