به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، فرهنگسرای رسانه و شبکه‌های اجتماعی جلسه نقد و بررسی کتاب «جغرافیای اموات» را روز دوشنبه ۲۲ آذرماه با حضور فرحناز علیزاده، محسن حکیم معانی و محسن فرجی نویسنده کتاب برگزار کرد. در این نشست علیزاده گفت: مجموعه داستان جغرافیای اموات شامل ۶ داستان است که بیشتر به مسائل اجتماعی، ارتباط‌های گاه نامتعارف، تعرض به کودکان و روابط پیچیده عاطفی اشاره دارد.
وی افزود: از بن مایه‌های مشترک متنی می‌توان به مرگ شخصیت‌ها و تباهی زندگی اشاره داشت. مردانی که قادر به گفتن کلمه «نه» در مقابل دیگری نیستند و به همین دلیل دچار معضلات پی در پی می‌شوند.
بعضی از داستان‌های این مجموعه همانند ساده‌ها و گنجشک به لحاظ داستان کوتاه دچار اطناب است. لحظه روایت و تلنگر داستانی که بانی گره و مشکل اصلی شخصیت است گاه کمی دیر آغاز می‌شود و حضور شخصیت‌های تکرارشونده در دو داستان اول و دوم خواننده را به سوی داستان‌های به هم پیوسته رهنمون می‌کند، اما در ادامه این گمان خواننده منتفی می‌شود.
علیزاده افزود: در داستان اول مجموعه علت و معلول داستانی به لحاظ باورپذیری خودکشی راوی احتیاج به علت مندی و پرداخت بیشتری دارد.
وی تاکید کرد: داستان آخر این مجموعه با استفاده از بینامتنیت، به چالش کشیدن کهن‌الگوها چون عدد مقدس هفت، پیرمرد فرزانه و... با بیان روایت‌های نامتعارف و احتمالات پی در پی خواننده را به سوی متنی پست‌مدرن سوق می‌دهد.
محسن حکیم معانی نیز گفت: این کتاب زنجیره‌ای از اتفاقات بد و بدتر است که حتی تا مرگ و پس از مرگ ادامه دارد، اما در این میان نقش راوی در این اتفاقات بد را نباید از نظر دور داشت. بسیاری از این اتفاقات را خود راوی رقم می‌زند.
وی اضافه کرد: برای هر نویسنده‌ای پیش آمده که دستمایه‌ای برای داستان‌ها داشته باشد و نداند چه کارش کند. معمولاً توصیه می‌شود که بگذارید روایت مشخصی حول آن تصویر شکل بگیرد و مجدد بنویسید.
محسن فرجی در پایان این نشست با تشکر از منتقدان و حاضران گفت: این که می‌گویند اتفاقات تلخ و ناگوار در داستان‌های کتاب زیاد است و حتی شخصیت‌ها خودشان به استقبال مصیبت‌ها می‌روند، نکته درستی است. اما همه تلاش من این بود که این مصائب را با لحنی سرخوشانه روایت کنم تا مخاطب موقع خواندن داستان‌ها اذیت نشود.
وی افزود: در این مسیر چشم‌انداز من نویسندگانی مانند کورت ونه گات، ریچارد براتیگان و دونالد بارتلمی هستند. در واقع این نویسندگان انگار تحت تأثیر مفهوم رندانگی قرار دارند و می‌توانند تلخ‌ترین موضوعات را با سرخوشی روایت کنند.
