افروغ: برخی از مسئولان فرهنگی خود را عقل کل می‌دانند

وی افزود: اما بنده هم مانند هر شهروند عادی و با تناسب با مسئولیتی که در گذشته در مجلس داشته ام بر این عقیده ام که در طول این سال ها محصول فرهنگی چشمگیری متناسب با شان و جایگاه جمهوری اسلامی تولید نشده است.

 

این استاد دانشگاه با بیان اینکه اگر محصولی تولید شده حالت واکنشی داشته است گفت:  مشاهده می کنیم که فیلم 300 ساخته می شود و پس از آن به این نتیجه می رسیم که باید واکنشی به آن نشان دهیم؛ ما در این عرصه خلاق نیستیم و در واقع منفعل هستیم. البته نمی توان گفت به هیچ وجه تولیدی نداشته ایم اما در گذشته هم این چنین تولیداتی معمول بوده است و پیش از انقلاب نیز شاهد معدود تولیدات ارزشمند بوده ایم.

 

این نماینده پیشین مجلس اظهار داشت: در این سال ها ما شاهد محصولی که پیام منتقل کرده باشد نبوده ایم؛ در این مساله منظور از پیام تنها پیام سیاسی نیست بلکه منظور پیام عرفانی اخلاقی است. پیامی که نشان از جمهوری اسلامی داشته باشد و نشان دهنده تحول نرمی باشد که رخ داده است. اگر هم در چهارچوب ملی دست به خلق آثار معدودی با این مختصات زده ایم در حد یک اتفاق بوده است و نه یک رویه و روند.

 

این استاد دانشگاه در بیان چرایی این موضوع گفت: در این مساله می توان به چند علت فرهنگی اشاره کرد، نخست اینکه محصول فرهنگی تعریف نشده است، باید توجه داشته باشیم که فرهنگ را نباید به محصول فرهنگی فروکاست، این خطایی است که مدام در حال تکرار است. همچنین نباید از ابزار فرهنگی غافل شویم، متاسفانه دراین مدت بعد نرم فرهنگ تقلیل پیدا کرده است. 

 

وی با تاکید بر تفاوت شاخه های مدیریتی و اینکه متولیان فرهنگ الزاما فرهنگی نبوده اند افزود: گاهی تنها بر این مبنا که فردی مدیر است مسئولان فرهنگی انتخاب شده اند؛ در مجلس هفتم این موضوع عنوان می شد که این فرد مدیر است پس می تواند از پس مسائل فرهنگی برآید اما مدیریت فرهنگی با مدیریت اقتصادی متفاوت است.

 

افروغ در ادامه بیان علت های ناکارآمدی تولید محصولات فرهنگی اظهار داشت: در مقوله فرهنگ نیازمند نگاه کلان هستیم اما این نگاه به وجود نیامده و از آن غفلت شده است. همچنین مسئولان ارتباط لازم با اصحاب فرهنگ و اهل بیت فرهنگ را ندارند، خودشان را عقل کل می دانند، حلقه ای برای خود درست می کنند و در واقع حلقه مشاوره ها را تنگ تر می کنند که کسی راهی به آن ندارد، در صورتی که باید تعامل فرهنگی جریان داشته باشد.

 

نماینده پیشین مجلس اظهار داشت: نظریه پردازی فرهنگی در این مدت مغفول مانده است، باید اتاق فکری از اصحاب اهل فرهنگ و نظریه پردازان فرهنگی مهیا شود تا در آن فکر و نظریه بسط پیدا کند.

 

وی افزود: در حال حاضر مغز متفکری در فرهنگ نداریم، اکنون اگر بنده بگویم نظرم درست است اشتباه گفته ام، باید این اتاق فکر وجود داشته باشد نباید فکر کنیم که خودمان به تنهایی می توانیم، ما نیاز به اتاق تفکر داریم.

 

این استاد دانشگاه درباره سهم تولید محصولات فرهنگی در بخش خصوصی و دولتی بیان کرد: اقتصاد ما نفتی است حتی بخش خصوصی ما نیز نفتی است، مالیات ها هم نفتی است، در این شرایط نباید از فرصت های دولت غافل شد، بخش خصوصی اصل است اما باید میان بخش خصوصی و دولتی تعاملی ایجاد شود، حضور استراتژیست ها را در کنار بخش خصوصی جدی می دانیم.

 

این استاد دانشگاه افزود: وقتی صحبت از بخش خصوصی است منظور کار با هر شرایطی نیست، هر کسی نمی تواند بخش خصوصی باشد، بخش خصوصی باید در تعامل با استراتژی های مشخص پیش رود؛ درواقع بخش خصوصی هم باید تعین داشته باشد.

 

افروغ افزود: آسیب دیگر این است که فرهنگ دغدغه قدرت بوده است، مشاهده می کنیم که وانمود می کنند که به فرهنگ توجه داشته اند یا حرف از فرهنگ می زنند اما در عمل کاری از پیش نمی برند.

 

وی درباره نقش رسانه در تولید محصولات فرهنگی اظهار داشت: رسانه ابزار خلق آثار فرهنگی است؛ بزرگترین رسانه موجود ما صدا و سیما است که ملی هم نیز است. وقتی به برخی از آثار تولیدی صدا و سیما نگاه می کنیم این پرسش مطرح می شود که رسانه ملی به چه میزانی با جریان فرهنگی تعامل دارد. آیا ارتباط با اهل فرهنگ در مورد رسانه فرهنگی ما صادق است؟ در حال حاضر احساس می شود که رسانه خودش آثار را گزینش و ممیزی می کند و حتی مغز متفکری نیز در جریان کار نیست و به طرح و برنامه قدرتمندی نیز قائل نیستند. 

 

افروغ با بیان اینکه رسانه ملی در حال حاضر فاقد رقیب بوده و کارایی لازم را نداشته است افزود: در مجلس هفتم طرحی عنوان شد برای نظارت بر صدا وسیما توسط نمایندگانی که توسط رهبری انتخاب می شوند اما کارشکنی ها یی صورت گرفت و این طرح اجرایی نشد، در حال حاضر این رسانه رقیبی ندارد و غیر منصفانه عمل می کند.

 

این استاد دانشگاه درباره عرضه آثار فرهنگی از طریق مراکز فروشگاهی گفت: با عرضه محصولات فرهنگی دراین مکان ها مخالف نیستم؛ اما باید توجه داشته باشیم که هنرمند روشن فکر هم است، همانطور که روشن فکر زبان بی زبان هاست، هنرمند هم باید زبان بی زبان ها باشد، در هر حال باید رابطه دیالکتیکی بین هنرمند و جامعه وجود داشته باشد، عرضه هنر و فرهنگ هم باید با توجه به این موضوع باشد، درواقع روشنفکری نه تنها باید بازتاب جامعه باشد بلکه باید افزون بر این یک گامی به جلو برود و به راه حل ها نیز بپردازد. هنرمند نباید تنها به دنبال فرهنگ و اقتصاد باشد بلکه به نوعی باید دغدغه آگاهی مردم را هم داشته باشد.

 

عماد افروغ درباره جایگاه محصولات فرهنگی در سبد خانوار ایرانی ها اظهار داشت: پاسخ به این پرسش بسیار مشکل است چون نمی توان جای مردم بود و سخن گفت، همچنین تشخیص محصول فرهنگی در خانوارها دشوار است و نباید در این قضیه قضاوت صوری کنیم. 

 

وی افزود: می توان گفت مردم آن طور که باید و شاید به مطالعه رو نمی آورند؛ اگر هم به مطلبی رجوع می کنند یک برنامه ریزی مشخص ندارند. وقتی مردم از فرط نداری یا بیشتر داشتن مدام درگیر درآمد هستند و هرکسی به نوعی مشغول داشتن یا بیشتر داشتن است در این وضعیت نمی توان انتظاری داشت. 

 

این استاد دانشگاه با تاکید بر نقش اقتصاد در ارتقای فرهنگ بیان کرد: در قانون اساسی عنوان شده است که اقتصاد وسیله است، این به معنای مهم نبودن آن نیست بلکه به این موضوع اشاره دارد که اقتصاد زمینه ای برای رسیدن و رشد به سمت مفاهیم دیگر است. 

 

وی با بیان اینکه وقتی مردم نتوانند بابی برای محصولی فرهنگی باز کنند نمی توان به رشد فرهنگی امیدوار بود افزود: نوعا انسان ها انسان های خاص نیستند، ما متوسط الحال ها و میان حال ها را هم باید لحاظ کنیم، تنها نمی توان توصیه کرد و انتظار پیشرفت داشت. 

 

این استاد دانشگاه اظهار داشت: باید فرصتی برای این موضوع به وجود بیاید، علاوه بر این قناعت هم نیست و قیمت بالای محصولات فرهنگی مانند کتاب هم علت است، اما در نگاه خاص گرانه هیچکدام مانع نیستند، به نظر من انسان برای فکر و آگاهی باید اهل مجاهده باشد، اما در واقعیت ما با خواص سروکار نداریم و با میان حال ها سروکار داریم.