جمعه ۰۷ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۰۸:۵۶
کد خبر: ۹۷۳۰۰
|
تاریخ انتشار: ۰۳ ارديبهشت ۱۳۹۷ - ۱۴:۱۹
نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «فراری» روز یکشنبه دوم اردیبهشت ماه با حضور عوامل فیلم در فرهنگ‌سرای ارسباران برگزار شد.
به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «فِراری» روز یکشنبه دوم اردیبهشت ماه با حضور علیرضا داودنژاد کارگردان، کامبوزیا پرتوی نویسنده، ترلان پروانه بازیگر و کورش جاهد منتقد در فرهنگ‌سرای ارسباران برگزار شد.

در ابتدای این نشست ترلان پروانه بازیگر فیلم سینمایی «فِراری» درباره نقش خاصش در این فیلم گفت: به شخصه من بازی خاصی نکردم و شخصیتی که ساختیم، بیشتر رفتارهای شخص گلنار بود و ترلان پروانه نقش خاصی را ایفا نمی‌کرد. کاری بسیار سخت و تجربه‌ای فوق العاده را در کنار بزرگان کسب کردم.

وی افزود: از سختی‌های کار می‌توان گفت که بیشتر کار در یک ماشین می‌گذرد و شما نمی‌توانید اَکت خاصی داشته باشید. همچنین در آلودگی‌های شهر تهران ما با کثیف‌ترین ماشین کار را جلو می‌بردیم که چندین بار باعث مریضی من نیز شد.

کامبوزیا پرتوی نویسنده فیلمنامه نیز درباره ایده نگارش فیلمنامه گفت: یک شب با آقای داودنژاد در کنار هم نشسته بودیم و به من گفتند شنیدی که فلان ماشین توسط فلان شخص وارد شده است و من گفتم که بله در جریان هستم، ایشان گفتند می‌خواهم این موضوع را کار کنم و از من خواستند که این موضوع را بنویسم.

وی ادامه داد: هر مطلبی که در فیلم دیدید، نگاه آقای داودنژاد بود که من سعی کرده بودم به آن نزدیک شوم. وقتی بیشتر به ایده داودنژاد فکر کردم، آن ایده برای خودم هم دغدغه شد. اینکه ایده یا سوژه یک فیلم برای نویسنده نیز دغدغه باشد، بسیار مهم است، چرا که کیفیت فیلمنامه را بسیار بالا می‌برد. یکی از اتفاقات بسیار خوب فیلم «فِراری» تمرین‌های پی در پی بازیگران بود، به صورتی که آن قدر متن فیلم را تمرین کرده بودند که شخصیت‌ها در آنها نهادینه شده بود.

در ادامه این نشست تعدادی از افراد حاضر در جلسه درباره لهجه‌های بازیگران این فیلم نظرات مخالف و موافقی را ارائه دادند.

علیرضا داودنژاد کارگردان این فیلم سینمایی در پاسخ به پرسش برخی از حاضران مبنی بر نشان دادن اختلاف طبقاتی در جامعه در این فیلم گفت: من مخالف اختلاف طبقاتی موجود در جامعه و وجود افراد صاحب مال و ثروت و دارا بودن ماشین‌هایی مانند فراری نیستم، ولی سوالم این است که این ثروت چگونه به دست می‌آید؟ اگر شما با تفکر، تأمل، شناخت، علم، فن، ابداع، خلاقیت، ساخت و ساز و تولید به ثروت رسیده باشید نوش جانتان، ولی اگر با دروغ، ریاکاری، زد و بند، دزدی، اختلاس، پولشویی، نزول و قاچاق به ثروت رسیده‌اید بحث آن چیز دیگری است.

وی افزود: تفاوت این دو قشر که در رسیدن به ثروت با هم متفاوت هستند، در رفتارهای آنها هم کاملاً قابل مشاهده است. افرادی که با زحمت به ثروت می‌رسند کارهای با سلیقه و خوب را هم از خود به جای می‌گذارند و برعکس افرادی که با راه‌های دیگر به ثروت رسیده‌اند مطرب بازی و شیش و هشتی را در کارهایشان می‌توان دید. مانند فیلم‌هایی که در حال حاضر در سینمای ما بسیار موفق است و ترویج هم می‌شود.

وی ادامه داد: اصولاً زمانی که رابطه سینما با زندگی قطع شود، سینما به سمت تقلید و کپی‌برداری از سینما و سریال‌های خارجی می‌رود و آرام‌آرام قافیه را به نمونه‌های اصلی می‌بازد. کانال‌های ماهواره‌ای فیلم‌های ایرانی را نشان می‌دهند و بعد یک سری از کالاها را تبلیغ می‌کنند و بعد کالاها را به فروش می‌رسانند! این شبکه‌ها فیلم‌های ما را می‌دزدند و در کنار آن کالای خود را هم تبلیغ می‌کنند. این همان طبقه‌ای است که به آن اشاره کردم، چون به آن طریق پولدار شده است به این روش هم برخورد می‌کند. دختر بچه حاضر در این فیلم هم دست‌پرورده چنین سبکی از زندگی است و این دختر محصول دورانی است که دیگر ربطی به دوران جنگ ندارد.

کارگردان فراری در پایان افزود: من در این فیلم می‌خواستم نشان دهم که  طبقه‌ای که با روش‌های نامناسب به ثروت می‌رسد هیچ اثری از آرمان و فرهنگ به جای نمی‌گذارد و همه را به باد می‌دهد. اگر بخواهیم تولید کننده باشیم باید نیروی انسانی متخصص، خوش‌قریحه و خلاق داشته باشیم، این نیروها باید در مدارس پرورش پیدا کنند و در حال حاضر در مدارسمان دیگر خلاقیتی وجود ندارد و این از مدرسه ادامه پیدا می‌کند تا فرد وارد جامعه می‌شود. چطور می‌خواهیم با وجود نپرداختن به آموزش و پرورش و شرایط فعلی به این نیروهای مولد دست پیدا کنیم؟ با این وضعیت آموزش چطور توقع داریم با کشورهای دیگر رقابت کنیم؟ آموزش و پرورش و معلمان خیلی مظلوم هستند. نمی‌شود ملتی را نساخت اما مملکت را ساخت. ساخت مملکت نیاز به ساخت ملت دارد.

ترلان پروانه در پایان درباره علت دیده نشدن فیلم «فِراری» گفت: ما حقیقتی را در این فیلم بیان می‌کنیم که تلخ است و در جامعه وجود دارد. در حال حاضر پاک کردن صورت مسئله راحت‌ترین راه حل موجود در جامعه ما شده است. به نظرم نسبت به دیده نشدن «فِراری» هم این اتفاق افتاد.

منبع: سینما تیکت
نظر شما