پهلوانان تهران همه جمعند. وعده‌گاه، سجادیه بزرگ تهران در محله شوش است. حاج محمد خوشجان مجلس‌دار است. او از پهلوانان قدیمی تهران و ریش‌سفید جمع است. کوچک و بزرگ همه آمده‌اند.
اینجا خبری از چهره‌های آنکارد شده و کت و شلواری‌هایِ یقه بسته تا انتها، نیست. هر کسی با هر تیپی در اینجا هست. مجلس بی‌ریا و آزاد است. پهلوانان که وارد می‌شوند، رخصتی می‌گیرند و یکی در آن میان برای سلامتی‌شات طلبِ صلوات می‌کند و کل مجلس، یک صدا صلوات می‌فرستند.
به نقل ازخبرگزاری تسنیم پهلوان حاج محمد خوشجان ریش سفید جمع و بانی سجادیه بزرگ تهران در میدان هرندی
در این تصویر پهلوان خوشجان شخص ایستاده سمت چپ است که به دوربین نگاه کرده است.
شخصی که در کنار اوست هم از پیشکسوتان و پهلوانانِ قدیمی تهران است.
برخی با همراهان‌شان آمده‌اند یا شاید هم همراهان با پهلوان‌شان. ورودیِ سجادیه با گل و عکسِ جوانی مزین شده است. همه این پهلوانان و اهالی زورخانه گِرد هم آمده‌اند تا در هفتمین شبِ شهادت شهید حمیدرضا الداغی، یاد این شهیدِ غیرت را گرامی بدارند.
حتما ماجرای شهید الداغی را می‌دانید. او همان جوانی است که چندی پیش در شهر سبزوار، وقتی چند جوان برای دو دخترِ نوجوان مزاحمت ایجاد کرده‌اند؛ بی‌اهمیت از کنار این ماجرا عبور نمی‌کند. او به ماجرا ورود می‌کند و با کسانی که برای ناموسِ مردم مزاحمت ایجاد کرده‌اند، درگیر می‌شود. متاسفانه در این درگیری، حمیدرضا الداغی شهید می‌شود.
در این تصویر حاج محمد خوشجان دیده می‌شود که دمِ درِ ورودی ایستاده و توضیحاتی را برای حاضران در مجلس بیان می‌کند
در همان دقایق ابتداییِ مجلس، برای دقایقی با حاج محمد خوشجان هم‌کلام می‌شوم. از او می‌خواهم به عنوان ریش‌سفید مجلس، درباره شهید الداغی برایم بگوید و او اینگونه می‌گوید:
«درباره این شهید صحبت کردن راحت نیست. کسی که جانش را برای دفاع از ناموس یک مملکت بگذارد، توصیفش در کلام نمی‌گنجد. امروز شهید الداغی و همه شهدای غیرت، نماد غیرت و شرف مردان ایرانی در طول تاریخ هستند.
شهید الداغی را باید زنده کننده این حرکت دانست که مردان ایرانی از ناموس‌شان به اندازه دین‌شان دفاع می‌کنند. به قول ما زورخونه‌چی‌ها باید بگیم؛ بابا دمت گرم. روحش با شهدای کربلا محشور شود.»
پهلوان خوشجان درباره وجود مفاهیم جوانمردی و غیرت در جامعه ایرانی، می‌گوید: «این مفاهیم به یقین در جامعه ما زنده هستند. اگر نبود که شهید الداغی را نداشتیم. ولی باید به این مفاهیم کمک کرد و به آن اهمیت داد. باید فرهنگ و داشته‌ها و مرام‌های زورخانه را در جامعه مطرح کرد؛ که ما سرمون، جانمون و مالمان فدای دین‌مان و دفاع از ناموس مملکت است. اگر از ناموس مملکت دفاع نکنیم، یقین بدانید که اجنبی برماحکومت خواهد کرد.»
پهلوان خوشجان هفتاد و دو ساله است.
از او می‌پرسم در همین هفتاد و دو سالگی، اگر در گوشه‌ای از این شهر یا هر جای دیگری از این کشور، ببینید که کسی یا کسانی مزاحمِ ناموس مردم شده‌اند، چه واکنشی دارید؟
پاسخِ خوشجان صریح و مشخص بود: «به مولا شاهرگشان را با دندون می‌جوم. برم توی خیابان و ببینم که کسی به ناموسِ مردم دست درازی کرده... یا علی مدد. باید باشه تا ثابت بشه که چه خواهد شد.
ما سینه‌سوخته‌های زورخونه از همه چیزمان برای دفاع از ناموس می‌گذریم.»
مجلس به اوج رسیده است. سجادیه مملو از جمعیت است. گروه گروه پهلوانان و اطرافیان‌شان می‌آیند، فاتحه‌ای می‌خوانند، دقایقی می‌نشینند و با صلوات مجلس را ترک می‌کنند تا جا برای گروه‌های بعدی باز شود.
پهلوان محمد محمود در کنار کاوه مربی کشتی.
محمودی از پیشکسوتان کشتی است که سابقه قهرمانی در مسابقات جهانی و المپیک را دارد.
البته در حال حاضر او را برای کارهای خیر و سرپرستی چند هزار یتیم در تهران می‌شناسند.
دمِ درِ ورودی دو ردیف از بزرگان نشسته‌اند. آنها برای خوش‌آمد و بدرقه آنجا هستند.
یک ردیف را حاج محمد خوشجان در صدر ایستاده و ردیفِ مقابل را محمد محمودی رهبری می‌کند. محمد محمودی چهره آشنای کشتی کشورمان است. همان کسی که بیشتر برای پهلوانی‌اش او را می‌شناسند تا برای قهرمانی‌های المپیک و جهانش!
برای دقایقی هم با پهلوان محمودی هم‌کلام می‌شوم.
او می‌گوید: «شهید الداغی به همه‌ی مدیران و مسئولان و مردم ما درسِ جوانمردی داد. این شهید همان مسیری را رفت که شهیدان دوران دفاع مقدس رفتند.
متاسفانه برخی می‌گویند که آن دختر بی‌حجاب بوده است. مگر آقای خامنه‌ای نگفت که همه دختران این سرزمین چه آنها که حجاب کامل دارند و چه آنها که حجابِ‌شان کامل نیست، دختران این سرزمین هستند. پس همه این دختران ناموس ایران هستند.»
در میان این همه پهلوان و لوتیِ شهر تهران، یک مدیر دولتی هم حضور دارد. سیداحمد عبودتیان دستیار ویژه رئیس جمهور در امر مردمی‌سازی دولت، خیلی آرام و بی سروصدا و بدونِ هیچ تشریفاتی وارد مجلس می‌شود. به حاضران ادای احترام می‌کند و گوشه‌ای از مجلس می‌نشیند.
در گوشه‌ای از مجلس، با عبودتیان هم کلام می‌شوم. او می‌گوید: «این مجلس متعلق به پهلوانان است. شهید الداغی پهلوان بود و طبیعی است که پهلوانان هم برای او بزرگداشت بگیرند. مرامِ پهلوانی از دیرباز در بین ایرانیان بوده و همچنان هم هست. اما ما باید در پرورشِ مرام و روشِ پهلوانی و گسترش این مسلک در بین جامعه بیشتر تلاش کنیم.»
بعد از ظهر جمعه 15 اردیبهشت 1402، پهلوانان تهران ساعاتی به یاد ماندنی را برای گرامیداشتِ شهید الداغی رقم زدند.
