دغدغه اقتصادی اهداف فرهنگی را به حاشیه برده است

امیررضا خادم عضو کمیسیون فرهنگی مجلس هفتم شورای اسلامی، در گفت‌وگو با خبرنگار شهر، در پاسخ به این سوال که چرا با وجود امکانات وسیع و دستگاه های فرهنگی متعدد و بستر مناسبی که وجود دارد،آثار فعالیت های فرهنگی این نهادها، آنطور که انتظار می رود نیست،گفت: ما در حوزه فرهنگ بیشتر منتقد هستیم تا مبتکر و خالق و این رویه و رویکردی متفاوت با گذشته و سابقه تاریخی ما در حوزه فرهنگ است.

وی افزود: ما در گذشته همیشه در حوزه فرهنگ مبتکر و خالق بودیم و بزرگان ما در زمره پیشگامان علم و فرهنگ جهان بودند، اما در حال حاضر ما بیشتر منتقد عملکرد فرهنگی کشورهای مختلف هستیم و کمتر خودمان تولید کننده و خالق تفکر و اندیشه جدید فرهنگی هستیم.

 اجازه آزمایش و خطا را به دلیل احساس یک دشمن فرضی از خود گرفته‌ایم

خادم تصریح کرد: برای بازگشت به رویکرد خلق و تولید در ابتدا نیاز به آزمایش و خطا داریم. اکنون به دلیل احساس یک دشمن فرضی و یک فضای فرضی که در حوزه فرهنگ برای خودمان ساخته‌ایم و هر روز به نوعی آن را بسط و گسترش می دهیم ، اجازه آزمایش و خطا تفکرات فرهنگی را از خود گرفته‌ایم و اجازه بیان و توسعه و به چالش کشیدن اندیشه های گوناگونی که وجود دارد، نمی دهیم.

وی ادامه داد: اندیشه هایی که شاید عمق چندانی نداشته باشند اما با به چالش کشیدن و محک آنها می توانیم به اندیشه های عمیق و بزرگ تری در حوزه فرهنگ دست یابیم.

وی اظهارداشت: عدم امکان و یا کمبود فرصت برای آزمایش و خطا و طرح مباحث مختلف و آزاد اندیشی،موجب می‌شود که ما نتوانیم به سطح مورد انتظار و ترسیم شده برای انقلاب اسلامی که ماهیت فرهنگی دارد، برسیم.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در دوره هفتم، گفت: بنابراین منتقد بودن بیش از حد، عدم ایجاد فرصت برای بروز تفکرات فرهنگی و حمایت نکردن از حوزه فرهنگی به معنای واقعی کلمه باعث شکل گیری این شرایط شده است.

حمایت های دولتی محدود به افراد خاص شده است

وی یادآور شد: اکنون حمایت های دولتی نیز محدود به افرادی خاص شده که براساس رانت ها و ارتباط های خاص مورد حمایت قرار می گیرند.

خادم تاکید کرد: این شرایط موجب شده،اقتصاد فرهنگ با معضلات و مشکلات عمده ای مواجه شود و هرکسی که وارد حوزه فرهنگ می شود پس از گذشت مدتی به سمت درآمدزایی و منافع اقتصادی منحرف شده و تنها برای بقای خود تلاش کند.

وی افزود: فعالان فرهنگی آن قدر درگیر مباحث اقتصادی فرهنگی می شود که اصل و هدف فعالیت فرهنگی به حاشیه می رود و به این ترتیب تنها با تصوری از اثرگذاری، محصول فرهنگی تولید می‌شود که در سطحی مطلوب، بهینه و اثرگذار قرار ندارد.