آسیب شناسی کیفیت آثار و محصولات فرهنگی/20
تعدد دستگاه‌های فرهنگی سبب موازی کاری می‌شود
جت‌الاسلام نصرالله پژمان‌فر گفت: موازی کاری، روشن نبودن وظایف دستگاه ها و عدم پاسخ گویی از پیامدهای تعدد دستگاه های فرهنگی در کشور است.
این نماینده مجلس شورای اسلامی افزود: موارد فرهنگی را باید در قالب ساختاری اصلاح کرد، بدین معنی که در واقع دستگاه ها را در مقابل تکالیف دقیقا مشخص کنیم و یک فعالیت را به دو دستگاه واگذار نکنیم.
وی عنوان کرد: در صورت واگذاری یک فعالیت به دو دستگاه فرهنگی اگر باید مرز میان وظایف هر دستگاه مشخص شود تا بتوانیم مطالبه پاسخ گویی را نیز داشته باشیم. مثلا در عرصه سینما مشکلات و دستگاه های متعدد داریم اما در مورد مشکلات، هر بخش مشکلات را بر دوش بخش دیگری می اندازد.
پژمان فر در دسته بندی مشکلات در دستگاه های فرهنگی کشور، تصریح کرد: برخی از ماموریت های فرهنگی در دستگاه های اجرایی متولی خاصی برای پاسخ گویی صریح و شفاف ندارد. از سوی دیگر مسئله اساسی در عرصه فرهنگ بحث اعتبارات است. به گونه ای که بسیاری از مشکلات بخش فرهنگ به دلیل نبود اعتبارات کافی، به ارائه کارهای بی کیفیت و نازل ختم می شود. بر خلاف تصورات موجود سرمایه گذاری خاصی در بخش فرهنگ وجود ندارد.
وی افزود: از سوی دیگر باید درک کرد کار در بخش فرهنگی زود بازده نیست، نباید انتظار داشت با برنامه ریزی امروز، فردا بتوانیم ثمر آن را ببنیم. امر فرهنگی امر دراز مدت است که در اعماق جان انسان ها رسوخ کرده و به همین دلیل زمان بر است. برخی در مورد سرمایه گذاری های فرهنگی نگاهی غلط دارند و تصور می کنند سرمایه ای را در بخش فرهنگ درگیر شده است اثر بخش نبوده، در نتیجه سرمایه گذاری در بخش فرهنگ کاهش می یابد. باید هم در اعتبارات و هم در نیروی انسانی متخصص و هم در بخش ساختاری قدم های اساسی برداشته شود تا نتایج مطلوب تری را شاهد باشیم.
حاکمیت باید هزینه های فرهنگی را پرداخت کند
این نماینده مجلس شورای اسلامی با تاکید بر این که بخش فرهنگ نیاز به سرمایه گذاری و حمایت دارد افزود: باید در بخش فرهنگ آورده ای داشته باشیم تا انتقال باورهای فرهنگی و اعتقادی در جامعه ایجاد شود. ما هنوز تا رسیدن به این نقطه که مردم در سبد اقتصادی خود بخشی را به مسائل فرهنگی و تهیه محصولات فرهنگی اختصاص دهند، راه طولانی را در پیش داریم. چون فرهنگ امری حاکمیتی است هزینه این بخش را نیز باید بخش حاکمیتی بپردازد تا اهداف محقق شود. در نتیجه نمی توانیم این بخش را به بخش خصوصی که رویکرد سود مدارانه دارد واگذار کرد.
پژمان فر در انتها به نقش رسانه ها در ارائه محصولات فرهنگی عنوان کرد: متاسفانه رسانه ها با توجه به مشکلاتی که در تامین هزینه های خود متقبل شده اند ناچار به ورود به فعالیت هایی شده اند که با ارزش هایی که از ابتدا تعریف شده بود، مغایرت دارد. مثلا پخش آگهی هایی که نه تنها اثر مطلوب فرهنگی ندارد بلکه مصرف گرایی، تمایل به خرید اجناس غیر ایرانی و گرایش به افراط گری و شکاف طبقاتی را به دنبال دارد. به همین دلیل است که در رابطه به مسائل نباید اقتصاد فرهنگ را به خود آن وابسته کنیم.این حاکمیت است که باید هزینه این بخش را در موارد اقتصادی پرداخت کند و از سوی دیگر مدیریت فرهنگی را نیز در دست داشته باشد.