به گزارش رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، سومین نشست تخصصی بررسی جغرافیا و هنر با حضور بهنام کامرانی(هنرمند معاصر و منتقد) حسینعلی ذابحی(نقاش) و سعید دولتی (نمایشگاه گردان این رویداد) در گالری لاله برگزار شد.
در این برنامه شهرام بابایی (مدیر هنرهای تجسمی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران) ترانه صادقیان (نقاش) و تعدادی از نقاشان همدان نیز حضور داشتند.
در ابتدا سعید دولتی، به دشواری های گردآوری مجموعه آثار اشاره کرد و گفت: جمع آوری آثار نقاشان یک استان مشکلات خود را دارد، محدود بودن انتخاب هنرمندان نمایشگاه به محدوده استان و پراکندگی محل زندگی ایشان در شهرهای دیگر و در نتیجه به وجود آمدن مشکل ارتباطی ، دعوت از هنرمندان ، تحویل آثار و ... از جمله مشکلات است.
در ادامه حسین علی ذابحی (نقاش) از مجموعه آثار ارائه شده در نمایشگاه اظهار رضایت کرد و گفت: از این که در شهرستان‌ها این تعداد نقاش فعال و حرفه ای حضور دارند، خوشحالم. به اعتقاد من زندگی در تهران یا شهرستان مهم نیست، اگر هنرمند هوشیار و عاشق باشد در هر شهر و روستایی نیز می تواند آثاری زیبا و کاملاً معاصر ارائه کند.
بهنام کامرانی نیز در تایید این نمایشگاه و برپایی نمایشگاه های ادواری استان‌ها در گالری لاله گفت: این مرکز یکی از مردمی ترین گالری‌های تهران است که بیشتر مخاطبانش غیر هنرمند و از رهگذران پارک و بعضی اوقات گردشگران خارجی هستند که می توانند از طریق این گونه نمایشگاه ها با فرهنگ و هنر دیگر نقاط ایران آشنا شوند و بهتر است که با همکاری نهادهای گردشگری و یا شهرداری‌ها وجوه زیستی و تاریخی هر شهر نیز به موازات آثار هنری به نحوی معرفی شود.
وی افزود: این اقدام بسیار خوب و مفیدی است برای معرفی نقاشانی که فعالیت‌شان در شهرستان است و با این نمایشگاه‌ها منِ نقاش متوجه می‌شوم که کدام نقاش اهل کدام شهر است. همینطور که تا این لحظه نمی‌دانستم بعضی از نقاشان معاصر در این مجموعه همدانی هستند. از طرفی کاتالوگ‌هایی که برای نمایشگاه های شهرهای مختلف چاپ می‌شود، می‌تواند مرجع خوبی برای پژوهشگران باشد تا به شناسایی نقاشان ایران بپردازند.
در ادامه وی به هویت و مشخصه یک نقاش اشاره کرد و گفت: لازم نیست یک نقاش حتماً در آثارش به صورت مستقیم به منطقه و اقلیمی که در آن زندگی می‌کند بپردازد. اما به صورت مستتر و ذاتی، باید از نقاشی این شخص، فضا و محیطی که در آن زیسته است را تشخیص داد. به طور مثال هنرمندان کردستان را می‌توان از جسارت و شور خاصی که با رنگ‌های درخشان در آثارشان جلوه گر می‌شود، شناخت. اما با همه این احوال نقاش آزاد است هر لحظه تغییر کند.
سعید دولتی در ادامه افزود: من جور دیگری فکر می‌کنم و معتقدم تغییرات هنرمند باید از درون او بجوشد و باید به صورتی کاملاً استحاله شده و پایدار و به دور از در نظر گرفتن شرایط بازار و فروش اتفاق افتد. در غیر این صورت هنرمند نقاش به سمت سفارشی شدن و حتی بازاری شدن پیش می رود و خود واقعی اش را گم می‌کند. کما اینکه بعضی از نقاشان خوب و با استعداد کشورمان دچار این مسئله شده اند.
بهنام کامرانی در ادامه گفت: گاهی موقعیت جغرافیایی هنرمند می‌تواند در آثارش بی تاثیر باشد، به طور مثال محمد علی شیوایی (کاکو) که بیرون از شهر شیراز می‌زیست، ولی آثاری کاملاً مدرن به وجود آورد که در مراکز و محافل معتبر هنری پذیرفته و مورد توجه واقع شد. و یا زنده یاد مکرمه قنبری در روستایی دورافتاده در شمال ایران به خلق آثاری خودانگیخته می‌پرداخت. در گذشته هنرمندان برای دیدن آثار دیگران مجبور بودند به تهران و یا خارج سفر کنند. ولی امروزه به واسطه تکنولوژی و ارتباطات مجازی لازم نیست که در محیط مورد نظر قرار بگیرند و در هر نقطه‌ای که باشند، از طریق اینترنت قادر به مطالعه و شناخت دیگر فرهنگ‌ها و گفتگو با هنرمندان سایر جهان هستند.
وی افزود: امروزه علاوه بر این که در هنر نگاه جهانی وجود دارد، خصوصیات منطقه‌ای نیز بسیار مهم است و خوب است که هنرمند در وطن خودش کار هنری انجام دهد. چرا که اگر حتی در خارج از کشور هم زندگی کند، در نهایت به چشم یک مهاجر به او نگاه می‌کنند.
کامرانی در ادامه گفت: در حال حاضر خیلی از هنرمندان تهران به دلیل بالا بودن قیمت اجاره‌ها به شهرستان ها می‌روند و کارگاه‌های بزرگی در اختیار گرفته و حتی از همان جا آثاری خلق می‌کنند و به اکسپوها و حراجی‌های معتبر نیز راه می‌یابند.
در پایان حسینعلی ذابحی به نقش رسانه‌ها در معرفی رویدادهای هنری اشاره کرد و افزود اگر این گونه نشست‌ها و صحبت‌ها از طریق رسانه‌ها منعکس شود، بسیار تاثیر گذارتر خواهد بود.
