جمعه ۰۷ ارديبهشت ۱۴۰۳
ساعت : ۱۴:۲۰
کد خبر: ۹۷۷۴۷
|
تاریخ انتشار: ۰۵ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۲:۰۹
محمدرضا گودرزی مدرس کارگاه «محفل داستان» کتابخانه گلستان گفت: داستان «دست سیاه حکومت راج» نوشته مک گرث استعاره‌ای از باورهای مردم هند است که با استفاده از آداب و رسوم خود، از انگلیسی‌ها انتقام می‌گیرند.
به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، برنامه «محفل داستان» کارگاه داستان‌نویسی با حضور محمدرضا گودرزی و جمعی از علاقه‌مندان به ادبیات داستانی روز سه‌شنبه یکم خرداد ماه با هدف آموزش داستان‌نویسی و ایجاد فرصت برای علاقه‌مندان به نقد ادبی در فرهنگ‌سرای گلستان برگزار شد. 

در آغاز نشست، تعدادی از مخاطبان داستان‌های خود را خواندند و سایر مخاطبان و کارشناس برنامه نظرات خود را درباره داستان‌ها مطرح کردند.
 
در ادامه داستان «دست سیاه حکومت راج» نوشته پاتریک مک گرث نویسنده انگلیسی خوانده شد و حاضران درباره آن نظر دادند. سپس مدرس کارگاه درباره این داستان گفت: در این داستان، نویسنده معتقد است سرمایه‌داری در اروپا به قصد تأمین منابع مالی به شرق و به خصوص هندوستان روی آورد. سپس جنگ در آن مناطق در گرفت و منجر به پیدایش گل زنبق سیاه یا دست سیاه شد. این دست انتقام گیرنده، استعاره‌ای از باورهای مردم هند است که چطور با آداب و رسوم خود، از انگلیسی‌ها انتقام می‌گیرد. کشش داستان خیلی خوب است و داستانی اسطوره‌ای است.
 
در ادامه کارشناس برنامه درباره ویژگی رمان‌های عامه‌پسند گفت: در این داستان‌ها از خواب برای حل مشکلاتی که شخصیت‌ها در بیداری به آنها فائق نیامده‌اند، استفاده شده است. شخصیت‌ها نسبت به این خواب‌ها کاملاً آگاه هستند و بر خلاف خواب واقعی تمام جزئیات آن را به یاد می‌آورند. در این داستان‌ها روحیه محافظه‌کاری و تسلیم طلبی تبلیغ می‌شود. 

محمدرضا گودرزی اضافه کرد: حلال مشکلات این رمان‌ها علاوه بر خواب، تصادف است. یعنی وقتی شخصیت‌ها به مشکل بزرگی دچار می‌شوند، نویسنده تصادفاً افراد یا ماجراهایی را وارد داستان می‌کند تا مشکل شخصیت‌ها را حل کند. البته تصادف در زندگی هم هست ولی در داستان نباید حلال مشکلات باشد. اگر تصادف در اول داستان باشد ایرادی ندارد ولی اگر در پایان، مشکلات را حل کند، نادرست است. نکته بعد، پرش‌های زمانی بی‌دلیل و بلند این داستان‌هاست و نویسنده نمی‌تواند خلاء زمانی را پر کند. آخرین نکته اینکه در داستان‌های عامه‌پسند، همه چیز رو و آشکار گفته می‌شود و جایی برای تخیل خواننده و مشارکتش در آفرینش متن باقی نمی‌ماند و او مصرف‌کننده آرای نویسنده است.

پرسش و پاسخ مخاطبان و کارشناس برنامه بخش پایانی کارگاه محفل داستان بود. 
نظر شما