به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، کامران شریفی مدیر گروه عکاسی دانشگاه سوره و از داوران دومین جشنواره عکس «پلاک ۱۱۰» در پاسخ به پرسشی درباره تاثیر سردرهای مذهبی بر سبک زندگی شهروندان گفت: سردرها چیزی شبیه به پیشانی آدم است؛ یعنی در هر شرایطی دیده می‌شود و به نوعی تابلو و نشان است و می‌تواند علاقه‌مندی افراد و اعتقادات آنان را نشان دهد. سردر به نوعی تکلیف با دیگران را مشخص می‌کند. در جامعه ما یک سری از کلمات و نمادها در جاهای مختلف خودشان را نشان می‌دهند و بعضی‌ها هم به صورت اختصاصی در جای به‌خصوصی وجود دارند. این علامت‌ها می‌توانند به صورت نوشتاری، شعر، آیه یا حتی یک کلمه مثلاً نام یکی از شخصیت‌های مقدس باشد یا می‌تواند یک علامت تصویری باشد.
وی افزود: اصولاً انسان‌ها چیزهایی را که دوست دارند و می‌خواهند همیشه در کنارش باشند، به عنوان یک وسیله زینتی از آن استفاده می‌کنند. می‌توانیم اینها را در زندگی شهری و معماری‌های خود که از حالت سنتی خود خارج شده‌اند یادآوری کنیم و بگوییم که مردم حواسشان به این سردرها باشد.
شریفی تصریح کرد: هر چیزی که مردمی باشد و عمومیت پیدا کند، بین مردم محبوبیت خواهد داشت. مردم خودشان به واسطه نوع ارتباطی که با هم دارند این را تبلیغ می‌کنند و این بین آنها جا می‌افتد. مثلاً گفتن کلمه یا علی در حقیقت بین خود مردم و توسط خود آنها جا افتاده است و کسی گفتن این کلمه را به آنها تحکم نکرده است. ما گاهی اوقات نشانه‌ها، المان‌ها، عناوین یا کلماتی را می‌بینیم که توسط کسی به ما گفته می‌شود و این نشان برای ما جذاب است و احساس می‌کنیم با اعتقادات ما سازگار است و بنابراین در چیزی یا جایی که خواهیم ساخت، آن را استفاده خواهیم کرد.
مدیر گروه عکاسی دانشگاه سوره در پاسخ به این سؤال که برگزاری دومین جشنواره عکس «پلاک ۱۱۰» تا چه اندازه می‌تواند مردم را به استفاده از سردرهای مذهبی تشویق کند، بیان کرد: گرفتاری‌های اقتصادی خیلی وقت‌ها می‌تواند فرهنگ را به حاشیه ببرد و باعث حذف فعالیت‌های فرهنگی فرد شود. برگزاری این جشنواره‌ها از طرف هنرمندان و فرهنگیان در حقیقت یک نوع یادآوری است به اینکه مردم حواستان به این چیزهایی که در زندگی وجود دارد هم باشد. البته مسئولان هم با دیدن این جشنواره‌ها می‌توانند راهکارهایی را پیدا کنند و این راهکارها باید به صورتی باشد که برای مردم قابل پذیرش باشد، چون فرهنگ یک اتفاق بخشنامه‌ای نیست و باید به باور مردم تبدیل شود.
شریفی در پاسخ به این سؤال که بیشترین آثار ارسالی به جشنواره از کدام شهر یا استان می‌تواند باشد، عنوان کرد: این پرسش بسیار سختی است و لازمه‌اش این است که به جای‌جای کشورمان سفر کنیم و بدانیم در کدام استان یا شهر بیشتر از این سردرها استفاده می‌شود. من در سفرهایم متوجه شده‌ام که در بیشتر شهرها از سردرهای مذهبی استفاده می‌شود؛ یعنی در هر محله یا شهری از کشورمان احتمال اینکه از این سردرهای مذهبی استفاده شود وجود دارد و نمی‌توان گفت که مثلاً در اصفهان یا یزد یا ایلام این بیشتر هست. البته یک سری از شهرهای ما مانند مشهد و قم مذهبی هستند و طبیعتاً نمادهای مذهبی‌شان بیشتر است. در جاهایی که بافت سنتی‌شان را بیشتر حفظ کرده‌اند، ما چنین المان‌هایی را بیشتر می‌بینیم.
داور دومین جشنواره عکس «پلاک ۱۱۰» در ادامه درباره استاندارهای مهم یک عکس برای شرکت در جشنواره افزود: بدترین اتفاق این است که کسی رو به روی سردری بایستد و از آن سردر عکس بگیرد و بفرستد. چیزی که خیلی اهمیت دارد این است که این سردر در کدام فضاست؛ یعنی اگر آن سردر را با آن خانه نشان دهیم و از دیوار و ساختمان هم عکاسی کنیم، مشخص می‌شود مواد و مصالحی که برای معماری آن استفاده شده چیست. حتی مشخص می‌شود که آن خانه در کدام شهر یا منطقه است. ما به دنبال این هستیم که نشان دهیم این تابلوها و این سردرها در زندگی ما هستند و طبیعتاً انتظار داریم عکاسان این سردرها را در زندگی ما نشان دهند.
وی درباره بیشتر و بهتر دیده شدن این جشنواره توسط مردم گفت: تبلیغات متین و گسترده بسیار مؤثر است. تبلیغات هیجانی بیشتر دافعه به وجود می‌آورد و این اتفاق خوبی نیست. بدترین اتفاق در برگزاری جشنواره‌ها این است که جشنواره‌ای که به فرض امسال آبان ماه برگزار شده تا مهرماه سال آینده رها می‌شود و این اتفاق خوشایند نیست. جشنواره خوب یعنی اینکه بعد از برگزاری جشنواره شما ۱۱ ماه بعدی را هم با برگزاری کارگاه‌ها و برنامه‌های مختلف در مورد آن فرهنگ‌سازی کنید.
شریفی ادامه داد: نکته بعدی اینکه در کنار عکاسی می‌توان در سایر رشته‌ها هم این موضوع را بررسی کرد. مثلاً می‌توان جشنواره فیلم یک‌دقیقه‌ای با موضوع سردر برگزار کرد یا می‌توان جشنواره‌ای اجرا کرد که طراحی حروف داشته باشیم و یک فونت امروزی برای سردرها طراحی کنیم.
وی در پایان درباره شیوه استفاده مناسب و نگهداری از آثار ارسالی به جشنواره گفت: یکی از راه‌ها، فرهنگ مکتوب است. اصولاً جشنواره‌ای که کتابی از آن تولید شده باشد، ماندگارتر است و می‌تواند توسط همه به عنوان سند مطالعه شود و از طرف برگزارکنندگان هم به عنوان یک تأییدیه است و همچنین بحث الگوسازی هم مطرح می‌شود. راه دیگر برگزاری سخنرانی و کارگاه در سراسر کشور و شهرهای مختلف است که این باعث می‌شود کسانی هم که از برگزاری برنامه اطلاعی نداشتند، در جریان کارها قرار بگیرند و شاید سال‌های دیگر بتوانند در این جشنواره‌ها شرکت کنند. توصیه آخر اینکه عکاسی یک زبان فرهنگی است که ممکن است از طرف همه اقشار و مشاغل نسبت به آن علاقه وجود داشته باشد. اگر ما عکاسی را بین مردم رواج دهیم و همه خاطرات و مشاهدات خود را ثبت کنند، اتفاق خیلی خوبی است.
دومین جشنواره عکس «پلاک ۱۱۰» به همت فرهنگسرای گلستان با موضوع سردرهایی با نام امیرالمؤمنین (ع) برگزار می‌شود. علاقه‌مندان می‌توانند برای اطلاع از مقررات جشنواره و ارسال آثار و همچنین جوایز و هیئت‌داوران به نشانی اینترنتی pelak110.farhangsara.ir مراجعه کنند و برای دریافت اطلاعات بیشتر با شماره تلفن ۷۷۸۴۸۸۸۸ تماس بگیرند.
