حسین خنیفر در گفت و گو با خبرنگار شهر درباره علت های ناکارآمدی تولیدات فرهنگی اظهار داشت: همواره در این قضیه عنوان می شود که باید پول بیشتری اختصاص داد و دفتر و دستک و موسسه راه انداخت اما واقعیت چیز دیگری است.
این استاد دانشگاه افزود: اکنون موسسات فرهنگی فراوانی در حال فعالیتند. در قم 900 مرکز پژوهشی ایجاد شده است، که اغلب کپی برداری می کنند و درواقع کار فکری ویژه ای انجام نمی شود. در تهران نیز 1800 موسسه پژوهشی فعال است اما باید پرسید که این موسسه ها کدام محصول را تولید کرده اند. ما هیچگاه نقد نکردیم ببینیم موسسات چه ثمری و چه کارکردی داشته اند.
کسب سود بخش خصوصی نیازمند فضای باز است
وی افزود: ما در این زمینه نیازمند احداث موسسات جدید نیستیم بلکه نیازمند برنامه ریزی هستیم. باید بخش خصوصی را وارد کار کنیم. باید فضا برای کسب سود بخش خصوصی باز باشد تا با رسانه، فیلم، کتاب، شعر و موسیقی خود در فضای مشخص و تعریف شده وارد عرصه تولید شود. درواقع نسبت به این مساله باید افق باز روشن داشته باشیم و بدانیم احداث مرکز فرهنگی راهی خطاست که ما را به مقصد نمی رساند.
از زمانه خود عقب هستیم
این استاد دانشگاه با بیان اینکه کلید واژه فرهنگ مغفول واقع شده است افزود: هنر و فرهنگ تولید شده پاسخگویی لازم را به عطش امروز نداشته اند و از زمانه خود عقب هستیم. در فضای فعلی افراد به سوداگری گرویدند و آثار تولید شده بیشتر نیز درصدد تابو شکنی غربی است تا برد و سود مالی کند.
حسین خنیفر اظهار داشت: در حال حاضر ما مشکل فقدان بانک جامع آثار فاخر را داریم، جریان فرهنگی کشور نیازمند بانک اطلاعاتی از هنرمندان و آثار فاخر سالیانه است.
وی افزود: در حال حاضر مشکل نبود منابع انسانی، پول و الگو نیست بلکه نبود بانک این اطلاعات است و برای نیاز فکری نسل های مختلف ما نیازمند چنین بانکی هستیم.
این استاد دانشگاه با اشاره به نقش رسانه در دنیای امروز اظهار داشت: اکنون فراوانی بازی های کامپیوتری، فیلم ها و دیگر تولیدات، آموزش کودکان را از تربیت خانوادگی تبدیل به تربیت رسانه ای کرده است و در مساله فرهنگ باید به این مسائل دقت داشته باشیم.
این استاد دانشگاه با تاکید بر نقش دولت در ساماندهی فرهنگ در جامعه اظهار داشت: دولت نباید به طور کامل عرصه را خالی کند، اگر این طور باشد بخش خصوصی قابل مهار نیست چون بخش خصوصی تنها به دنبال سود و کسب منافع می رود. دولت باید سیاستگذار باشد و بخش خصوصی در آن چهارچوب آزاد باشد.
خنیفر با اشاره به تاثیر عمیق رسانه و تلویزیون گفت: بعضی از روانشناسان معتقدند یک فریم تصویر برابر 1000 کلمه تاثیرگذار است با این تفاسیر می توان تاثیر بالای تلویزیون را درک کرد. در واقع رسانه نقشی تعیین کننده دارد و می تواند اجتماع را به رسالت یا رذالت برساند.
تلویزیون فاقد برنامه های سودمند فرهنگی است
این استاد دانشگاه افزود: رسانه ظرف یک ماه می تواند در جامعه تغییر ایجاد کند، در حال حاضر در تلویزیون تنها بازار تفریحات سیاسی داغ است، برنامه هایی سودمند در بحث فرهنگ وجود ندارد، کارآفرینی، تعامل خانواده در رسانه جایگاهی ندارد و 90 درصد برنامه ها شامل تفریحات سیاسی است.
خنیفر با انتقاد نسبت به رویه کنونی برنامه سازی افزود: اکنون در سریال های تلویزیونی مشاهده می کنیم که زندگی خانواده هایی که به نمایش در می آید دروغ است، از سویی دیگر در اغلب سریال ها زن دارای تقدس است و مرد در نقش های آسیب زا مانند معتاد و دزد و جنایتکار وارد می شود این مسائل بر فرهنگ و بنیاد خانواده تاثیر گذار است اما هیچگاه به این مسائل به صورت ریشه ای نقدی نداشته ایم.
وی افزود: رسانه پاسخگوی نیازهای متن و فرهنگ جامعه نیست، و نیازهای کنونی جامعه با این برنامه ها خوانش ندارد.
تهدید اقتصاد کالاهای فرهنگی
این استاد دانشگاه با اشاره به تاثیر وضعیت اقتصادی بر فرهنگ بیان کرد: خانواده برای اینکه به کالاهای فرهنگی رو بیاورد، ابتدا باید نیازهای اقتصادی رفع شده باشد، وقتی بی ثباتی اقتصادی باشد مردم به سمت کالای فرهنگی نخواهند رفت، از سوی دیگر اکنون هر کالای فرهنگی که تولید می شود پس از یک هفته به صورت رایگان در اینترنت بارگذاری می شود و در دسترس همگان قرار می گیرد.
وی افزود: افراد الزامی نمی بینند که برای یک موسیقی، فیلم یا کتاب هزینه کنند چرا که می توانند به صورت رایگان آن را به دست بیاورند، باید به الزام و منافع قانون کپی رایت توجه داشته باشیم. اگر نمی خواهیم که کپی رایت را بپذیریم حداقل قانون کپی رایت ملی برای خودمان درست کنیم.
