این فیلم امتیازات مهم‌ترین فیلم‌های ژانر وحشت را ندارد

به گزراش پایگاه خبری تحلیلی فرهنگ و هنر؛ هفتاد و چهارمین نشست «فیلم بزرگ روی پرده بزرگ»، عصر چهارشنبه ۷ شهریورماه، با اکران و نقد فیلم سینمایی «لنگ دراز» و با حضور امیر قادری منتقد و دبیر کافه سینما در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

فیلم لنگ‌ دراز Longlegs یک فیلم ترسناک (روانشناختی و فراطبیعی)، معمایی، جنایی، درام و هیجان انگیز محصول سال ۲۰۲۴ کشور آمریکا به نویسندگی و  کارگردانی آز پرکینز (Oz Perkins) در مورد یک مامور اف‌بی‌آی به نام لی هارکر (با بازی مایکا مونرو) است که وظیفه رسیدگی به پرونده حل‌نشده یک قاتل زنجیره‌ای (با بازی نیکلاس کیج) را به عهده می‌گیرد. اما همانطور که تحقیقات پیچیده‌تر شده و شواهدی پنهان کشف می‌شوند، هارکر متوجه وجود یک ارتباط شخصی با این قاتل بی‌رحم می‌شود. حال او باید با زمان رقابت کند تا قبل از حمله دوباره قاتل، او را متوقف کند اما…

«لنگ دراز» عنوان فیلم تحسین‌شده را به دوش می‌کشد، اما با شروع جلسه نقد با بازخوردهای ناامیدکننده‌ای همراه بود. امیر قادری، منتقد و کارشناس سینما، در پاسخ به این بازخوردها گفت: این فیلم گویا با الگوبرداری از نمونه‌های خوب تاریخ سینما ساخته شد است اما کیفیت آن نمونه‌ها را ندارد.

وی در ادامه با بیان تاریخچه موضوع قاتل‌های زنجیره‌ای گفت: قاتل‌های زنجیره‌ای از دهه ۱۹۶۰ و با هیچکاک وارد دنیای سینمایی شدند. حدود سال ۱۹۶۶ سانسور در هالیوود از میان رفت و همین سبب شد تا مدل‌هایی از سینما که امکان تولید نداشتند، از جمله سینمای ترسناک، جانی دوباره بگیرند؛ به ویژه آن که در سینمای ترسناک نهاد‌های پذیرفته شده مثل خانواده زیر سوال می‌رفتند تا عاملی برای ترس باشند و در آن سال این نوع نمایش در سینما بسیار به چشم می‌خورد تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ دوباره در لایه سانسور فرو می‌رود و در دهه ۱۹۹۰ این مضامین و زیر سوال رفتن نهادها به سینما باز می‌گردد.

قادری در ادامه افزود: این فیلم بسیار پرمدعا بود اما هیچ یک از ایده‌ها و مضامین ادعای خود را گسترش نداد و عمق آن‌ها را به نمایش نگذاشت. نمونه‌ آن نمایش آلبوم تی‌رکس بود که تنها در حد یک تصویر باقی ماند و یا تخریب نهاد خانواده که آن نیز در سطح باقی ماند و تاثیر چندانی نداشت.

دبیر کافه سینما در جمع‌بندی نهایی گفت:  فیلم سینمایی لنگ داز امتیازات مهم‌ترین فیلم‌های ژانر وحشت را ندارد.

سپس تماشاگران نظرات خود را بیان کردند؛ یکی از مخاطبان نمادها و نشانه‌های روانشناختی فیلم را بررسی کرد و امیر قادری نیز نشانه‌های روانشناختی را یکی از پایه‌های مشترک با ژانر ترسناک خواند.

سایر نظرات همراه با ناامیدی از فیلم و القاب دریافتی آن بود که سبب شد تا درباره اعتبار جریان نقد سینمای جهان و جوایز جشنواره‌ها نیز بحث شود. «بی محتوا» و «سردرگم کننده» بخشی از صفاتی بود که به این فیلم نسبت داده شد.

مخاطب دیگری نیز درباره تناسب نداشتن روند فیلم و نمایش اتفاقات و همچنین ترکیب نشدن ژانر وحشت و هیجانی در فیلم گفت و آن را غیر قابل قبول خواند و یک فرد نیز تنها نقطه قوت فیلم را موسیقی و شیوه فیلمبرداری اصولی خواند.