به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر، به نظر می‌رسد "استیون هاوکینگ" بار دیگر درست می‌گفته است، چرا که یک مدل جدید از کیهان در روزهای آغازینش نشان می‌دهد که سیاه‌چاله‌های نخستین پس از انفجار بزرگ(مه‌بانگ) شکل گرفته‌اند و می‌توانند ماده تاریک گریزانی باشند که توسط این فیزیکدان برجسته در سال ۱۹۷۴ نظریه‌سازی شد.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، در سال ۱۹۷۴ "استیون هاوکینگ" فقید و دانشجوی او "برنارد کار"، نظریه "سیاه‌چاله‌های نخستین"(primordial black holes) را پیشنهاد کردند که سیاه‌چاله‌هایی هستند که اندکی پس از مه‌بانگ به وجود آمده‌اند و می‌توانند همان ماده تاریک گریزانی باشند که برای اولین بار در سال ۱۹۳۳ نظریه پردازی شد و حالا ۴۷ سال بعد، این نظریه می‌تواند اثبات شود.
سیاه‌چاله‌های نخستین نوعی سیاه‌چاله فرضی هستند که بلافاصله پس از مه‌بانگ شکل گرفته‌اند. در جهان اولیه، چگالی بالا و شرایط ناهمگن می‌توانست مناطق به اندازه کافی متراکم را به سمت فروپاشی گرانشی سوق داده و سیاه‌چاله‌ها را تشکیل دهد. "یاکوف بوریسویچ زلدوویچ" و "ایگور دیمیتریویچ نوویکوف" در سال ۱۹۶۶ برای اولین بار وجود چنین سیاه‌چاله‌هایی را مطرح کردند و نظریه منشأ آنها برای اولین بار توسط "استیون هاوکینگ" در سال ۱۹۷۱ به شکل عمیق مورد مطالعه قرار گرفت. از آنجایی که سیاه‌چاله‌های نخستین از فروپاشی گرانشی ستاره‌ای تشکیل نشده‌اند، جرم آنها می‌تواند بسیار کمتر از جرم ستاره‌ای باشد.
این مدل جدید نشان می‌دهد که اولین ستارگان و کهکشان‌ها در اطراف سیاه‌چاله‌ها شکل گرفته‌اند، سیاه‌چاله‌هایی که از طریق گاز و ستاره‌های مجاورشان، توانایی تبدیل شدن به سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم یا ابرسیاه‌چاله‌ها یا حتی ادغام با سیاه‌چاله‌های دیگر را داشتند.
"پریاموادا ناتاراجان" پروفسور نجوم و فیزیک دانشگاه "ییل" و نظریه‌پرداز این مقاله گفت: اگر اغلب سیاه‌چاله‌های نخستین با اندازه‌ای تقریباً ۱.۴ برابر جرم خورشید خودمان متولد شده باشند، می‌توانند به طور بالقوه منشاء همه ماده تاریک موجود در جهان باشند.
وی افزود: سیاه‌چاله‌های نخستین اگر وجود داشته باشند، می‌توانند بذرهایی باشند که همه ابرسیاه‌چاله‌ها از جمله سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد، از آنها تشکیل شده باشند.
